Παρασκευή 9 Νοεμβρίου 2012

ΤΙ ΕΙΔΟΥΣ «ΚΟΜΜΑ» ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ;

Toυ Γ. ΣΑΠΟΥΝΑ*

Η μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ του 4,5% σε μαζικό «κόμμα», σε πολιτικό «φορέα» της ριζοσπαστικής αριστεράς, που να αντιστοιχεί στις απαιτήσεις που διαμορφώνει η εκλογική μεγέθυνσή του στα επίπεδα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αποτελεί προφανή ιστορική αναγκαιότητα. Ωστόσο ούτε τα χαρακτηριστικά ενός τέτοιου «κόμματος», ούτε η «τεχνογνωσία» και η μέθοδος, ούτε τα κριτήρια προσέγγισης του ζητήματος είναι αυτονόητα. Η συζήτηση αυτή έχει ανοίξει εν' όψει της συνδιάσκεψης του ΣΥΡΙΖΑ τον Δεκέμβρη, όπου θα παρθούν κάποιες πρώτες αποφάσεις σ' αυτή την κατεύθυνση.
Ανεξάρτητα από τις διάφορες απόψεις, προσεγγίσεις, θεωρητικές καταβολές και παραδόσεις η συζήτηση και κυρίως οι επιλογές που γίνονται και θα γίνουν, λαμβάνουν χώρα σε ένα ιστορικό πλαίσιο που τις υπερκαθορίζει.
Αντι­κει­με­νι­κά, ο μα­ζι­κός «φο­ρέ­ας» που συ­γκρο­τεί­ται, κα­λεί­ται να αντι­με­τω­πί­σει το πο­λι­τι­κό και τα­ξι­κό δια­κύ­βευ­μα μέσα στην κλι­μά­κω­ση της κρί­σης, σε χρόνο πε­ριο­ρι­σμέ­νο και συ­μπυ­κνω­μέ­νο, υπό την ασφυ­κτι­κή πίεση των εξε­λί­ξε­ων. Δη­λα­δή μέσα σε συν­θή­κες έκτα­κτης ανά­γκης, στην πιο επι­σφα­λή κα­τά­στα­ση του (αστι­κο) δη­μο­κρα­τι­κού πλαι­σί­ου των τε­λευ­ταί­ων δε­κα­ε­τιών, με ανοι­χτές τις κα­τευ­θύν­σεις από την δεξιά και ακρο­δε­ξιά αυ­ταρ­χο­ποί­η­ση έως την «κυ­βέρ­νη­ση της αρι­στε­ράς», σε απο­λύ­τως ρευ­στή και απρό­βλε­πτη κα­τά­στα­ση σε ευ­ρω­παϊ­κό και διε­θνές επί­πε­δο.
Τρεις πα­ρα­τη­ρή­σεις σχε­τι­κά με τη συ­ζή­τη­ση για τα χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά και τη λει­τουρ­γία του «νέου» μα­ζι­κού ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ:
Ο ΧΡΟ­ΝΟΣ
Η πρώτη πα­ρα­τή­ρη­ση αφορά στη ση­μα­σία του «σύ­ντο­μου και συ­μπυ­κνω­μέ­νου χρό­νου». Ο μα­ζι­κός «φο­ρέ­ας» της ρι­ζο­σπα­στι­κής αρι­στε­ράς κα­λεί­ται να συ­γκρο­τη­θεί υπό την κα­θο­ρι­στι­κή πίεση της ιστο­ρι­κής «επι­και­ρό­τη­τας». Σή­με­ρα η μάχη για την υπε­ρά­σπι­ση κρι­τη­ρί­ων και πα­ρα­δό­σε­ων δί­νε­ται με όρους «συ­γκε­κρι­μέ­νου», στο πεδίο της πο­λι­τι­κής και του συ­σχε­τι­σμού δύ­να­μης και σε πλαί­σιο κα­θο­ρι­σμέ­νο από την συ­γκυ­ρία, παρά από τη δυ­να­τό­τη­τα όσμω­σης και αντι­πα­ρά­θε­σης «ολο­κλη­ρω­μέ­νων μο­ντέ­λων».
Το επί­πε­δο συ­μπύ­κνω­σης των αντι­φά­σε­ων που αντι­στοι­χεί στον «ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ – αξιω­μα­τι­κή αντι­πο­λί­τευ­ση» σε συν­θή­κες βα­θύ­τα­της κα­πι­τα­λι­στι­κής κρί­σης και με ανοι­χτό το άμεσο εν­δε­χό­με­νο (με­τα­ξύ άλλων) της «κυ­βέρ­νη­σης της Αρι­στε­ράς», βάζει νέους και δια­φο­ρε­τι­κούς όρους στη συ­ζή­τη­ση για το «κόμμα», τον μα­ζι­κό «φορέα», από αυ­τούς που την κα­θό­ρι­ζαν όταν στον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ αντι­στοι­χού­σε ένα μικρό εκλο­γι­κό πο­σο­στό.
Η δια­δι­κα­σία «όσμω­σης – αντι­πα­ρά­θε­σης» δεν αφορά σή­με­ρα πρω­τί­στως τη συ­ζή­τη­ση ανά­με­σα στα διά­φο­ρα ρεύ­μα­τα της αρι­στε­ράς, αλλά ανά­με­σα στον «ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ – μα­ζι­κό φορέα της ρι­ζο­σπα­στι­κής αρι­στε­ράς» και στις συ­στη­μι­κές πιέ­σεις στα πλαί­σια της επι­χεί­ρη­σης διείσ­δυ­σης της αγο­ράς και των αστι­κών προ­τύ­πων, με όρους υλι­κούς και ιδε­ο­λο­γι­κούς, μα­ζι­κά μέσα στο «κόμμα», στον «φορέα». Οι ανά­γκες που πα­ρά­γει η κυ­βερ­νη­τι­κή ευ­θύ­νη, οι «δε­ξιό­τη­τες» διοί­κη­σης και δια­χεί­ρι­σης κοι­νω­νι­κών το­μέ­ων (οι «ει­δι­κοί»), τα συ­στή­μα­τα, «οι άν­θρω­ποι της αγο­ράς» και της «διοί­κη­σης» έρ­χο­νται σε επι­κοι­νω­νία με το «κόμμα», τον «φορέα» της αξιω­μα­τι­κής αντι­πο­λί­τευ­σης και της αυ­ρια­νής κυ­βέρ­νη­σης. Αυτό είναι ανα­πό­φευ­κτο. Σε ποιο ορ­γα­νω­τι­κό πλαί­σιο συμ­βαί­νει αυτό; Ανά­λο­γα με την απά­ντη­ση θα δοθεί και το πε­ριε­χό­με­νο στην έν­νοια της δη­μο­κρα­τί­ας καθώς και της αρι­στε­ράς.
Η συ­ντό­μευ­ση και συ­μπύ­κνω­ση του ιστο­ρι­κού χρό­νου, ακρι­βώς λόγω των συ­στη­μι­κών αδιε­ξό­δων της κρί­σης, κα­θι­στά αυτή τη δια­δι­κα­σία, της από­το­μης αλ­λα­γής του ει­δι­κού βά­ρους και της ση­μα­σί­ας του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ στο πο­λι­τι­κό και κοι­νω­νι­κό γί­γνε­σθαι, βίαιη και συ­γκρου­σια­κή.
Η πο­λι­τι­κή κα­τεύ­θυν­ση δια­μορ­φώ­νει τους όρους του μα­ζι­κού ακρο­α­τη­ρί­ου και η κομ­μα­τι­κή συ­γκρό­τη­ση κα­θο­ρί­ζει τον βαθμό και την δυ­να­τό­τη­τα διεκ­δί­κη­σης και υλο­ποί­η­σης της πο­λι­τι­κής κα­τεύ­θυν­σης από την τα­ξι­κή και αρι­στε­ρή σκο­πιά.
Οι ορ­γα­νω­τι­κές επι­λο­γές που θα γί­νουν σ’ αυτό το χρο­νι­κό διά­στη­μα απο­τε­λούν πεδίο και πτυχή της πο­λι­τι­κής αντι­πα­ρά­θε­σης για την πο­λι­τι­κή γραμ­μή της ρήξης ή της ανα­δί­πλω­σης σε πρώτο χρόνο. Ως εκ τού­του οι επι­λο­γές που απο­σκο­πούν στη στή­ρι­ξη της ρι­ζο­σπα­στι­κής αρι­στε­ρής γραμ­μής αφο­ρούν στην ενί­σχυ­ση, όχι γε­νι­κώς των θε­σμι­κών ρυθ­μί­σε­ων του «νέου» μα­ζι­κού φορέα και της φυ­σιο­γνω­μί­ας του, αλλά συ­γκε­κρι­μέ­να στην ενί­σχυ­ση του συ­σχε­τι­σμού των αρι­στε­ρών από­ψε­ων εντός του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και της οι­κο­δό­μη­σής του «απ’ τα κάτω». Καθώς επί­σης και της υπε­ρί­σχυ­σης της πο­λι­τι­κής ένα­ντι του κιν­δύ­νου ανα­δί­πλω­σης δια της πλα­γί­ας και της διείσ­δυ­σης δια­χει­ρι­στι­κών κα­τευ­θύν­σε­ων μέσω της οδού της εξει­δί­κευ­σης και της τε­χνι­κής επε­ξερ­γα­σί­ας, υπό της πίεση της άμε­σης δια­κυ­βέρ­νη­σης. Π.χ. ρυθ­μί­σεις και απο­φά­σεις για την υπε­ρί­σχυ­ση των κομ­μα­τι­κών δια­δι­κα­σιών και απο­φά­σε­ων ένα­ντι της Κοι­νο­βου­λευ­τι­κής Ομά­δας, για την υπε­ρί­σχυ­ση των συλ­λο­γι­κών δια­δι­κα­σιών ένα­ντι των ατο­μι­κών εκ­φω­νή­σε­ων των προ­βε­βλη­μέ­νων στα ΜΜΕ στε­λε­χών, για την αυ­το­νο­μία της πο­λι­τι­κής από­φα­σης αλλά και την αυ­τε­νέρ­γεια και την ορ­γά­νω­ση της δρά­σης στο επί­πε­δο της ορ­γά­νω­σης βάσης κ.λ.π.

Η «ΚΥ­ΒΕΡ­ΝΗ­ΣΗ ΤΗΣ ΑΡΙ­ΣΤΕ­ΡΑΣ»
Η δεύ­τε­ρη πα­ρα­τή­ρη­ση αφορά στη ση­μα­σία του πε­ριε­χο­μέ­νου της «κυ­βέρ­νη­σης της αρι­στε­ράς». Η «κυ­βέρ­νη­ση της αρι­στε­ράς» δεν είναι «άλλη μια κυ­βέρ­νη­ση» που θα δια­χει­ρι­στεί με τον δικό της τρόπο το συ­νο­λι­κό αστι­κό οι­κο­δό­μη­μα. Γι αυτό εξάλ­λου δεν προ­κύ­πτει συχνά ένα τέ­τοιο εν­δε­χό­με­νο παρά σε συν­θή­κες πολύ βα­θιάς συ­στη­μι­κής κρί­σης όπως στις μέρες μας. Έχει να αντι­με­τω­πί­σει τις προ­κλή­σεις μιας ρήξης με το σύ­στη­μα πολύ πιο συ­νο­λι­κής από την αλ­λα­γή του υπουρ­γι­κού συμ­βου­λί­ου και της χρη­στής δια­χεί­ρι­σης της κυ­βερ­νη­τι­κής εξου­σί­ας. Οι πιέ­σεις που θα δε­χτεί και δέ­χε­ται ήδη από τη θέση της αξιω­μα­τι­κής αντι­πο­λί­τευ­σης αφο­ρούν στο εάν αυτές θα την οδη­γή­σουν σε συμ­βι­βα­σμούς, υπό το κρά­τος βε­βαί­ως των εκ­βια­σμών του συ­στή­μα­τος, πριν την κα­θο­ρι­στι­κή μάχη, πριν δη­λα­δή δη­μιουρ­γη­θούν οι πο­λι­τι­κές και κοι­νω­νι­κές συν­θή­κες για την «κυ­βέρ­νη­ση της Αρι­στε­ράς», με τμή­μα­τα του αντι­πά­λου (της ντό­πιας αστι­κής τάξης και των ευ­ρω­παϊ­κών και διε­θνών κέ­ντρων) ή θα βα­δί­σει προς τη ρήξη και την ανα­τρο­πή με ξε­κά­θα­ρο κρι­τή­ριο τη συ­γκέ­ντρω­ση της δύ­να­μής της (τα­ξι­κή και κοι­νω­νι­κή μο­νο­μέ­ρεια) ει­σερ­χό­με­νη στο πεδίο της άσκη­σης «με­τα­βα­τι­κής πο­λι­τι­κής» όταν ο συ­σχε­τι­σμός της δύ­να­μης θα φα­νε­ρω­θεί στο ίδιο το πεδίο της αντι­πα­ρά­θε­σης.
Η δυ­να­τό­τη­τα μιας τέ­τοιας κυ­βέρ­νη­σης να προ­ω­θή­σει με απο­φα­σι­στι­κό­τη­τα τα άμεσα συμ­φέ­ρο­ντα του κό­σμου της ερ­γα­σί­ας και της λαϊ­κής πλειο­ψη­φί­ας και να συ­γκρου­στεί με τους δα­νει­στές (ΕΕ, ΔΝΤ) και ταυ­τό­χρο­να με το ντό­πιο αστι­κό μπλοκ εξαρ­τά­ται κα­θο­ρι­στι­κά από το επί­πε­δο ορ­γά­νω­σης των ερ­γα­τι­κών και κοι­νω­νι­κών αντι­στά­σε­ων και από την σκο­πιά του πο­λι­τι­κού υπο­κει­μέ­νου της αρι­στε­ράς, από την άμεση και ενερ­γή συμ­με­το­χή της «βάσης» του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ στη δια­μόρ­φω­ση αλλά και στην υλο­ποί­η­ση της πο­λι­τι­κής του γραμ­μής.
Με άλλα λόγια η πο­λι­τι­κή γραμ­μή και το πε­ριε­χό­με­νο της «κυ­βέρ­νη­σης της αρι­στε­ράς» δεν κρί­νε­ται μόνο στο επί­πε­δο της ηγε­σί­ας και της αυ­ρια­νής κυ­βέρ­νη­σης, αλλά και στο επί­πε­δο της κομ­μα­τι­κής βάσης και στα χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά και τις δυ­να­τό­τη­τες που θα έχει το ζη­τού­με­νο «κόμμα», ο νέος μα­ζι­κός «φο­ρέ­ας».
Στην πε­ρί­πτω­ση του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, πέρα από την γε­νι­κή δια­πί­στω­ση για τη δια­λε­κτι­κή σχέση κομ­μα­τι­κής συ­γκρό­τη­σης και ηγε­σί­ας ή και κόμ­μα­τος και κυ­βέρ­νη­σης, αυτή η δυ­να­τό­τη­τα επα­λη­θεύ­ε­ται εντε­λώς συ­γκε­κρι­μέ­να καθώς σε πολ­λές πε­ρι­πτώ­σεις η κί­νη­ση και η πρω­το­βου­λία της «βάσης» κα­θό­ρι­σε την αρι­στε­ρή και κι­νη­μα­τι­κή κα­τεύ­θυν­ση της γραμ­μής και της φυ­σιο­γνω­μί­ας του. Από τον Δε­κέμ­βρη τους 2008, στις μα­ζι­κές λαϊ­κές και ερ­γα­τι­κές κι­νη­το­ποι­ή­σεις ενά­ντια στα μνη­μό­νια, έως τις πολύ πρό­σφα­τες κι­νη­το­ποι­ή­σεις με τα πανό του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ στις πα­ρε­λά­σεις για την 28η Οκτώ­βρη.
Από τη σκο­πιά της κομ­μα­τι­κής συ­γκρό­τη­σης λοι­πόν, το ζή­τη­μα της κυ­βέρ­νη­σης της αρι­στε­ράς υπο­δει­κνύ­ει συ­γκε­κρι­μέ­νες κα­τευ­θύν­σεις και ενέρ­γειες για την στή­ρι­ξη και τον κα­θο­ρι­σμό της αρι­στε­ρής και ρι­ζο­σπα­στι­κής γραμ­μής: ορ­γά­νω­ση της συλ­λο­γι­κής πο­λι­τι­κής συ­ζή­τη­σης και δρά­σης, απο­φα­σι­στι­κή πρα­κτι­κή πα­ρέμ­βα­ση στο ζή­τη­μα των μελών του κόμ­μα­τος, δη­λα­δή ποιοι να είναι μέλη και ποιοι να μην είναι, στρα­το­λό­γη­ση στο πο­λι­τι­κό σχέ­διο και στο όραμα της ρήξης και της ανα­τρο­πής με σο­σια­λι­στι­κό ορί­ζο­ντα, απο­κλει­σμός των «πο­νη­ρών» που προ­σέρ­χο­νται με κρι­τή­ριο την κυ­βερ­νη­τι­κή προ­ο­πτι­κή, όχι μόνο στις το­πι­κές ορ­γα­νώ­σεις, αλλά και σε άλλα επί­πε­δα της κομ­μα­τι­κής συ­γκρό­τη­σης όπως στα τμή­μα­τα και στις διά­φο­ρες επι­τρο­πές, ακύ­ρω­ση του πα­ρα­γο­ντι­σμού βου­λευ­τών και υπο­ψή­φιων βου­λευ­τών με όρους δια­χεί­ρι­σης, το­πι­κή δράση, δι­κτύ­ω­ση κι­νη­μά­των και χώρων, κα­θο­ρι­σμός της συν­δι­κα­λι­στι­κής γραμ­μής και πρα­κτι­κής «απ’ τα κάτω», οι­κο­δό­μη­ση μα­ζι­κών ορ­γα­νώ­σε­ων βάσης σε ερ­γα­τι­κούς χώ­ρους, προ­ώ­θη­ση το­πι­κά και κλα­δι­κά πο­λι­τι­κών συμ­μα­χιών της αρι­στε­ράς και των κι­νη­μά­των, άμεση αντι­με­τώ­πι­ση του νε­ο­να­ζι­σμού, αλλά και της κρα­τι­κής και αστυ­νο­μι­κής αυ­θαι­ρε­σί­ας κ.λ.π.
Η ΔΗ­ΜΟ­ΚΡΑ­ΤΙΑ
Η τρίτη πα­ρα­τή­ρη­ση αφορά στην δη­μο­κρα­τία. Στη συ­ζή­τη­ση για το πο­λι­τι­κό υπο­κεί­με­νο της αρι­στε­ράς η έν­νοια της δη­μο­κρα­τί­ας βρί­σκε­ται στο κέ­ντρο. Ωστό­σο πε­ρισ­σό­τε­ρο από ποτέ είναι επεί­γου­σα η ανά­γκη νοη­μα­το­δό­τη­σης και συ­γκε­κρι­με­νο­ποί­η­σης του τι αντι­στοι­χεί στην έν­νοια της δη­μο­κρα­τί­ας, στα πλαί­σια των άμε­σων ανα­γκών του «ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ – μα­ζι­κό υπο­κεί­με­νο της ρι­ζο­σπα­στι­κής αρι­στε­ράς» και πι­θα­νή «κυ­βέρ­νη­ση της αρι­στε­ράς».
Για το «κόμμα», τον «φορέα» της ρι­ζο­σπα­στι­κής αρι­στε­ράς το μέτρο και ο βαθ­μός της δη­μο­κρα­τί­ας αφορά στην εμπι­στο­σύ­νη στην κί­νη­ση και στην αυ­τε­νέρ­γεια των μαζών, του ερ­γα­τι­κού κι­νή­μα­τος και των κι­νη­μά­των και στην εμπι­στο­σύ­νη στον στρα­τη­γι­κό στόχο του Σο­σια­λι­σμού. Η πάλη ενά­ντια στην «γρα­φειο­κρα­τία» είναι πάλη ενά­ντια στις αντι­λή­ψεις της «ανά­θε­σης» στους «ει­δι­κούς». Κάτι τέ­τοιο στη γε­νί­κευ­σή του σή­με­ρα ση­μαί­νει πάλη ενά­ντια στις αυ­τα­πά­τες για τις πραγ­μα­τι­κές δυ­να­τό­τη­τες ρήξης και ανα­τρο­πής απο­κλει­στι­κά εντός των «θε­σμι­κών» - κοι­νο­βου­λευ­τι­κών πλαι­σί­ων μιας (αστι­κής) δη­μο­κρα­τί­ας που ήδη «δια­στέλ­λε­ται» κα­θη­με­ρι­νά προς όφε­λος της κυ­ρί­αρ­χης τάξης, των δα­νει­στών και των πο­λι­τι­κών τους εκ­προ­σώ­πων, διο­λι­σθαί­νο­ντας προς ένα αυ­ταρ­χι­κό, αστυ­νο­μι­κό κρά­τος. Δείγ­μα­τα για τη λει­τουρ­γία των κα­τα­σταλ­τι­κών μη­χα­νι­σμών και με­θό­δων, αλλά και της δήθεν «ανε­ξαρ­τη­σί­ας» των εξου­σιών βλέ­που­με κα­θη­με­ρι­νά. Για τους «φρου­ρούς» της αστι­κής νο­μι­μό­τη­τας η τα­ξι­κή μο­νο­μέ­ρεια είναι αυ­το­νό­η­το κα­θή­κον το οποίο υπη­ρε­τούν χωρίς ανα­στο­λές και χωρίς προ­σχή­μα­τα.
Αυτή η πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, ως συ­ζή­τη­ση για την αντι­με­τώ­πι­ση των φαι­νο­μέ­νων, αλλά και ως αντα­νά­κλα­ση των πιέ­σε­ων στην δη­μό­σια συ­ζή­τη­ση που κα­θο­δη­γεί το σύ­στη­μα μέσω των ΜΜΕ, αντα­να­κλά­ται και μέσα στο κόμμα. Η τα­ξι­κή, πο­λι­τι­κή και ιδε­ο­λο­γι­κή πάλη δεν στα­μα­τά έξω από το πο­λι­τι­κό υπο­κεί­με­νο της αρι­στε­ράς, πολύ πε­ρισ­σό­τε­ρο όταν αυτό βρί­σκε­ται προ των πυλών της κυ­βερ­νη­τι­κής εξου­σί­ας.
Το μα­ζι­κό «κόμμα, ο «φο­ρέ­ας» της ρι­ζο­σπα­στι­κής αρι­στε­ράς ασφα­λώς δεν μπο­ρεί να βρε­θεί στην εσω­τε­ρι­κή του λει­τουρ­γία πίσω από την αστι­κή νοη­μα­το­δό­τη­ση της δη­μο­κρα­τί­ας η οποία συ­μπυ­κνώ­νε­ται στο δι­καί­ω­μα της «κα­θο­λι­κής ψήφου» και με­τα­φρά­ζε­ται στα πλαί­σια της εσω­κομ­μα­τι­κής δια­δι­κα­σί­ας ως «ένα μέλος – μία ψήφος». Αυτό το δι­καί­ω­μα είναι αδια­πραγ­μά­τευ­το και δια­σφα­λί­ζε­ται. Ωστό­σο σή­με­ρα βρι­σκό­μα­στε μπρο­στά σε ανά­γκες που ξε­περ­νούν κατά πολύ την αυ­το­νό­η­τη ρύθ­μι­ση. Σε έναν «πο­λυ­τα­σι­κό φορέα» όπου επι­πλέ­ον των πα­ρα­δο­σια­κών ιδε­ο­λο­γι­κο­πο­λι­τι­κών τά­σε­ων και ρευ­μά­των της ιστο­ρι­κής αρι­στε­ράς προ­στί­θε­νται οι «τά­σεις» του «ρε­α­λι­σμού» της αγο­ράς και εν γένει του αστι­κού προ­τύ­που «ανά­θε­σης – εκ­προ­σώ­πη­σης – δια­χεί­ρι­σης» ως λο­γι­κή και ανα­πό­φευ­κτη συ­νέ­πεια της με­γέ­θυν­σης του εκλο­γι­κού ακρο­α­τη­ρί­ου, ανα­φύ­ε­ται ένα νέο επί­δι­κο: πρέ­πει να ενι­σχυ­θεί ή να πε­ριο­ρι­στεί η δυ­να­τό­τη­τα της εσω­τε­ρι­κής αντι­πα­ρά­θε­σης και κρι­τι­κής για την πο­λι­τι­κή γραμ­μή και την φυ­σιο­γνω­μία (ιδέες) του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και μά­λι­στα δη­μό­σια;
Οι πιο επα­να­στα­τι­κές πα­ρα­δό­σεις και ιστο­ρι­κές στιγ­μές όλων των ρευ­μά­των της αρι­στε­ράς έχουν απα­ντή­σει χωρίς πε­ρι­στρο­φές: όχι απλά επι­τρέ­πε­ται αλλά επι­βάλ­λε­ται! Έτσι απο­κτά νόημα η δη­μο­κρα­τία και η πο­λυ­τα­σι­κό­τη­τα, όταν η συ­ζή­τη­ση για την στρα­τη­γι­κή και τις πο­λι­τι­κές επι­λο­γές προς όφε­λος του κό­σμου της ερ­γα­σί­ας και της κοι­νω­νι­κής πλειο­ψη­φί­ας γί­νε­ται ανοι­χτά και δη­μό­σια, ακρι­βώς για να δια­μορ­φώ­νει τους όρους της συμ­με­το­χής του ίδιου του λαού στην πο­λι­τι­κή συ­ζή­τη­ση και δράση και να ανα­τρέ­πει συ­στη­μα­τι­κά το κυ­ρί­αρ­χο αστι­κό μο­ντέ­λο της «ανά­θε­σης», συ­γκρο­τώ­ντας το «κόμμα», τον «φορέα» και εκ­παι­δεύ­ο­ντας τα μέλη του σε όλα τα επί­πε­δα ως πο­λι­τι­κό ερ­γα­λείο με ιδε­ο­λο­γι­κό και τα­ξι­κό πρό­ση­μο.
Ένα επό­με­νο ζή­τη­μα που σχε­τί­ζε­ται με την δη­μο­κρα­τι­κή λει­τουρ­γία και έχει απα­σχο­λή­σει από το πα­ρελ­θόν τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ είναι αυτό της συμ­με­το­χής των συ­νι­στω­σών του στα όρ­γα­να «εξ οφί­τσιο», με πο­σό­στω­ση. Στο πα­ρελ­θόν αυτή η συ­ζή­τη­ση είχε ανοί­ξει κυ­ρί­ως ως έκ­φρα­ση και απαί­τη­ση των μη ενταγ­μέ­νων σε συ­νι­στώ­σες «συ­ρι­ζαί­ων» που διεκ­δι­κού­σαν, και σωστά, την κα­θιέ­ρω­ση της ιδιό­τη­τας του μέ­λους με δι­καιώ­μα­τα και υπο­χρε­ώ­σεις και την λει­τουρ­γία του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ στη βάση «ένα μέλος – μία ψήφος». Σή­με­ρα η συ­ζή­τη­ση αυτή επα­νέρ­χε­ται, πλην όμως όχι πια «απ’ τα κάτω» αλλά, καθώς φαί­νε­ται, με πο­λι­τι­κή σκο­πι­μό­τη­τα και εκ του πο­νη­ρού! Ασφα­λώς ο στό­χος είναι και πρέ­πει να είναι το ενιαίο «κόμμα», «φο­ρέ­ας» ή «πο­λι­τι­κό υπο­κεί­με­νο» με αντί­στοι­χα ενιαίο τρόπο λει­τουρ­γί­ας και κα­νό­νες για όλους/ες. Ωστό­σο εδώ χρειά­ζο­νται κά­ποιες διευ­κρι­νή­σεις αλλά και το ανα­γκαίο πο­λι­τι­κό και ιδε­ο­λο­γι­κό πε­ριε­χό­με­νο της συ­ζή­τη­σης από αρι­στε­ρή και τα­ξι­κή σκο­πιά.
Ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ είναι ένα σχήμα με πλή­θος «συ­νι­στω­σών» και «τά­σε­ων» που όψιμα, ως ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ – ΕΚΜ αυ­ξή­θη­καν πε­ρισ­σό­τε­ρο. Ανά­με­σα σ’ αυτές υπάρ­χουν ορ­γα­νώ­σεις και συλ­λο­γι­κό­τη­τες ιδε­ο­λο­γι­κής ενό­τη­τας, όπως οι πε­ρισ­σό­τε­ρες ιδρυ­τι­κές συ­νι­στώ­σες του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, αλλά και πο­λι­τι­κής ενό­τη­τας όπως είναι ο Συ­να­σπι­σμός. Σ’ έναν ευ­ρύ­τε­ρο σχη­μα­τι­σμό πο­λι­τι­κής ενό­τη­τας όπως είναι ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, η πρώτη συ­νι­στώ­σα που πρέ­πει να δώσει απά­ντη­ση στο ζή­τη­μα της «αυ­το­διά­λυ­σης» των συ­νι­στω­σών είναι ο ίδιος ο Συ­να­σπι­σμός, ώστε ν’ ανοί­ξει ο δρό­μος για τη συ­γκρό­τη­ση ευ­ρύ­τε­ρων «ορι­ζό­ντιων» ιδε­λο­γι­κο­πο­λι­τι­κών τά­σε­ων και συ­σχε­τι­σμών. Ωστό­σο ακόμη και τότε το ερώ­τη­μα της αυ­το­νο­μί­ας «χώρων» ιδε­ο­λο­γι­κής ενό­τη­τας πα­ρα­μέ­νει ανοι­χτό προς συ­ζή­τη­ση. Στην πα­ρού­σα φάση ωρί­μαν­σης της δια­δι­κα­σί­ας και λαμ­βά­νο­ντας υπόψη τον πα­ρά­γο­ντα «χρόνο» η ρύθ­μι­ση για τη δυ­να­τό­τη­τα «δι­πλής έντα­ξης» στον μα­ζι­κό «φορέα» και σε συ­νι­στώ­σα αντι­στοι­χεί στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα.
Έτσι λοι­πόν είναι του­λά­χι­στον αντι­φα­τι­κό και πο­λι­τι­κά υπο­κρι­τι­κό η Ενω­τι­κή Κί­νη­ση(Κου­ρου­πλής, Μη­τρό­που­λος κ.α.) η οποία πολύ πρό­σφα­τα ορ­γά­νω­σε δη­μό­σια εκ­δή­λω­ση χρη­σι­μο­ποιώ­ντας αυ­θαί­ρε­τα τον τίτλο ΕΚΜ - λες και ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ – ΕΚΜ είναι άθροι­σμα του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και της συ­γκε­κρι­μέ­νης ομά­δας - να δη­λώ­νει πως δεν συ­γκρο­τεί συ­νι­στώ­σα και να ομνύ­ει υπέρ «δη­μο­κρα­τί­ας» και αυ­το­διά­λυ­σης των συ­νι­στω­σών.
Τέλος δεν είναι δυ­να­τόν όλη αυτή η φι­λο­λο­γία, εντε­λώς απο­γυ­μνω­μέ­νη από τα πο­λι­τι­κά πε­ριε­χό­με­νά της, να ανα­πα­ρά­γε­ται άμεσα ή έμ­με­σα απ’ όσα στε­λέ­χη έχουν τη δυ­να­τό­τη­τα της δη­μό­σιας και μα­ζι­κής εκ­φώ­νη­σης στα οποία δεν πε­ρι­λαμ­βά­νο­νται κατά κα­νό­να εκ­πρό­σω­ποι των «εγκα­λού­με­νων» συ­νι­στω­σών.
Η απά­ντη­ση σ’ αυτό το «κου­βά­ρι» προ­κύ­πτει αβί­α­στα μόλις δώ­σου­με πο­λι­τι­κό πε­ριε­χό­με­νο στη συ­ζή­τη­ση. Η πλειο­ψη­φία των ιδρυ­τι­κών συ­νι­στω­σών του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ απο­τε­λεί­ται από ορ­γα­νώ­σεις - φο­ρείς ιστο­ρι­κών ρευ­μά­των της αρι­στε­ράς, αφε­νός μι­κρές σε μέ­γε­θος για λό­γους κυ­ρί­ως ιστο­ρι­κούς, αφε­τέ­ρου το­πο­θε­τη­μέ­νες σχε­δόν μό­νι­μα στην αρι­στε­ρή, ρι­ζο­σπα­στι­κή πλευ­ρά του σχη­μα­τι­σμού. Η συ­ζή­τη­ση για τη λει­τουρ­γία του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, στο επί­πε­δο των συ­νι­στω­σών και των τά­σε­ών του αφορά, στην ουσία, την πο­λι­τι­κή και ιδε­ο­λο­γι­κή του φυ­σιο­γνω­μία και δεν απα­ντιέ­ται με τα αστι­κά πρό­τυ­πα περί δη­μο­κρα­τί­ας, αλλά αντί­θε­τα απο­τε­λεί δια­δι­κα­σία πο­λι­τι­κής και ιδε­ο­λο­γι­κής αντι­πα­ρά­θε­σης και σύν­θε­σης στο πεδίο της τα­ξι­κής και πο­λι­τι­κή πάλης στην ίδια την κοι­νω­νία. Απ’ αυτή τη σκο­πιά οι πιο ση­μα­ντι­κές προ­ϋ­πο­θέ­σεις πραγ­μα­τι­κής δη­μο­κρα­τι­κής συ­γκρό­τη­σης αφο­ρούν στην εξα­σφά­λι­ση της ισό­τι­μης προ­βο­λής όλων των από­ψε­ων σε βάση πο­λι­τι­κή και ιδε­ο­λο­γι­κή και όχι σε βάση «προ­σω­πι­κή – πα­ρα­γο­ντί­στι­κη» και της δυ­να­τό­τη­τας συ­γκρό­τη­σης συ­σχε­τι­σμών από την «βάση» μέχρι την ηγε­σία με όρους συλ­λο­γι­κής και δη­μό­σιας συ­ζή­τη­σης και αντι­πα­ρά­θε­σης.

ΣΥ­ΜΠΕ­ΡΑ­ΣΜΑ
Με βάση τις πα­ρα­πά­νω πα­ρα­τη­ρή­σεις σή­με­ρα πρέ­πει να πα­λέ­ψου­με για τη συ­γκρό­τη­ση κομ­μα­τι­κής λει­τουρ­γί­ας η οποία να δη­μιουρ­γεί όρους μα­ζι­κής συμ­με­το­χής και στρά­τευ­σης και να ορ­γα­νώ­νει τη συλ­λο­γι­κή πο­λι­τι­κή και ιδε­ο­λο­γι­κή συ­ζή­τη­ση ανα­ζω­πυ­ρώ­νο­ντας το απε­λευ­θε­ρω­τι­κό, αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κό όραμα του Σο­σια­λι­σμού. Να αντι­πα­ρα­βά­λει τα πρό­τυ­πα της συλ­λο­γι­κό­τη­τας και της ου­σια­στι­κής δη­μο­κρα­τί­ας με όρους τα­ξι­κού κρι­τη­ρί­ου και συλ­λο­γι­κής συ­ζή­τη­σης, από­φα­σης και δρά­σης «απ’ τα κάτω» απέ­να­ντι στα αστι­κά πρό­τυ­πα των αρ­χη­γών, των «ει­δι­κών», των πα­ρα­γό­ντων, των πε­λα­τεια­κών σχέ­σε­ων, της δη­μο­φι­λί­ας και της ανά­θε­σης. Να προ­ε­τοι­μά­ζει τη μόνη πραγ­μα­τι­κή δύ­να­μη που μπο­ρεί να στη­ρί­ξει ρή­ξεις και ανα­τρο­πές, τη σύ­γκρου­ση με το αστι­κό μπλοκ και τον φα­σι­σμό, αυτή του κό­σμου της ερ­γα­σί­ας και της λαϊ­κής πλειο­ψη­φί­ας, στη­ρί­ζο­ντας σή­με­ρα την «αξιω­μα­τι­κή αντι­πο­λί­τευ­ση» και αύριο την «κυ­βέρ­νη­ση της αρι­στε­ράς» στις δύ­σκο­λες μάχες που πρέ­πει να δώσει, προ­φυ­λάσ­σο­ντάς την ταυ­τό­χρο­να απ’ τη διο­λί­σθη­ση στην προ­σαρ­μο­γή και την εν­σω­μά­τω­ση.

*μέλος της Γραμ­μα­τεί­ας του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ
Διαβάστε περισσότερα »

ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΜΗΛΙΟΥ ΥΠΕΥΘΥΝΟΥ ΤΜ. ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΣΥΡΙΖΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΤΑΜΙΕΥΣΗ ΤΗΣ ΔΟΣΗΣ ΤΩΝ 31,5 ΔΙΣ




Από ό,τι φαίνεται ο υπουργός Οικονομικών, ο Πρωθυπουργός, και η παρέα του, Βενιζέλος-Κουβέλης και σία, όταν έλεγαν ότι χρεοκοπούμε στις 16 Νοεμβρίου αν δεν πάρουμε μέτρα δεν ψεύδονταν απλώς. Εκβίαζαν επίσης την ελληνική κοινωνία και το Κοινοβούλιο, καθώς αποκλείεται να μη γνώριζαν ότι όχι μόνο δεν χρεοκοπούμε αλλά ούτε η δόση θα δοθεί άμεσα, μέχρι να συμφωνήσουν οι εταίροι της τρόικας εξωτερικού πώς θα συνεχιστεί η επίθεση στον κόσμο της εργασίας. Αυτό που γίνεται ολοένα και περισσότερο καθαρό είναι ότι δεν υπάρχει καμία «τελική λύση» στο πλαίσιο της ασκούμενης πολιτικής. Αυτό που παρουσιάζεται σαν κρίση χρέους είναι κρίση μέτρων, τα μέτρα δεν είναι ποτέ αρκετά, πάντα θα χρειάζονται κι άλλα, μέχρι το κίνημα των εργαζόμενων μαζών να σταματήσει αυτήν την πορεία, μέχρι να επιβάλλει τη μόνη λύση, την κυβέρνηση της Αριστεράς που θα σταματήσει τη νεοφιλελεύθερη αναδιάρθρωση και θα πάρει επιτέλους μέτρα υπέρ του κόσμου της εργασίας.
Διαβάστε περισσότερα »

Ο αγώνας συνεχίζεται - Την Κυριακή το απόγευμα όλοι στο Σύνταγμα


Και που έβρεξε (νερό και δακρυγόνα) και που πέρασαν τα νέα μέτρα, οι αντιστάσεις δε σταματάνε.

Η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ καλεί σε συλλαλητήριο την Κυριακή το απόγευμα στις 5μμ στο Σύνταγμα.

Μαζί τους και όλοι οι υπόλοιποι, να αποδείξουμε πως η κοινωνία έχει στα χέρια της τη δύναμη της ανατροπής.

Ο αγώνας δεν σταματάει!


Ακολουθεί το κάλεσμα:

ΓΕΝΙΚΟ ΠΡΟΣΚΛΗΤΗΡΙΟ
ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΤΟΝ  ΑΓΩΝΑ
ΟΛΟΙ
ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΝΟΕΜΒΡΗ 2012
ΩΡΑ 5 ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ
ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ



ΔΙΑΔΗΛΩΝΟΥΜΕ

Δυναμικά και ανυποχώρητα, κατά του προϋπολογισμού του 2013, για να μην ψηφιστούν τα μέτρα που εξοντώνουν τη ζωή μας και διαλύουν την οικονομία.

ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΟΥΝ

Οι μνημονιακές επιταγές που απαιτούν οι κερδοσκόποι και οι τοκογλύφοι.

•        Να ανατρέψουμε τις πολιτικές που συνθλίβουν την κοινωνία και εξαθλιώνουν τους πολίτες.

•        Να σταματήσουμε το ξεπούλημα της Δημόσιας περιουσίας.

•        Να προστατεύσουμε το δικαίωμα της εργασίας.

Συνεχίζουμε τον αγώνα και την αντίσταση, για να μείνει η Ελλάδα στους Έλληνες.

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ

ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ
Διαβάστε περισσότερα »

Πέμπτη 8 Νοεμβρίου 2012

Δελτίο Τύπου Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ Κορινθίας (8-11-2012)



Δελτίο Τύπου:

      Το τελευταίο διάστημα παρακολουθούμε τις φασιστικές πρακτικές της Χρυσής Αυγής να πληθαίνουν ολοένα και περισσότερο. Την ημέρα της 28ης Οκτωβρίου στην πόλη της Κορίνθου εγκαινιάστηκαν τα  γραφεία της, τα οποία συνοδεύτηκαν με επιθέσεις σε μετανάστες και σε άτομα από αριστερές οργανώσεις στο λιμάνι της Κορίνθου. Τα εγκαίνια συνεχίστηκαν με οργανωμένη επίθεση την Παρασκευή 2 Νοεμβρίου σε παρέα που βρισκόταν στο κέντρο και έμοιαζε με εκείνους που τα παλικάρια με τις “μαύρες μπλούζες” δεν συμπαθούν....Δηλαδή μετανάστες ,αριστερούς, γυναίκες και όλους και όλες που αποτελούν τον εύκολο στόχο τους. Οι συγκεκριμένες πρακτικές οφείλουν να προκαλούν τα δημοκρατικά αντανακλαστικά της κοινωνίας, θέτουν ζητήματα νομιμότητας και ουσιαστικά φέρνουν την τοπική κοινωνία και την τοπική αρχή προ των ευθυνών της.
      Εμείς ως νέοι και νέες ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ καλούμε σε δυναμικές κινητοποιήσεις και συλλογική αντίδραση στην όλο και αυξανόμενη απάθεια και συντηρητικοποίηση των πολιτών. Επισημαίνοντας ότι τα μέτρα φτωχοποίησης της ελληνικής κοινωνίας, τα οποία εφαρμόζονται πιστά από την τρικομματική κυβέρνηση της “αναδιαπραγμάτευσης” και της “απαγκίστρωσης”, είναι αυτά που συμβάλλουν στην άνοδο της Χρυσής Αυγής. Πολλές φορές μάλιστα υπό την σιωπηρή ανοχή των σωμάτων ασφαλείας.
Χρέος της γενιάς μας είναι η ανατροπή!!!


Κόρινθος, 8/11/2012
Διαβάστε περισσότερα »

Γ. Δραγασάκης: Μας αντιμετωπίζουν ως χώρα τριτοκοσμική και αποτυχημένη (Βίντεο)


Διαβάστε περισσότερα »

H ΛΙΤΟΤΗΤΑ ΣΚΟΤΩΝΕΙ!


ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΟΜΑΔΑΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΦΙΞΗ ΤΗΣ ΚΑΓΚΕΛΑΡΙΟΥ ΜΕΡΚΕΛ ΣΤΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ

Η ομάδα της Ενωτικής Αριστεράς στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, σε ένδειξη αλληλεγγύης με όλους του λαούς της Ευρώπης που παλεύουν ενάντια στη λιτότητα, υποδέχτηκε σήμερα την Καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ με πλακάτ που είχαν το σύνθημα «η λιτότητα σκοτώνει». Οι 50 περίπου ευρωβουλευτές και εργαζόμενοι της ομάδας της Ενωτικής Αριστεράς, κρατώντας τα πλακάτ, είχαν παραταχθεί στα αριστερά και τα δεξιά του διαδρόμου, κατά την είσοδό της Άνγκελας Μέρκελ στην αίθουσα συνεδρίασης, η οποία συνοδευόταν από αρκετούς άντρες της προσωπικής της ασφάλειας καθώς και της ασφάλειας του ευρωκοινοβουλίου. Στη συνέχεια, μετά το τέλος της ομιλίας της κυρίας Μέρκελ, βουλευτές, εκ των οποίων και ο Νίκος Χουντής και ο Willy Meyer από την Ενωμένη Αριστερά της Ισπανίας, σήκωσαν και πάλι τα πλακάτ τους.
Μιλώντας για την πρωτοβουλία της ευρωομάδας της Ενωτικής Αριστεράς, ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκος Χουντής, έκανε την εξής δήλωση:
«Προσπαθούμε να εκφράσουμε εδώ σήμερα την οργή και τη διαμαρτυρία του ελληνικού και των άλλων λαών ενάντια στις πολιτικές λιτότητας, την αγανάκτησή τους ενάντια στις προσβολές που δέχονται καθημερινά είτε σε επίπεδο διαβίωσης είτε σε επίπεδο εθνικής αξιοπρέπειας. Αρνούμαστε να αποδεχτούμε τις πολιτικές που δημιουργούν κοινωνικές και περιφερειακές ανισότητες και που οδηγούν τους λαούς των χωρών μας σε εξαθλίωση και ανθρωπιστική κρίση.
Η ευρωπαϊκή Αριστερά, όπως και ο ΣΥΡΙΖΑ, συμμετέχει και ενισχύει τους κοινωνικούς αγώνες με αίσθημα αλληλεγγύης ανάμεσα στους εργαζόμενους όλων των χωρών. Με τη συνέχεια και την ενδυνάμωση των αγώνων θα μπορέσουν οι λαοί να σταματήσουν τις πολιτικές λιτότητας και να αντιστρέψουν την κατάσταση. Η κυρία Μέρκελ και οι πολιτικές της θα γίνουν ένα παρελθόν που κανείς δεν θα θέλει να θυμάται».

Πηγή:
Διαβάστε περισσότερα »

Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ λέει όχι στα μέτρα

Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ λέει όχι στα μέτραΆρθρο της βουλευτού Τρικάλων του ΣΥΡΙΖΑ, Παναγιώτας Δριτσέλη


Την ώρα της έσχατης κρίσης για το μέλλον της ελληνικής κοινωνίας, η Βουλή των Ελλήνων κλήθηκε να αποφασίσει για την ζωή των εκατομμυρίων πολιτών που ζουν σε αυτή την χώρα. Ο κάθε βουλευτής με την ψήφο του όφειλε εχθές να τοποθετηθεί απέναντι στην κοινωνία και στην συνείδησή του για το αν επιθυμεί την αφαίμαξη του ελληνικού λαού για την πληρωμή των ληστρικών πανωτοκίων των δανειστών. Το διακύβευμα αυτού του δαιδαλώδους πολυνομοσχεδίου ήταν ένα και απολύτως ξεκάθαρο. Συμφωνούμε στην καταρράκωση του επιπέδου ζωής των ανθρώπων αυτού του τόπου για να πληρωθεί το κατασκευασμένο χρέος και να σωθούν για ακόμη μία φορά οι τράπεζες ή όχι;
Το ΟΧΙ του ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ είναι ένα ΟΧΙ στο νεοφιλελεύθερο παραλήρημα αυτών των άδικων και ανούσιων μέτρων. Δεν υπάρχει καμία αυταπάτη επί του θέματος. Τα μέτρα αυτά σχεδιάστηκαν για να είναι μόνιμα. Μόνιμες θα είναι, αν δεν ανατραπεί άμεσα αυτή η κυβέρνηση, οι απολύσεις εργαζομένων σε όλο το φάσμα του δημοσίου τομέα. Σύμφωνα με τα σχέδια δανειστών και τοπικών λογιστών τους, η τοπική αυτοδιοίκηση σχεδιάζεται να ανοίξει πρώτη τον τραγικό χορό. Κατά τα άλλα, οι εργαζόμενοι θα δουλεύουν περισσότερο για μισθούς πείνας, οι συνταξιούχοι, με συντάξεις τριτοκοσμικής χώρας θα στοιβάζονται στις ουρές του ΕΟΠΥΥ, πληρώνοντας ακριβά το φάρμακό τους. Οι αγρότες θα φορολογούνται μέχρι να αναγκαστούν να αλλάξουν επάγγελμα, οι μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις θα κλείσουν γιατί δεν θα μπορούν να εξοφλήσουν την εφορία, τα νοικοκυριά θα κρυώσουν, τα παιδιά θα πάνε νηστικά στο σχολείο, η τοπική αυτοδιοίκηση θα μεταβληθεί σε τοπικό φορολήσταρχο και η Βουλή θα έχει διακοσμητικό ρόλο. Αυτό είναι το μοντέλο που σχεδιάζει για εμάς η Ευρωπαϊκή Ένωση, το ΔΝΤ και το μεγάλο χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο. Άλλωστε αυτό είναι το μέλλον που σχεδιάζουν για όλους τους λαούς της Ευρώπης, ανεξάρτητα αν ζουν στην Ελλάδα ή στην Γερμανία.
Σε αυτό το δίλλημα οι βουλευτές κληθήκαμε να απαντήσουμε στην κοινωνία και στην συνείδησή μας. Θέλουμε μία τέτοια Ελλάδα ή όχι; Δυστυχώς 153 βουλευτές δέχτηκαν την κομματική γραμμή τους και ψήφισαν ναι, άλλοι με το παρών στα μέτρα, αλλά το ναι στον προϋπολογισμό (η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος) προσπαθούν να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις. Ένα είναι σίγουρο, η κοινωνία δεν πιστεύει πια τις πολιτικές πιρουέτες τους. Το ναι τους στα μέτρα θα γραφτεί με τα πιο μελανά χρώματα στις σελίδες της κοινοβουλευτικής ιστορίας αυτού του τόπου. Ο ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ αγωνίζεται για την ανατροπή της νεοφιλελεύθερης λαίλαπας λέγοντας ένα μεγάλο ΌΧΙ στα μέτρα και ένα μεγάλο ΝΑΙ στον άνθρωπο και στις ανάγκες της κοινωνίας.
Διαβάστε περισσότερα »

Ο ΑΣΦΑΛΙΤΗΣ ΔΕΝΔΙΑΣ


Toυ Θ.ΚΑΡΤΕΡΟΥ*

Οι χρυσαυγίτες σακατεύουν κόσμο, σπάνε μαγαζιά, προπηλακίζουν τη Μαρία Κανελλοπούλου, μέλος του κοινοβουλίου, δέρνουν δημοσιογράφους, τρομοκρατούν όχι μόνο μετανάστες, αλλά και Έλληνες που δεν συμφωνούν μαζί τους. Όλα αυτά έχουν καταντήσει μαύρη και ντροπιαστική καθημερινότητα. Και όλα διαδραματίζονται κάτω από το αδιάφορο, αν όχι στοργικό, βλέμμα της Ελληνικής Αστυνομίας. Η οποία μπορεί να απέτυχε να συλλάβει τον Κασιδιάρη όσο ίσχυε το αυτόφωρο, αλλά πέρασε σε λίγες ώρες χειροπέδες στον Βαξεβάνη. Και μπορεί να μην καταφέρνει να πιάσει κανέναν από τους μελανοχίτωνες που διαλύουν μαγαζιά, αλλά καταφέρνει να συλλαμβάνει τους μετανάστες ιδιοκτήτες τους.

Ορίστε τι λένε στην ανακοίνωσή τους για τον ξυλοδαρμό συναδέλφου τους οι εργαζόμενοι του Σκάι –του Σκάι, λέμε, όχι της Αυγής: Στην κατάπτυστη επίθεση, σημαντικό ρόλο έπαιξε και η 'χαλαρή' παρουσία των αστυνομικών, οι οποίοι κατά τη διάρκεια των επιθέσεων εναντίον των κατοίκων της περιοχής, δεν έκαναν καμία προσαγωγή μελών της Χρυσής Αυγής που κατέστρεψαν τα καταστήματα και τις περιουσίες πολιτών. Όπως ακριβώς δεν επιχείρησαν να σταματήσουν και την χειροδικία των φασιστών εναντίον του δημοσιογράφου, η οποία έγινε μπροστά στα μάτια τους. Τα πράγματα δηλαδή για το παρακράτος των μπάτσων μέσα στην ΕΛ-ΑΣ είναι απλά: Βλέπε, άκου, σώπαινε –και άστους να δέρνουν. Αν δέρνουν μελαψούς, να αγιάσουν τα χέρια τους. Αν δέρνουν αριστερούς, γκέι, δημοσιογράφους, να αγιάσουν και τα πόδια τους.
Αλλά ο πρύτανης της δημόσιας τάξης, ο καθ' ύλην αρμόδιος της προστασίας μας δεν ανησυχεί. Καμιά ανακοίνωση δεν έβγαλε για το όργιο στον Άγιο Παντελεήμονα, για τον προπηλακισμό βουλευτών, για τον ξυλοδαρμό δημοσιογράφου. Ο ίδιος όμως έβγαλε πόρισμα ότι δεν έγιναν οι βασανισμοί στη ΓΑΔΑ και απείλησε με μήνυση τον Guardian, που τους αποκάλυψε. Βρίσκεται πίσω από διωγμούς δημοσιογράφων της ΕΡΤ γιατί ανέφεραν επί ματαίω το όνομά του. Βγάζει ανακοινώσεις βλακείας και εμπάθειας, γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ έστειλε βουλευτές του να ελέγξουν τους αστυνομικούς με τα μαύρα μπλουζάκια και τις κουκούλες κατά τη διάρκεια διαδήλωσης. Ασυγκράτητα ασφαλίτης όταν κοιτάζει προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Ασυγκράτητα συγκαταβατικός όταν κοιτάζει προς τους μελανοχίτωνες. Και το όνομα αυτού Δένδιας.
Είναι ανάγκη να το ψάξουμε κι άλλο για το ποιος καλύπτει το μαύρο παρακράτος; Και τι εννοεί ο κάθε Δένδιας όταν καταδικάζει τα άκρα;;;;
*Δημοσιεύθηκε στην "ΑΥΓΗ" την Πέμπτη 8 Νοεμβρίου 2012
Διαβάστε περισσότερα »

Η συγκλονιστική παρουσία των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ στη συγκέντρωση του λαού (βίντεο)



Με ένα πανό που έγραφε «Καταστρέφετε τη χώρα - Φύγετε τώρα» τα μέλη της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ εμφανίστηκαν έξω από τη Βουλή...

Τα χειροκροτήματα και η συγκίνηση των συγκεντρωμένων αυτή την ιδιαίτερη στιγμής της Αριστεράς και της Δημοκρατίας θα μείνουν για πολλούς ανεξίτηλα στη μνήμη, σε μια δύσκολη στιγμή, τη στιγμή της μάχης του κόσμου της εργασίας με τα μνημόνια και τους εκπροσώπους των δανειστών... Εμάς, πάντως, μας άρεσε. Σε άλλους, τώρα, δεν ξέρουμε...
Διαβάστε περισσότερα »

H oμιλία του Αλ. Τσίπρα στη Βουλή, 7/11/2012

Διαβάστε περισσότερα »

Δευτέρα 5 Νοεμβρίου 2012

Ανατροπή τώρα! Aνακοίνωση Νεολαίας ΣΥΝ για το απεργιακό διήμερο



Η κυβέρνηση ετοιμάζεται με ένα διαρκές κοινοβουλευτικό πραξικόπημα να περάσει τα νέα βάρβαρα μέτρα,το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα και τον προϋπολογισμό.
Τα μέτρα ύψους 19 δις για την επόμενη τετραετία και το όργιο ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας είναι το επόμενο μεγάλο έργο της ελληνικής αστικής τάξης.
Δεν χρειάζεται πλέον,να περιγράφουμε την κατάσταση.Τη βιώνουμε όλοι και όλες.
Έχουμε ένα και μοναδικό καθήκον:Να τους ανατρέψουμε.
Στους δρόμους,στις πλατείες,στις γειτονιές να βρεθούμε μαζικά και ανυποχώρητα,στις μέρες των απεργιακών συγκεντρώσεων.
Να επιβάλλουμε με τον αγώνα μας,εδώ και τώρα,να σταματήσει η πολιτική του φόβου και της εξαθλίωσης.
Να τους ανατρέψουμε άμεσα και να ανοίξουμε το δρόμο μαζί με την κυβέρνηση της Αριστεράς για να ξαναστήσουμε την κοινωνία στα πόδια της.
Όλοι και όλες στους δρόμους!
 
Το Γραφείο Τύπου
Διαβάστε περισσότερα »

ΣΕΙΕΤΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΠΕΡΓΙΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ


ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΡΙΤΗ ΚΑΙ ΤΕΤΑΡΤΗ
Ο ΛΑΟΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΥ ΑΚΥΡΩΝΕΙ ΤΟ "ΜΑΥΡΟ" ΠΑΚΕΤΟ

Σε πυρετό απεργιών, διαδηλώσεων και κινητοποιήσεων εισέρχεται η χώρα από τη Δευτέρα ( 5/11), με κορύφωση τη μεγάλη Γενική Απεργία την Τρίτη (6/11) και Τετάρτη (7/11) των μισθωτών του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα αλλά και του επαγγελματοβιοτεχνικού και εμπορικού κόσμου.
Τόσο οι επιμέρους απεργιακές κινητοποιήσεις όσο και η Γενική απεργία αναμένεται να έχουν πολύ μεγάλη συμμετοχή, ενώ πολλοί κάνουν λόγο ότι Τρίτη και Τετάρτη θα έχουμε τις πλέον επιτυχημένες Γενικές Απεργίες της Μεταπολίτευσης, μετα εργοστάσια και τις υπηρεσίες να "νεκρώνουν" παντού ακόμα και σε όλο τον ιδιωτικό τομέα.
Πολιτικοί και συνδικαλιστικοί κύκλοι τόνιζαν ότι αναμένουν Τρίτη(6/11) και Τετάρτη (7/11) να υπάρξει μια πραγματική ενωτική, μαχητική και ειρηνική λαοθάλασσα που θα βουλιάξει στην κυριολεξία την Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και τις άλλες μεγάλες πόλεις της χώρας.
Οι ίδιοι κύκλοι τόνιζαν ότι η καθολική συμμετοχή στην απεργία και η πραγματική λαοθάλασσα στους δρόμους θα συνιστά ένα βροντερό λαϊκό μήνυμα, που μπορεί να βάλει φρένο στη συγκυβέρνηση και να ματαιώσει το κοινοβουλευτικό πραξικόπημα για το εκβιαστικό πέρασμα εξπρές των μέτρων από τη Βουλή.
Σε κάθε περίπτωση πολιτικοί κύκλοι της Αριστεράς τόνιζαν ότι η κυβέρνηση δεν έχει κανένα δικαίωμα ούτε δημοκρατική και λαϊκή νομιμοποίηση να πάρει τέτοια κατεδαφιστικά μέτρα, εκβιάζοντας μια οριακή, μάλλον, πλειοψηφία της Βουλής.
Εφ'όσον η κυβέρνηση πάει να περάσει το πακέτο και τον προϋπολογισμό της καταστροφής, δεν υπάρχει άλλη απάντηση από την πρόκληση να προσφύγει στις κάλπες!
Οι τρόικες εξωτερικού κι εσωτερικού φέρνουν προς ψήφιση το τρίτο Μνημόνιο, δηλαδή την πλέον σκληρή εκδοχή αντικοινωνικών μέτρων. Οι εργαζόμενοι απαντούν με απεργίες και κινητοποιήσεις, με αποκορύφωμα τη 48ωρη γενική απεργία  στις 6 και 7 Νοεμβρίου.

Την Τρίτη θα πραγματοποιηθεί απεργιακή συγκέντρωση στις 11:00 στο Πεδίο του Άρεως, ενώ για την Τετάρτη έχει προγραμματιστεί συλλαλητήριο στις 17:00 στο Σύνταγμα. Την Τρίτη στις 10:30 το πρωί έχει προγραμματιστεί η συγκέντρωση του ΠΑΜΕ. Την Τετάρτη η συγκέντρωση του ΠΑΜΕ θα γίνει στις 17:00. Και οι δύο συγκεντρώσεις έχουν προγραμματιστεί στην Ομόνοια. Συγκεντρώσεις θα πραγματοποιηθούν και στη Θεσσαλονίκη, το Βόλο, τα Ιωάννινα, το Ηράκλειο και την Πάτρα.
Τη Δευτέρα οι δημοσιογράφοι θα πραγματοποιήσουν 24ωρη απεργία. Σε ανακοίνωσή της η ΠΟΕΣΥ αναφέρει μεταξύ άλλων πως «οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ αντιτάσσονται στα κατ' επιταγή της Τρόικας κυβερνητικά σχέδια, που θα αποτελέσουν ταφόπετρα της Ενημέρωσης, με καίριο πλήγμα κατά της δημοκρατίας μας».
Σε 48ωρη απεργία, Δευτέρα (5/11) και Τρίτη (6/11) προχωρούν και οι εργαζόμενοι στα Μέσα Σταθερής Τροχιάς, Ηλεκτρικός, Μετρό και Τράμ. Σε 48ωρη απεργία και οι εργαζόμενοι στον ΟΣΕ και τον Προαστιακό την Τρίτη 6 Νοεμβρίου και Τετάρτη 7 Νοεμβρίου. Ως εκ τούτου, όπως σημειώνεται στη σχετική ανακοίνωση, προβλέπεται ότι λόγω της απεργίας θα ματαιωθούν τα βραδινά δρομολόγια την Δευτέρα 5/11/2012 και όλα τα σιδηροδρομικά δρομολόγια την Τρίτη 6/11/2012 και Τετάρτη 7/11/2012.
Εικοσιτετράωρη απεργία την προσεχή Τρίτη (6 Νοεμβρίου) και στάση εργασίας την Τετάρτη (7 Νοεμβρίου), από τις 11 το πρωί έως τις 4 το απόγευμα, θα πραγματοποιήσουν οι εργαζόμενοι στον Οργανισμό Αστικών Συγκοινωνιών Θεσσαλονίκης ΟΑΣΘ.
Για την Τρίτη 6 Νοεμβρίου ανακοίνωσαν 24ωρη απεργία και οι οδηγοί ταξί. Τα Ταξί θα μείνουν ακινητοποιημένα από τις 5 το πρωί της Τρίτης 6 Νοεμβρίου έως της 5 το πρωί της Τετάρτης 7 Νοεμβρίου. Την Τρίτη στις 10:30 το μεσημέρι έχει προγραμματιστεί συγκέντρωση των αυτοκινητιστών Ταξί στα γραφεία του Σ.Α.Τ.Α. και πορεία προς την Βουλή. Στάση θα πραγματοποιήσουν την Τρίτη από τις 10:00 έως τις 13:00 οι ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας.
Δεμένα θα είναι και τα πλοία επίσης την Τρίτη (6/11) και Τετάρτη (7/11) καθώς το γενικό συμβούλιο της Πανελλήνιας Ναυτικής Ομοσπονδίας (ΠΝΟ), αποφάσισε τη συμμετοχή των ναυτεργατών στη 48ωρη γενική απεργία ενάντια στα νέα μέτρα.
Μεταξύ άλλων 48ωρη απεργία, Τρίτη και Τετάρτη, έχουν ανακοινώσει οι Μηχανικοί, οι Τραπεζοϋπάλληλοι, οι καθηγητές (ΟΛΜΕ) και οι εργαζόμενοι στα ελληνικά ταχυδρομεία.
Με προσωπικό ασφαλείας θα λειτουργήσουν τα νοσοκομεία, τα κέντρα υγείας, τα θεραπευτήρια χρονίων παθήσεων και το ΕΚΑΒ, από τη Δευτέρα έως και την Τετάρτη. Κλειστά θα μείνουν τα φαρμακεία σε όλη τη χώρα την Τετάρτη μετά από απόφαση του Πανελληνίου Φαρμακευτικού Συλλόγου. Στη γενική απεργία θα συμμετάσχουν και οι οδοντίατροι.
Στις προαναγγελθείσες κινητοποιήσεις για τις 6 και 7 Νοεμβρίου ανακοίνωσαν πως θα συμμετάσχουν και ΕΣΕΕ και η ΓΣΕΒΕΕ. Ειδικότερα για την Τρίτη 6 Νοεμβρίου στις 12.00 έχουν προγραμματίσει συγκέντρωση στην πλατεία Συντάγματος (στοά υπουργείου Οικονομικών), ενώ θα συμμετάσχουν και στο συλλαλητήριο την Τετάρτη 7 Νοεμβρίου στις 17.00.
Παράλληλα καλούν σε στάση λειτουργίας τα εμπορικά καταστήματα την Τρίτη 6 Νοεμβρίου κατά τη διάρκεια των κινητοποιήσεων και των συγκεντρώσεων κατόπιν σχετικής απόφασης των Ομοσπονδιών και των τοπικών Εμπορικών Συλλόγων, ενώ η ΓΣΕΒΕΕ συστήνει στα μέλη της τη μη λειτουργία των καταστημάτων και των επιχειρήσεων τις ημέρες των κινητοποιήσεων.
Εν τω μεταξύ την παράταση των κινητοποιήσεών τους μέχρι τις 18 Νοεμβρίου ανακοίνωσαν οι εισαγγελείς, με απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου της Ένωσης Εισαγγελέων Ελλάδος. Οι εισαγγελείς ανεβαίνουν στις έδρες έως τις 10:00 το πρωί.
Σε κινητοποιήσεις διαρκείας προχωρούν οι δικηγόροι με απόφαση της Ολομέλειας των προέδρων των Δικηγορικών Συλλόγων.
Συγκεκριμένα, οι δικηγόροι κατέρχονται πανελλαδικώς σε απεργιακές κινητοποιήσεις από την ερχόμενη Δευτέρα έως Παρασκευή.
Διαμαρτύρονται, μεταξύ άλλων, για τις υπό ψήφιση διατάξεις περί Επικουρικού Κεφαλαίου, την επιχειρούμενη ένταξη του Τομέα Υγείας του ΕΤΑΑ στον ΕΟΠΥΥ και για τα προωθούμενα φορολογικά μέτρα που αναμένεται να πλήξουν τον κλάδο των ελευθέρων επαγγελματιών.
Ο κύκλος των κινητοποιήσεων θα συνεχιστεί με την πανευρωπαϊκή απεργία της 14ης Νοεμβρίου, ενώ τα συνδικάτα αφήνουν ανοιχτό το ενδεχόμενο να προχωρήσουν και σε άλλες μορφές κινητοποιήσεων.
Διαβάστε περισσότερα »

ΠΩΣ ΤΙΘΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ Η ΕΤΟΙΜΟΤΗΤΑ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ


ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΠΑΝΑΓ. ΛΑΦΑΖΑΝΗ ΣΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ (4/11) ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΑΓΓΕΛΟ ΚΩΒΑΙΟ

ΕΡ:Κύριε Λαφαζάνη, οι δηλώσεις σας της προηγούμενης Πέμπτης ενόχλησαν την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Θεωρείτε ότι κάποιοι στην Κουμουνδούρου βιάζονται να κυβερνήσουν;
Π.ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ:Δεν θεωρώ ότι υπήρξε ενόχληση σε όσους άκουσαν ή διάβασαν το πλήρες κείμενο της τοποθέτησής μου και των εξηγήσεων που έδωσα, διότι αντελήφθησαν πολύ καλά το πνεύμα και την ουσία τους. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι μια αστική αξιωματική αντιπολίτευση. Όταν το ΠΑΣΟΚ ή η ΝΔ βρίσκονταν στην αντιπολίτευση, ήταν πάντα πανέτοιμοι για την εξουσία. Είχαν «λύσεις» για όλα, είχαν πρόγραμμα 100 ημερών, λεφτά υπήρχαν ή και ήταν έτοιμοι να καταργήσουν ή να επαναδιαπραγματευθούν το μνημόνιο. Μόλις, όμως, ανέβαιναν στην κυβέρνηση ανακάλυπταν «καμένη γη» και άρχιζαν τις «κωλοτούμπες» και την καταστροφή. Για την Αριστερά ο αναγκαίος στόχος της διακυβέρνησης τίθεται πολύ διαφορετικά. Για εμάς είναι σκληρός δρόμος που προϋποθέτει την ενίσχυση και ανάπτυξη μεγάλων κοινωνικών ταξικών αγώνων, που απαιτεί συνεχή πολιτική, οργανωτική και προγραμματική προετοιμασία καθώς και προετοιμασία του κοινωνικού εδάφους. Και αυτά πολύ περισσότερο που μια κυβέρνηση της Αριστεράς δεν θα κάνει απλώς μια ανώδυνη διαχείριση του συστήματος αλλά μεγάλες τομές, ρήξεις και μεγάλες ανατροπές.
ΕΡ:Αυτό που έκανε εντύπωση σε πολλούς ήταν πάντως ότι τα όσα είπατε συνέπεσαν με το σημαντικό κλονισμό που υπέστη η κυβέρνηση στις ψηφοφορίες της Τετάρτης...

Π.ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ:Ακριβώς αυτή την ώρα, που η συγκυβέρνηση της τριμερούς κοινοπραξίας καταρρέει και ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται ενδεχομένως στα πρόθυρα ενός κυβερνητικού ρόλου, οφείλουμε να μιλάμε με κάθε ειλικρίνεια στους εργαζόμενους και να εντείνουμε χωρίς καμία επανάπαυση την προετοιμαστική μας προσπάθεια τόσο για να γίνει πραγματικότητα μια κυβέρνηση της Αριστεράς όσο και για να επιβεβαιώσει με την πορεία της τις καλύτερες προσδοκίες του ελληνικού λαού.
Θα τόνιζα, επίσης, ότι το κυριότερο αυτήν την ώρα είναι να συμβάλλει ο ΣΥΡΙΖΑ για να κερδηθεί η μητέρα όλων των μαχών, που είναι να ματαιωθεί και να μην περάσει το «μαύρο» πακέτο των 14 δις και να καταψηφισθεί ένας προϋπολογισμός καταστροφής που κατέθεσε η κυβέρνηση για το 2013, μαζί με το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα.
Θέλουμε να παίξουμε ένα πρωτοπόρο ρόλο ώστε αυτήν την βδομάδα να δοθεί σκληρή μάχη στη Βουλή και κυρίως για να αναπτυχθούν γιγαντιαίες εργατικές – λαϊκές κινητοποιήσεις που θα βάλλουν στο περιθώριο και στον κάλαθο των αχρήστων το μνημονιακό πακέτο και ένα προϋπολογισμό λεηλασίας που το εμπεριέχει.
ΕΡ:Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν εκείνοι που επιμένουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλει την εξουσία αυτή τη στιγμή, φοβούμενος μην του «σκάσει» μία μη διαχειρίσιμη κατάσταση (χρεοκοπία, έξοδος από το ευρώ) στα χέρια. Συμμερίζεστε αυτήν την άποψη;
Π.ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ:Εμείς δεν πάσχουμε από τα σύνδρομα της «εξουσιολαγνείας» και του κυβερνητισμού. Δεν δημαγωγούμε. Προσωπικά όλη η πολιτική μου πορεία υπήρξε σε πολιτικές δυνάμεις (ΚΚΕ, ΣΥΝ, ΣΥΡΙΖΑ) με σχετικά μικρή και πολύ μικρή δύναμη και μια περίοδο βρεθήκαμε εκτός Βουλής. Δεν υπάρχει, λοιπόν, τίποτα το πιο ξένο σε μένα από την επιδίωξη της «πάση θυσία» διακυβέρνησης.
Από εκεί και πέρα, όμως, όσοι φοβούνται να αναλάβουν κυβερνητικές ευθύνες είναι όσοι δεν θέλουν να αλλάξουν την κοινωνία και οι κοινωνίες αλλάζουν πάντα με «ρίσκο» και σε ώρες μεγάλων κρίσεων και δοκιμασίας σαν και αυτές που διανύουμε σήμερα.
ΕΡ:Εσείς μιλάτε για προετοιμασία ακόμη και για ενδεχόμενο εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ, ο κ. Τσίπρας υποστηρίζει την παραμονή στο ευρώ με κατάργηση του Μνημονίου. Πού συμπίπτουν αυτές οι δύο θέσεις;
Π.ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ:Ο ΣΥΝ και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πολιτικές δυνάμεις στις οποίες είναι κατοχυρωμένο Καταστατικά το δικαίωμα στη διαφορετικότητα των απόψεων, με σεβασμό πάντα στη θέση της πλειοψηφίας, η οποία δεν θέτει θέμα εξόδου της χώρας από την ευρωζώνη. Το κύριο όμως και το καθοριστικό για όλους μας στο ΣΥΡΙΖΑ, στη φάση που διανύουμε, είναι η κατάργηση - ακύρωση των μνημονίων και η αντικατάσταση τους με ένα προοδευτικό ανορθωτικό πρόγραμμα παραγωγικής κοινωνικής ανασυγκρότησης και διεξόδου από την κρίση. Και αυτή η κατεύθυνση είναι για το ΣΥΡΙΖΑ αδιαπραγμάτευτη και βρίσκεται πάνω από όποιους εκβιασμούς και όποια εκβιαστικά διλήμματα του εγχώριου και ευρωπαϊκού κατεστημένου.
ΕΡ:Μήπως εν τέλει όλα αυτά επαναφέρουν και αναδεικνύουν το διαχρονικό πρόβλημα της Αριστεράς μπροστά στην εξουσία και το πώς θα την διαχειριστεί;
Π.ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ:Εμείς στον ΣΥΡΙΖΑ δεν εμπαίζουμε το λαό και δεν εξωραΐζουμε, δεν κάνουμε εμπόριο υποσχέσεων, δεν τάζουμε σε όλους και όλα και δεν πουλάμε «φύκια για μεταξωτές κορδέλες». Όπως σας είπα η κυβερνητική εξουσία για εμάς δεν είναι αυτοσκοπός.
Αντίθετα ο κυβερνητικός ρόλος για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι μια πολύ μεγάλη ευθύνη και όχι υπουργικές καρέκλες, προνόμια και λάφυρα. Είναι μια μεγάλη ευθύνη προκειμένου να αναλάβουμε, στηριγμένοι στους ενωτικούς κοινωνικούς αγώνες, μια ανατρεπτική προσπάθεια για να ανακόψουμε τον κατήφορο και να προωθήσουμε τη ριζική αλλαγή του κράτους, της οικονομίας και της κοινωνίας με σοσιαλιστική προοπτική.
ΕΡ:Η θέση σας ακούγεται περισσότερο συγγενής με εκείνη της κυρίας Παπαρήγα προεκλογικά, ότι δηλαδή το ΚΚΕ δεν θέλει αυτή τη στιγμή και σε αυτό το πλαίσιο να κυβερνήσει. Αυτό όμως είχε δραματικό εκλογικό κόστος για το ΚΚΕ. Αποκλείετε το ενδεχόμενο η θέση σας θα πλήξει τον ΣΥΡΙΖΑ δημοσκοπικά ή εκλογικά;
Π.ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ:Δεν νομίζω ότι η θέση μου είναι ιδιαίτερα συγγενής με τη γραμμή που ακολουθεί σήμερα το ΚΚΕ στο θέμα της διακυβέρνησης της χώρας. Το αντίθετο θα έλεγα! Προσωπικά θεωρώ άμεση προτεραιότητα και απόλυτα αναγκαία μια κυβέρνηση της Αριστεράς. Αυτή η κυβέρνηση της Αριστεράς ασφαλώς, θα αναλάβει να κυβερνήσει μέσα στο υφιστάμενο πλαίσιο, όχι όμως για να το διαχειριστεί αλλά για να το ανατρέψει, για να αλλάξει τις νεοφιλελεύθερες επιλογές και να εφαρμόσει ένα προοδευτικό ανορθωτικό πρόγραμμα διεξόδου και ανασυγκρότησης.
Αυτό το οποίο τόνισα με έμφαση είναι ότι προς αυτή την κατεύθυνση χρειάζεται συνεχής και σε βάθος προετοιμασία και καμία επανάπαυση και πολύ περισσότερο καμία διάθεση αυτάρκειας και αυταρέσκειας, πράγμα που όλοι γνωρίζουμε στο ΣΥΡΙΖΑ.
ΕΡ:Θεωρείτε ότι υπάρχουν κάποιοι σύντροφοί σας που θα ήταν πρόθυμοι να συγκυβερνήσουν με δυνάμεις και σχηματισμούς μη συγγενείς με την Αριστερά (πχ. ένα «μεταμελημένο» ΠαΣοΚ ή έναν διάδοχο σχηματισμό της ΔΗΜ.ΑΡ);
Π.ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ:Επιλογή μας είναι η συμπόρευση – συνεργασία όλων των αριστερών και συνεπών προοδευτικών δυνάμεων, όπως επιλογή μας είναι, όχι μια οποιαδήποτε κυβέρνηση αλλά μια κυβέρνηση δεσμευμένη σε ένα ανατρεπτικό, συνεκτικό, αξιόπιστο και αποτελεσματικό προοδευτικό πρόγραμμα. Αυτό είναι το συμβόλαιο στο οποίο είμαστε δεσμευμένοι και πρόθυμοι στον ΣΥΡΙΖΑ.
ΕΡ:Τελικά η ενοποίηση της Αριστεράς είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την ανάληψη της εξουσίας; Ποιους περιλαμβάνει εν τέλει αυτή η ενοποίηση;
Π.ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ:Η κοινή δράση, η συνεργασία και συμπόρευση όλων των δυνάμεων της ριζοσπαστικής Αριστεράς στη χώρα μας, πρώτα απ’ όλα η συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αποτελεί θεμελιώδη άξονα της στρατηγικής μας.
Μια τέτοια συνεργασία, στη βάση ενός κοινού προγράμματος θα έδινε μεγάλη αξιοπιστία, αγωνιστική ώθηση, φερεγγυότητα και ευρεία κοινωνική –ταξική στήριξη σε μια κυβέρνηση της Αριστεράς, προκειμένου να φέρει σε πέρας το έργο της.
Νομίζω ότι θα ήταν χρήσιμο σε αυτή ιδιαίτερα τη φάση, παρά τις αντιξοότητες, τις αρνήσεις και τις περιχαρακώσεις, ο ΣΥΡΙΖΑ να αναλάβει συγκεκριμένες πρωτοβουλίες συνεργασίας στο χώρο της ριζοσπαστικής Αριστεράς, με προτάσεις για ένα ελάχιστο συνεκτικό κοινό πρόγραμμα που θα μπορούσε να προκύψει μέσα από αμοιβαίες υποχωρήσεις και με σεβασμό στις διαφορετικές θεωρήσεις.

Πηγή: "ΤΟ ΒΗΜΑ" της Κυριακής 4 Νοεμβρίου 2012
Διαβάστε περισσότερα »

Κυριακή 4 Νοεμβρίου 2012

ΚΑΛΕΣΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ 48ΩΡΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ 6 & 7 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ


ΣΥΡΙΖΑ Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο | Νεμέας

ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ!
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΩΝ ΜΕΤΡΩΝ!


ΟΙ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΧΩΡΑΝΕ ΣΤΑ ΜΕΤΡΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΥΣ ΤΟΥΣ!

ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ ΜΑΖΙΚΑ ΣΤΑ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗ 48ΩΡΗ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΟΥ ΚΗΡΥΞΑΝ ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ ΣΤΙΣ 6 ΚΑΙ 7 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ!

Έφτασε η ώρα της ανατροπής! Ο, άγρια ταξικός, προϋπολογισμός του 2013 και το νέο πακέτο μέτρων δεν θα περάσουν. Δεν πρέπει να περάσουν, διότι μετατρέπουν τη χώρα σε οικονομική και κοινωνική «έρημο», «βιάζουν» τη δημοκρατία και την αξιοπρέπεια των πολιτών και αφαιρούν την ελπίδα από το λαό. Μας οδηγούν πολλές δεκαετίες πίσω, χωρίς φάρμακα και δημόσια περίθαλψη, χωρίς σχολεία και πανεπιστήμια, χωρίς μέλλον, με ατελείωτες στρατιές ανέργων, αυτοχείρων και απελπισμένων.

Τα μέτρα των 11 δις του προϋπολογισμού του 2013 και το συνολικό «πακέτο» του μεσοπρόθεσμου προγράμματος για την περίοδο 2013-2016, ύψους 18,9 δισ. ευρώ, «στάζουν αίμα»: «ακρωτηριάζουν» μισθούς και συντάξεις, κοινωνικά επιδόματα και εργασιακά δικαιώματα, κατεδαφίζουν το δημόσιο σύστημα υγείας και κορυφώνουν την κοινωνικά βάρβαρη φοροεπιδρομή σε βάρος του ελληνικού λαού, την ίδια στιγμή που αφήνουν στο απυρόβλητο τους «έχοντες και κατέχοντες».

Η τρικομματική, μνημονιακή συγκυβέρνηση, σε αγαστή συνεργασία με την τρόϊκα, ετοιμάζεται να δώσει το τελειωτικό χτύπημα στην ελληνική κοινωνία. Στο χέρι μας είναι να τους σταματήσουμε. Να ανατρέψουμε τις πολιτικές τους!

Γι’ αυτό και καλούμε τους εργαζόμενους του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, να συμμετάσχουν μαζικά στα συλλαλητήρια και στη 48ωρη γενική απεργία, που κήρυξαν η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ στις 6 και 7 Νοεμβρίου.

·         Την Τρίτη 6/11 συμμετέχουμε στην προσυγκέντρωση των σωματείων στο νοσοκομείο Κορίνθου στις 09:30πμ και στη συγκέντρωση στο Εργατικό κέντρο στις 10:30πμ

·         Την Τετάρτη συμμετέχουμε στη συγκέντρωση του ΕΚΚ και των πρωτοβάθμιων σωματείων του νομού στον πεζόδρομο, μπροστά στην Εθνική τράπεζα Κορίνθου στις 11:00πμ

·         Στις 15:00μμ θα αναχωρήσουν λεωφορεία του ΕΚΚ και των σωματείων για τη συγκέντρωση στο Σύνταγμα.

 Καλούμε τους πολίτες να  παραμείνουν στο Σύνταγμα κατά τη διάρκεια της συζήτησης και ψήφισης των μέτρων στη Βουλή, περικυκλώνοντάς την.

Η ανατροπή των μέτρων και των μνημονίων, καθώς και της τρικομματικής κυβέρνησης που τα προωθεί,  είναι όχι μόνο θέμα πρώτης προτεραιότητας αλλά και  όρος επιβίωσης για όλους και όλες μας. Τώρα που η βαρβαρότητα μάς έχει περικυκλώσει δεν έχουμε άλλη επιλογή από τη ρήξη.

 

Ή ΕΜΕΙΣ Η ΑΥΤΟΙ

ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ!
Διαβάστε περισσότερα »

Ομιλία Αλέξη Τσίπρα στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ (4-11-2012)

Διαβάστε περισσότερα »

ΟΤΑΝ ΑΠΟΜΟΝΩΝΟΥΝ… ΟΙ ΑΠΟΜΟΝΩΜΕΝΟΙ


Του ΑΡΗ ΤΟΛΙΟΥ*

Ο ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΠΟΜΟΝΩΣΗΣ…
Αντιγράφοντας από το διαδικτυακό λεξικό «Βικιλεξικό», ως «απομόνωση» αναφέρεται
Είτε η ενέργεια με την οποία απομονώνω κάτι ή κάποιον
Είτε η κατάσταση κατά την οποία κάποιος ζει απομονωμένος, μακριά από τον κόσμο, ή είναι απομονωμένος από κάποιο κοινωνικό περιβάλλον
Είτε ο ειδικός χώρος σε φυλακή όπου οδηγούνται οι κρατούμενοι σε περίπτωση πειθαρχικού παραπτώματος και μένουν εκεί μόνοι, χωρίς να έρχονται σε επαφή με συγκρατούμενους ή επισκέπτες
…ΚΑΙ Η ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΗΣ ΑΠΟΜΟΝΩΣΗΣ
Από το πρωί της Πέμπτης 1 Νοεμβρίου, υποτιθέμενος συναγερμός σήμανε στα μήκη και πλάτη της ελληνικής επικράτειας, με τη δήλωση του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ Π. Λαφαζάνη, ο οποίος είπε, ανάμεσα στα άλλα, ότι «δεν είμαστε έτοιμοι να κυβερνήσουμε».
Μάλλον εκείνη την ώρα ρίγη τρόμου διαπέρασε τους στρατούς των ανέργων (οι οποίοι έχασαν τις βάσιμες ελπίδες που τους καλλιεργεί το Μνημόνιο και ο νεοφιλελευθερισμός), των απεγνωσμένων αυτόχειρων (οι οποίοι αναθεώρησαν τις σκέψεις τους για αυτοκτονία, μπροστά στην ακόμα μεγαλύτερη τραγωδία μιας αριστερής κυβερνητικής προοπτικής), των μαθητών που λιποθυμούν στα σχολεία (όχι από ασιτία, αλλά σε ένδειξη διαμαρτυρίας για το ζοφερό μέλλον που τους ετοιμάζει η Αριστερά), των άστεγων (που μακαρίζουν την τύχη τους που δεν έχουν σπίτια που μπορεί να αρπάξει πραξικοπηματικά ο ΣΥΡΙΖΑ) και μερικών ακόμα εκατομμυρίων ανθρώπων.
Ακαριαία και άμεσα δε αναμεταδόθηκε και αναπαράχθηκε η είδηση, η οποία είναι βέβαιο ότι θα πάρει περίοπτη θέση στα αστικά ΜΜΕ, μπροστά από το χτεσινό Eurogroup, την κατάθεση του προϋπολογισμού και την νέα φάση ονόματι «Μνημόνιο ΙΙΙ», στην οποία εισέρχεται ο ελληνικός λαός. Η τραγική ειρωνεία του πράγματος κρύβει, βεβαίως, μια μεγάλη αλήθεια, την οποία ο ήχος «όλων των σφυριών που χτυπούν» στον ρυθμό της κατασυκοφάντησης του ΣΥΡΙΖΑ, προσπαθεί να υπερκαλύψει: η δεύτερη έκδοση της μνημονιακής «Τρόικας εσωτερικού» ετοιμάζεται, κατ’ εντολή, να στραγγαλίσει ακόμα περισσότερο την ελληνική κοινωνία, μέσα σε μόλις δέκα ημέρες – κάνοντας βεβαίως πραξικοπηματική κατάχρηση της νομιμοποιητικής ισχύος του κοινοβουλίου. Αυτή είναι πραγματική είδηση και η μοναδική αλήθεια!
Βεβαίως, δεν θα ήθελε κανείς να υποδείξει στους δημοσιογράφους των αστικών ΜΜΕ τεχνικές διάκρισης και ανάδειξης πραγματικών ειδήσεων – αλίμονο! Είναι σίγουρο ότι τα κέντρα που υπέβαλαν τις δηλώσεις Λαφαζάνη (και όχι μόνο αυτές) σε… ταχύτατη δίαιτα έχουν καλή γνώση της δουλειάς τους. Επιπλέον, η πολύ καλή γνώση του επαγγέλματος τους σίγουρα δεν στοιχειοθετείται μόνο από το αίσθημα εμπιστοσύνης που αποπνέει η ελληνική δημοσιογραφία στις μέρες μας, αλλά και από τα πεπραγμένα τους.
Η ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΜΟΝΩΣΗΣ
Για να μιλήσουμε σοβαρά: εδώ και πολύ καιρό και ιδιαίτερα κατά τη μνημονιακή περίοδο (στην οποία τα αστικά ΜΜΕ έχουν αφειδώς χτίσει εγκληματικούς μύθους), η παρουσίαση των πολιτικών θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ γίνεται αντικείμενο αποδόμησης και διαστρέβλωσης, σε σημείο που «γεμάτες» και σοβαρές επεξεργασίες θα μπορούσαν να χωρέσουν σε… σημείωμα στο ψυγείο ή σε σχόλιο στο twitter! Θύματα τέτοιου είδους διαχείρισης (ή μάλλον μεταχείρισης) έχουν πέσει σχεδόν όλα τα κεντρικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ για διάφορα θέματα: Τσίπρας (πολλάκις), Λαφαζάνης (πολλάκις), Παπαδημούλης, Στρατούλης, Δρίτσας, Κουράκης, Γλέζος, κτλ.
Ας παραδεχτούμε ότι η ποικιλία των επεξεργασιών και η διαδικασίες σύνθεσης των απόψεων εντός του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι, καλώς ή κακώς, η πρώτη έγνοια του ελληνικού λαού, όσο κι αν θέλουν, με υστερική εμμονή, να τον πείσουν για το αντίθετο. Όμως, η μεθοδολογία της απομόνωσης έχει επικρατήσει άλλων μεθόδων (όπως π.χ. η ανάλυση λόγου) και έχει αναχθεί σε ναυαρχίδα της αντιπολιτευτικής ρητορείας – θεσμικής και εξωθεσμικής. Σχηματικά, θα μπορούσε να ειπωθεί ως εξής: κάθε φορά που εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ αναπτύσσει αντισυστημική (δηλαδή αντίθετη με την κυβερνητική πολιτική) οπτική για ένα θέμα, ο μηχανισμός «απομόνωση αναμετάδοση αναπαραγωγή» κινητοποιείται, μέχρι να προλάβει να πει κανείς «Μνημόνιο»! Σημασία δεν έχουν τα πρόσωπα, αλλά οι θέσεις που θα δείξουν τον ΣΥΡΙΖΑ επικίνδυνο και σε σύγχυση, «από όπου κι αν αυτές προέρχονται»: «το ευρώ δεν είναι φετίχ», «λαϊκές παρελάσεις», «σόου επίδειξης αυταρχισμού», «μακάρι να ήμασταν Αργεντινή», «δημοσιονομική φυλακή», κτλ. [1] Πάντως, η αλήθεια είναι ότι οι πολιτικοί τυγχάνουν ηπιότερης αντιμετώπισης από το κράτος, συγκριτικά με δημοσιογράφους που κινούνται «εκτός κάδρου», όπως έδειξαν οι περιπτώσεις Βαξεβάνη, Αρβανίτη, Κατσίμη, που καρατομήθηκαν επαγγελματικά εν μια νυκτί (ή και λιγότερο).
Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΟΥ ΑΠΟΜΟΝΩΜΕΝΟΥ
Βεβαίως, πίσω από τις ευθύνες των ΜΜΕ, υπάρχει ένα συστηματικό πολιτικό σχέδιο διάσωσης του υπάρχοντος πολιτικού δυναμικού ή ανάδειξης των εφεδρειών του συστήματος. Στο εν λόγω περιστατικό, η σιωπή – και ειδικά τα βλέμματα – ικανοποίησης των υπόλοιπων εκπροσώπων των αστικών κομμάτων (Μ. Βορίδης Θ. Μαργαρίτης) ήταν, κατά το κοινώς λεγόμενο, «όλα τα λεφτά». Έχω την αίσθηση ότι το περιβόητο «κοινό αίσθημα» θα έπρεπε να νιώσει ιδιαίτερα θιγμένο, αν κατάφερνε να αντισταθεί στο επιλεκτικό βομβαρδισμό πληροφοριών, για τον εξής απλό λόγο: τέτοιο μειδίαμα ολοκλήρωσης - που επαναλαμβάνεται ενίοτε και όταν κυρώνεται στη Βουλή η κοινωνική ισοπέδωση - είναι πλήρως αντιπαραθετικό με το τεράστιο δράμα του ελληνικού λαού. Είναι απορίας άξιο τι επίτευγμα ακριβώς σημειώθηκε σήμερα το πρωί, που να δικαιολογούσε το αίσθημα επιτυχίας των εκπροσώπων της τρικομματικής κυβέρνησης.
Σημείωσαν μήπως οι εκλεγμένοι βουλευτές των ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ κάποια επιτυχία προς όφελος του ελληνικού λαού; Επέβαλαν πολιτικούς όρους στη «σκηνοθεσία διαπραγματεύσεων» με την τρόικα; Ανέκοψε το δήθεν «δημοκρατικό αίσθημα» τους την επώαση του νεοφασισμού; Σώζεται η χώρα από τον κυκεώνα της λιτότητας, της ύφεσης και της ανεργίας; Μήπως ο λαός θέλει να συνεχίσει να κυβερνάται από τους «πάντα έτοιμους να κυβερνήσουν»; Και εν τέλει, δεν είναι σίγουρο ότι στην περίπτωση που ο ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ γίνει κυβέρνηση, οι βουλευτές του αστικού μπλοκ θα συσπειρωθούν να ζητήσουν εκλογές, με τον πιο επιπόλαιο και ανώδυνο τρόπο, σχεδόν πριν ακόμα κάτσουν στα έδρανα της αντιπολίτευσης;
Η συλλογιστική αυτή προϋποθέτει ανθρώπους, που είτε πάσχουν από σύνδρομο «Νέρωνα» («παίζω ευτυχισμένος λύρα, ενώ η πόλη καίγεται») είτε εντεταλμένους σε διατεταγμένη υπηρεσία – σε κάθε περίπτωση, ωστόσο, ΑΠΟΜΟΝΩΜΕΝΟΥΣ από την κοινωνία. Όσο οι κοινωνικές και παραγωγικές δυνάμεις θα βρίσκονται κατακερματισμένες και σε σχετικό λήθαργο στην Ελλάδα, τόσο οι εγχώριοι εκπρόσωποι των δανειστών θα έχουν λόγους να χαμογελούν. Όσο για το ταυτόχρονο χαμόγελο πρώην τσεκουροφόρων και αυτοαποκαλούμενων «συνεχιστών της ιταλικής Αριστεράς», αυτό δεν αποτελούσε μόνο μικροπολιτική εκδήλωση, αλλά και τη στρεβλή πεποίθηση ότι δόθηκαν οι απαραίτητες ανάσες οξυγόνου, ώστε μια ημιθανής κυβέρνηση να θανατώσει μια μισοπεθαμένη κοινωνία!
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
[1] Είναι γνωστό στο παρελθόν ότι η CIA υπέκλεπτε τηλεφωνικές συνομιλίες και τις παρακολουθούσε συστηματικά, αν ακούγονταν κάποιες λέξεις – κλειδιά, όπως «πρόεδρος», «τρομοκρατία», κτλ. Προφανώς, φοβούμενος μήπως κατηγορηθώ για συνομωσιολογία (!), παρακάμπτω αυτές τις θεωρίες. Ωστόσο, οι μηχανισμοί ελέγχου στο καπιταλιστικό σύστημα παρουσιάζουν εκπληκτικές ομοιότητες.
 
*Ο Άρης Τόλιος είναι μέλος του γραφείου ‘Α Αθήνας της Ν. Συνασπισμού.
Διαβάστε περισσότερα »