Σάββατο 10 Νοεμβρίου 2012
Παρασκευή 9 Νοεμβρίου 2012
ΤΙ ΕΙΔΟΥΣ «ΚΟΜΜΑ» ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ;
Η μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ του 4,5% σε μαζικό «κόμμα», σε πολιτικό «φορέα» της ριζοσπαστικής αριστεράς, που να αντιστοιχεί στις απαιτήσεις που διαμορφώνει η εκλογική μεγέθυνσή του στα επίπεδα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αποτελεί προφανή ιστορική αναγκαιότητα. Ωστόσο ούτε τα χαρακτηριστικά ενός τέτοιου «κόμματος», ούτε η «τεχνογνωσία» και η μέθοδος, ούτε τα κριτήρια προσέγγισης του ζητήματος είναι αυτονόητα. Η συζήτηση αυτή έχει ανοίξει εν' όψει της συνδιάσκεψης του ΣΥΡΙΖΑ τον Δεκέμβρη, όπου θα παρθούν κάποιες πρώτες αποφάσεις σ' αυτή την κατεύθυνση.
Ανεξάρτητα από τις διάφορες απόψεις, προσεγγίσεις, θεωρητικές καταβολές και παραδόσεις η συζήτηση και κυρίως οι επιλογές που γίνονται και θα γίνουν, λαμβάνουν χώρα σε ένα ιστορικό πλαίσιο που τις υπερκαθορίζει.
Ανεξάρτητα από τις διάφορες απόψεις, προσεγγίσεις, θεωρητικές καταβολές και παραδόσεις η συζήτηση και κυρίως οι επιλογές που γίνονται και θα γίνουν, λαμβάνουν χώρα σε ένα ιστορικό πλαίσιο που τις υπερκαθορίζει.
Τρεις παρατηρήσεις σχετικά με τη συζήτηση για τα χαρακτηριστικά και τη λειτουργία του «νέου» μαζικού ΣΥΡΙΖΑ:
Ο ΧΡΟΝΟΣ
Η πρώτη παρατήρηση αφορά στη σημασία του «σύντομου και συμπυκνωμένου χρόνου». Ο μαζικός «φορέας» της ριζοσπαστικής αριστεράς καλείται να συγκροτηθεί υπό την καθοριστική πίεση της ιστορικής «επικαιρότητας». Σήμερα η μάχη για την υπεράσπιση κριτηρίων και παραδόσεων δίνεται με όρους «συγκεκριμένου», στο πεδίο της πολιτικής και του συσχετισμού δύναμης και σε πλαίσιο καθορισμένο από την συγκυρία, παρά από τη δυνατότητα όσμωσης και αντιπαράθεσης «ολοκληρωμένων μοντέλων».
Το επίπεδο συμπύκνωσης των αντιφάσεων που αντιστοιχεί στον «ΣΥΡΙΖΑ – αξιωματική αντιπολίτευση» σε συνθήκες βαθύτατης καπιταλιστικής κρίσης και με ανοιχτό το άμεσο ενδεχόμενο (μεταξύ άλλων) της «κυβέρνησης της Αριστεράς», βάζει νέους και διαφορετικούς όρους στη συζήτηση για το «κόμμα», τον μαζικό «φορέα», από αυτούς που την καθόριζαν όταν στον ΣΥΡΙΖΑ αντιστοιχούσε ένα μικρό εκλογικό ποσοστό.
Η διαδικασία «όσμωσης – αντιπαράθεσης» δεν αφορά σήμερα πρωτίστως τη συζήτηση ανάμεσα στα διάφορα ρεύματα της αριστεράς, αλλά ανάμεσα στον «ΣΥΡΙΖΑ – μαζικό φορέα της ριζοσπαστικής αριστεράς» και στις συστημικές πιέσεις στα πλαίσια της επιχείρησης διείσδυσης της αγοράς και των αστικών προτύπων, με όρους υλικούς και ιδεολογικούς, μαζικά μέσα στο «κόμμα», στον «φορέα». Οι ανάγκες που παράγει η κυβερνητική ευθύνη, οι «δεξιότητες» διοίκησης και διαχείρισης κοινωνικών τομέων (οι «ειδικοί»), τα συστήματα, «οι άνθρωποι της αγοράς» και της «διοίκησης» έρχονται σε επικοινωνία με το «κόμμα», τον «φορέα» της αξιωματικής αντιπολίτευσης και της αυριανής κυβέρνησης. Αυτό είναι αναπόφευκτο. Σε ποιο οργανωτικό πλαίσιο συμβαίνει αυτό; Ανάλογα με την απάντηση θα δοθεί και το περιεχόμενο στην έννοια της δημοκρατίας καθώς και της αριστεράς.
Η συντόμευση και συμπύκνωση του ιστορικού χρόνου, ακριβώς λόγω των συστημικών αδιεξόδων της κρίσης, καθιστά αυτή τη διαδικασία, της απότομης αλλαγής του ειδικού βάρους και της σημασίας του ΣΥΡΙΖΑ στο πολιτικό και κοινωνικό γίγνεσθαι, βίαιη και συγκρουσιακή.
Η πολιτική κατεύθυνση διαμορφώνει τους όρους του μαζικού ακροατηρίου και η κομματική συγκρότηση καθορίζει τον βαθμό και την δυνατότητα διεκδίκησης και υλοποίησης της πολιτικής κατεύθυνσης από την ταξική και αριστερή σκοπιά.
Οι οργανωτικές επιλογές που θα γίνουν σ’ αυτό το χρονικό διάστημα αποτελούν πεδίο και πτυχή της πολιτικής αντιπαράθεσης για την πολιτική γραμμή της ρήξης ή της αναδίπλωσης σε πρώτο χρόνο. Ως εκ τούτου οι επιλογές που αποσκοπούν στη στήριξη της ριζοσπαστικής αριστερής γραμμής αφορούν στην ενίσχυση, όχι γενικώς των θεσμικών ρυθμίσεων του «νέου» μαζικού φορέα και της φυσιογνωμίας του, αλλά συγκεκριμένα στην ενίσχυση του συσχετισμού των αριστερών απόψεων εντός του ΣΥΡΙΖΑ και της οικοδόμησής του «απ’ τα κάτω». Καθώς επίσης και της υπερίσχυσης της πολιτικής έναντι του κινδύνου αναδίπλωσης δια της πλαγίας και της διείσδυσης διαχειριστικών κατευθύνσεων μέσω της οδού της εξειδίκευσης και της τεχνικής επεξεργασίας, υπό της πίεση της άμεσης διακυβέρνησης. Π.χ. ρυθμίσεις και αποφάσεις για την υπερίσχυση των κομματικών διαδικασιών και αποφάσεων έναντι της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, για την υπερίσχυση των συλλογικών διαδικασιών έναντι των ατομικών εκφωνήσεων των προβεβλημένων στα ΜΜΕ στελεχών, για την αυτονομία της πολιτικής απόφασης αλλά και την αυτενέργεια και την οργάνωση της δράσης στο επίπεδο της οργάνωσης βάσης κ.λ.π.
Η «ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ»
Η δεύτερη παρατήρηση αφορά στη σημασία του περιεχομένου της «κυβέρνησης της αριστεράς». Η «κυβέρνηση της αριστεράς» δεν είναι «άλλη μια κυβέρνηση» που θα διαχειριστεί με τον δικό της τρόπο το συνολικό αστικό οικοδόμημα. Γι αυτό εξάλλου δεν προκύπτει συχνά ένα τέτοιο ενδεχόμενο παρά σε συνθήκες πολύ βαθιάς συστημικής κρίσης όπως στις μέρες μας. Έχει να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις μιας ρήξης με το σύστημα πολύ πιο συνολικής από την αλλαγή του υπουργικού συμβουλίου και της χρηστής διαχείρισης της κυβερνητικής εξουσίας. Οι πιέσεις που θα δεχτεί και δέχεται ήδη από τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης αφορούν στο εάν αυτές θα την οδηγήσουν σε συμβιβασμούς, υπό το κράτος βεβαίως των εκβιασμών του συστήματος, πριν την καθοριστική μάχη, πριν δηλαδή δημιουργηθούν οι πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες για την «κυβέρνηση της Αριστεράς», με τμήματα του αντιπάλου (της ντόπιας αστικής τάξης και των ευρωπαϊκών και διεθνών κέντρων) ή θα βαδίσει προς τη ρήξη και την ανατροπή με ξεκάθαρο κριτήριο τη συγκέντρωση της δύναμής της (ταξική και κοινωνική μονομέρεια) εισερχόμενη στο πεδίο της άσκησης «μεταβατικής πολιτικής» όταν ο συσχετισμός της δύναμης θα φανερωθεί στο ίδιο το πεδίο της αντιπαράθεσης.
Η δυνατότητα μιας τέτοιας κυβέρνησης να προωθήσει με αποφασιστικότητα τα άμεσα συμφέροντα του κόσμου της εργασίας και της λαϊκής πλειοψηφίας και να συγκρουστεί με τους δανειστές (ΕΕ, ΔΝΤ) και ταυτόχρονα με το ντόπιο αστικό μπλοκ εξαρτάται καθοριστικά από το επίπεδο οργάνωσης των εργατικών και κοινωνικών αντιστάσεων και από την σκοπιά του πολιτικού υποκειμένου της αριστεράς, από την άμεση και ενεργή συμμετοχή της «βάσης» του ΣΥΡΙΖΑ στη διαμόρφωση αλλά και στην υλοποίηση της πολιτικής του γραμμής.
Με άλλα λόγια η πολιτική γραμμή και το περιεχόμενο της «κυβέρνησης της αριστεράς» δεν κρίνεται μόνο στο επίπεδο της ηγεσίας και της αυριανής κυβέρνησης, αλλά και στο επίπεδο της κομματικής βάσης και στα χαρακτηριστικά και τις δυνατότητες που θα έχει το ζητούμενο «κόμμα», ο νέος μαζικός «φορέας».
Στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ, πέρα από την γενική διαπίστωση για τη διαλεκτική σχέση κομματικής συγκρότησης και ηγεσίας ή και κόμματος και κυβέρνησης, αυτή η δυνατότητα επαληθεύεται εντελώς συγκεκριμένα καθώς σε πολλές περιπτώσεις η κίνηση και η πρωτοβουλία της «βάσης» καθόρισε την αριστερή και κινηματική κατεύθυνση της γραμμής και της φυσιογνωμίας του. Από τον Δεκέμβρη τους 2008, στις μαζικές λαϊκές και εργατικές κινητοποιήσεις ενάντια στα μνημόνια, έως τις πολύ πρόσφατες κινητοποιήσεις με τα πανό του ΣΥΡΙΖΑ στις παρελάσεις για την 28η Οκτώβρη.
Από τη σκοπιά της κομματικής συγκρότησης λοιπόν, το ζήτημα της κυβέρνησης της αριστεράς υποδεικνύει συγκεκριμένες κατευθύνσεις και ενέργειες για την στήριξη και τον καθορισμό της αριστερής και ριζοσπαστικής γραμμής: οργάνωση της συλλογικής πολιτικής συζήτησης και δράσης, αποφασιστική πρακτική παρέμβαση στο ζήτημα των μελών του κόμματος, δηλαδή ποιοι να είναι μέλη και ποιοι να μην είναι, στρατολόγηση στο πολιτικό σχέδιο και στο όραμα της ρήξης και της ανατροπής με σοσιαλιστικό ορίζοντα, αποκλεισμός των «πονηρών» που προσέρχονται με κριτήριο την κυβερνητική προοπτική, όχι μόνο στις τοπικές οργανώσεις, αλλά και σε άλλα επίπεδα της κομματικής συγκρότησης όπως στα τμήματα και στις διάφορες επιτροπές, ακύρωση του παραγοντισμού βουλευτών και υποψήφιων βουλευτών με όρους διαχείρισης, τοπική δράση, δικτύωση κινημάτων και χώρων, καθορισμός της συνδικαλιστικής γραμμής και πρακτικής «απ’ τα κάτω», οικοδόμηση μαζικών οργανώσεων βάσης σε εργατικούς χώρους, προώθηση τοπικά και κλαδικά πολιτικών συμμαχιών της αριστεράς και των κινημάτων, άμεση αντιμετώπιση του νεοναζισμού, αλλά και της κρατικής και αστυνομικής αυθαιρεσίας κ.λ.π.
Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Η τρίτη παρατήρηση αφορά στην δημοκρατία. Στη συζήτηση για το πολιτικό υποκείμενο της αριστεράς η έννοια της δημοκρατίας βρίσκεται στο κέντρο. Ωστόσο περισσότερο από ποτέ είναι επείγουσα η ανάγκη νοηματοδότησης και συγκεκριμενοποίησης του τι αντιστοιχεί στην έννοια της δημοκρατίας, στα πλαίσια των άμεσων αναγκών του «ΣΥΡΙΖΑ – μαζικό υποκείμενο της ριζοσπαστικής αριστεράς» και πιθανή «κυβέρνηση της αριστεράς».
Για το «κόμμα», τον «φορέα» της ριζοσπαστικής αριστεράς το μέτρο και ο βαθμός της δημοκρατίας αφορά στην εμπιστοσύνη στην κίνηση και στην αυτενέργεια των μαζών, του εργατικού κινήματος και των κινημάτων και στην εμπιστοσύνη στον στρατηγικό στόχο του Σοσιαλισμού. Η πάλη ενάντια στην «γραφειοκρατία» είναι πάλη ενάντια στις αντιλήψεις της «ανάθεσης» στους «ειδικούς». Κάτι τέτοιο στη γενίκευσή του σήμερα σημαίνει πάλη ενάντια στις αυταπάτες για τις πραγματικές δυνατότητες ρήξης και ανατροπής αποκλειστικά εντός των «θεσμικών» - κοινοβουλευτικών πλαισίων μιας (αστικής) δημοκρατίας που ήδη «διαστέλλεται» καθημερινά προς όφελος της κυρίαρχης τάξης, των δανειστών και των πολιτικών τους εκπροσώπων, διολισθαίνοντας προς ένα αυταρχικό, αστυνομικό κράτος. Δείγματα για τη λειτουργία των κατασταλτικών μηχανισμών και μεθόδων, αλλά και της δήθεν «ανεξαρτησίας» των εξουσιών βλέπουμε καθημερινά. Για τους «φρουρούς» της αστικής νομιμότητας η ταξική μονομέρεια είναι αυτονόητο καθήκον το οποίο υπηρετούν χωρίς αναστολές και χωρίς προσχήματα.
Αυτή η πραγματικότητα, ως συζήτηση για την αντιμετώπιση των φαινομένων, αλλά και ως αντανάκλαση των πιέσεων στην δημόσια συζήτηση που καθοδηγεί το σύστημα μέσω των ΜΜΕ, αντανακλάται και μέσα στο κόμμα. Η ταξική, πολιτική και ιδεολογική πάλη δεν σταματά έξω από το πολιτικό υποκείμενο της αριστεράς, πολύ περισσότερο όταν αυτό βρίσκεται προ των πυλών της κυβερνητικής εξουσίας.
Το μαζικό «κόμμα, ο «φορέας» της ριζοσπαστικής αριστεράς ασφαλώς δεν μπορεί να βρεθεί στην εσωτερική του λειτουργία πίσω από την αστική νοηματοδότηση της δημοκρατίας η οποία συμπυκνώνεται στο δικαίωμα της «καθολικής ψήφου» και μεταφράζεται στα πλαίσια της εσωκομματικής διαδικασίας ως «ένα μέλος – μία ψήφος». Αυτό το δικαίωμα είναι αδιαπραγμάτευτο και διασφαλίζεται. Ωστόσο σήμερα βρισκόμαστε μπροστά σε ανάγκες που ξεπερνούν κατά πολύ την αυτονόητη ρύθμιση. Σε έναν «πολυτασικό φορέα» όπου επιπλέον των παραδοσιακών ιδεολογικοπολιτικών τάσεων και ρευμάτων της ιστορικής αριστεράς προστίθενται οι «τάσεις» του «ρεαλισμού» της αγοράς και εν γένει του αστικού προτύπου «ανάθεσης – εκπροσώπησης – διαχείρισης» ως λογική και αναπόφευκτη συνέπεια της μεγέθυνσης του εκλογικού ακροατηρίου, αναφύεται ένα νέο επίδικο: πρέπει να ενισχυθεί ή να περιοριστεί η δυνατότητα της εσωτερικής αντιπαράθεσης και κριτικής για την πολιτική γραμμή και την φυσιογνωμία (ιδέες) του ΣΥΡΙΖΑ και μάλιστα δημόσια;
Οι πιο επαναστατικές παραδόσεις και ιστορικές στιγμές όλων των ρευμάτων της αριστεράς έχουν απαντήσει χωρίς περιστροφές: όχι απλά επιτρέπεται αλλά επιβάλλεται! Έτσι αποκτά νόημα η δημοκρατία και η πολυτασικότητα, όταν η συζήτηση για την στρατηγική και τις πολιτικές επιλογές προς όφελος του κόσμου της εργασίας και της κοινωνικής πλειοψηφίας γίνεται ανοιχτά και δημόσια, ακριβώς για να διαμορφώνει τους όρους της συμμετοχής του ίδιου του λαού στην πολιτική συζήτηση και δράση και να ανατρέπει συστηματικά το κυρίαρχο αστικό μοντέλο της «ανάθεσης», συγκροτώντας το «κόμμα», τον «φορέα» και εκπαιδεύοντας τα μέλη του σε όλα τα επίπεδα ως πολιτικό εργαλείο με ιδεολογικό και ταξικό πρόσημο.
Ένα επόμενο ζήτημα που σχετίζεται με την δημοκρατική λειτουργία και έχει απασχολήσει από το παρελθόν τον ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτό της συμμετοχής των συνιστωσών του στα όργανα «εξ οφίτσιο», με ποσόστωση. Στο παρελθόν αυτή η συζήτηση είχε ανοίξει κυρίως ως έκφραση και απαίτηση των μη ενταγμένων σε συνιστώσες «συριζαίων» που διεκδικούσαν, και σωστά, την καθιέρωση της ιδιότητας του μέλους με δικαιώματα και υποχρεώσεις και την λειτουργία του ΣΥΡΙΖΑ στη βάση «ένα μέλος – μία ψήφος». Σήμερα η συζήτηση αυτή επανέρχεται, πλην όμως όχι πια «απ’ τα κάτω» αλλά, καθώς φαίνεται, με πολιτική σκοπιμότητα και εκ του πονηρού! Ασφαλώς ο στόχος είναι και πρέπει να είναι το ενιαίο «κόμμα», «φορέας» ή «πολιτικό υποκείμενο» με αντίστοιχα ενιαίο τρόπο λειτουργίας και κανόνες για όλους/ες. Ωστόσο εδώ χρειάζονται κάποιες διευκρινήσεις αλλά και το αναγκαίο πολιτικό και ιδεολογικό περιεχόμενο της συζήτησης από αριστερή και ταξική σκοπιά.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα σχήμα με πλήθος «συνιστωσών» και «τάσεων» που όψιμα, ως ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ αυξήθηκαν περισσότερο. Ανάμεσα σ’ αυτές υπάρχουν οργανώσεις και συλλογικότητες ιδεολογικής ενότητας, όπως οι περισσότερες ιδρυτικές συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και πολιτικής ενότητας όπως είναι ο Συνασπισμός. Σ’ έναν ευρύτερο σχηματισμό πολιτικής ενότητας όπως είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, η πρώτη συνιστώσα που πρέπει να δώσει απάντηση στο ζήτημα της «αυτοδιάλυσης» των συνιστωσών είναι ο ίδιος ο Συνασπισμός, ώστε ν’ ανοίξει ο δρόμος για τη συγκρότηση ευρύτερων «οριζόντιων» ιδελογικοπολιτικών τάσεων και συσχετισμών. Ωστόσο ακόμη και τότε το ερώτημα της αυτονομίας «χώρων» ιδεολογικής ενότητας παραμένει ανοιχτό προς συζήτηση. Στην παρούσα φάση ωρίμανσης της διαδικασίας και λαμβάνοντας υπόψη τον παράγοντα «χρόνο» η ρύθμιση για τη δυνατότητα «διπλής ένταξης» στον μαζικό «φορέα» και σε συνιστώσα αντιστοιχεί στην πραγματικότητα.
Έτσι λοιπόν είναι τουλάχιστον αντιφατικό και πολιτικά υποκριτικό η Ενωτική Κίνηση(Κουρουπλής, Μητρόπουλος κ.α.) η οποία πολύ πρόσφατα οργάνωσε δημόσια εκδήλωση χρησιμοποιώντας αυθαίρετα τον τίτλο ΕΚΜ - λες και ο ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ είναι άθροισμα του ΣΥΡΙΖΑ και της συγκεκριμένης ομάδας - να δηλώνει πως δεν συγκροτεί συνιστώσα και να ομνύει υπέρ «δημοκρατίας» και αυτοδιάλυσης των συνιστωσών.
Τέλος δεν είναι δυνατόν όλη αυτή η φιλολογία, εντελώς απογυμνωμένη από τα πολιτικά περιεχόμενά της, να αναπαράγεται άμεσα ή έμμεσα απ’ όσα στελέχη έχουν τη δυνατότητα της δημόσιας και μαζικής εκφώνησης στα οποία δεν περιλαμβάνονται κατά κανόνα εκπρόσωποι των «εγκαλούμενων» συνιστωσών.
Η απάντηση σ’ αυτό το «κουβάρι» προκύπτει αβίαστα μόλις δώσουμε πολιτικό περιεχόμενο στη συζήτηση. Η πλειοψηφία των ιδρυτικών συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ αποτελείται από οργανώσεις - φορείς ιστορικών ρευμάτων της αριστεράς, αφενός μικρές σε μέγεθος για λόγους κυρίως ιστορικούς, αφετέρου τοποθετημένες σχεδόν μόνιμα στην αριστερή, ριζοσπαστική πλευρά του σχηματισμού. Η συζήτηση για τη λειτουργία του ΣΥΡΙΖΑ, στο επίπεδο των συνιστωσών και των τάσεών του αφορά, στην ουσία, την πολιτική και ιδεολογική του φυσιογνωμία και δεν απαντιέται με τα αστικά πρότυπα περί δημοκρατίας, αλλά αντίθετα αποτελεί διαδικασία πολιτικής και ιδεολογικής αντιπαράθεσης και σύνθεσης στο πεδίο της ταξικής και πολιτική πάλης στην ίδια την κοινωνία. Απ’ αυτή τη σκοπιά οι πιο σημαντικές προϋποθέσεις πραγματικής δημοκρατικής συγκρότησης αφορούν στην εξασφάλιση της ισότιμης προβολής όλων των απόψεων σε βάση πολιτική και ιδεολογική και όχι σε βάση «προσωπική – παραγοντίστικη» και της δυνατότητας συγκρότησης συσχετισμών από την «βάση» μέχρι την ηγεσία με όρους συλλογικής και δημόσιας συζήτησης και αντιπαράθεσης.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Με βάση τις παραπάνω παρατηρήσεις σήμερα πρέπει να παλέψουμε για τη συγκρότηση κομματικής λειτουργίας η οποία να δημιουργεί όρους μαζικής συμμετοχής και στράτευσης και να οργανώνει τη συλλογική πολιτική και ιδεολογική συζήτηση αναζωπυρώνοντας το απελευθερωτικό, αντικαπιταλιστικό όραμα του Σοσιαλισμού. Να αντιπαραβάλει τα πρότυπα της συλλογικότητας και της ουσιαστικής δημοκρατίας με όρους ταξικού κριτηρίου και συλλογικής συζήτησης, απόφασης και δράσης «απ’ τα κάτω» απέναντι στα αστικά πρότυπα των αρχηγών, των «ειδικών», των παραγόντων, των πελατειακών σχέσεων, της δημοφιλίας και της ανάθεσης. Να προετοιμάζει τη μόνη πραγματική δύναμη που μπορεί να στηρίξει ρήξεις και ανατροπές, τη σύγκρουση με το αστικό μπλοκ και τον φασισμό, αυτή του κόσμου της εργασίας και της λαϊκής πλειοψηφίας, στηρίζοντας σήμερα την «αξιωματική αντιπολίτευση» και αύριο την «κυβέρνηση της αριστεράς» στις δύσκολες μάχες που πρέπει να δώσει, προφυλάσσοντάς την ταυτόχρονα απ’ τη διολίσθηση στην προσαρμογή και την ενσωμάτωση.
*μέλος της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ
ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΜΗΛΙΟΥ ΥΠΕΥΘΥΝΟΥ ΤΜ. ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΣΥΡΙΖΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΤΑΜΙΕΥΣΗ ΤΗΣ ΔΟΣΗΣ ΤΩΝ 31,5 ΔΙΣ
Από ό,τι φαίνεται ο υπουργός Οικονομικών, ο Πρωθυπουργός, και η παρέα
του, Βενιζέλος-Κουβέλης και σία, όταν έλεγαν ότι χρεοκοπούμε στις 16
Νοεμβρίου αν δεν πάρουμε μέτρα δεν ψεύδονταν απλώς. Εκβίαζαν επίσης την
ελληνική κοινωνία και το Κοινοβούλιο, καθώς αποκλείεται να μη γνώριζαν
ότι όχι μόνο δεν χρεοκοπούμε αλλά ούτε η δόση θα δοθεί άμεσα, μέχρι να
συμφωνήσουν οι εταίροι της τρόικας εξωτερικού πώς θα συνεχιστεί η
επίθεση στον κόσμο της εργασίας. Αυτό που γίνεται ολοένα και περισσότερο
καθαρό είναι ότι δεν υπάρχει καμία «τελική λύση» στο πλαίσιο της
ασκούμενης πολιτικής. Αυτό που παρουσιάζεται σαν κρίση χρέους είναι
κρίση μέτρων, τα μέτρα δεν είναι ποτέ αρκετά, πάντα θα χρειάζονται κι
άλλα, μέχρι το κίνημα των εργαζόμενων μαζών να σταματήσει αυτήν την
πορεία, μέχρι να επιβάλλει τη μόνη λύση, την κυβέρνηση της Αριστεράς που
θα σταματήσει τη νεοφιλελεύθερη αναδιάρθρωση και θα πάρει επιτέλους
μέτρα υπέρ του κόσμου της εργασίας.
Ο αγώνας συνεχίζεται - Την Κυριακή το απόγευμα όλοι στο Σύνταγμα
Και που έβρεξε (νερό και δακρυγόνα) και που πέρασαν τα νέα μέτρα, οι αντιστάσεις δε σταματάνε.
Η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ καλεί σε συλλαλητήριο την Κυριακή το απόγευμα στις 5μμ στο Σύνταγμα.
Μαζί τους και όλοι οι υπόλοιποι, να αποδείξουμε πως η κοινωνία έχει στα χέρια της τη δύναμη της ανατροπής.
Ο αγώνας δεν σταματάει!
Ακολουθεί το κάλεσμα:
ΓΕΝΙΚΟ ΠΡΟΣΚΛΗΤΗΡΙΟ
ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ
ΟΛΟΙ
ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΝΟΕΜΒΡΗ 2012
ΩΡΑ 5 ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ
ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ
ΔΙΑΔΗΛΩΝΟΥΜΕ
Δυναμικά και ανυποχώρητα, κατά του προϋπολογισμού του 2013, για να μην ψηφιστούν τα μέτρα που εξοντώνουν τη ζωή μας και διαλύουν την οικονομία.
ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΟΥΝ
Οι μνημονιακές επιταγές που απαιτούν οι κερδοσκόποι και οι τοκογλύφοι.
• Να ανατρέψουμε τις πολιτικές που συνθλίβουν την κοινωνία και εξαθλιώνουν τους πολίτες.
• Να σταματήσουμε το ξεπούλημα της Δημόσιας περιουσίας.
• Να προστατεύσουμε το δικαίωμα της εργασίας.
Συνεχίζουμε τον αγώνα και την αντίσταση, για να μείνει η Ελλάδα στους Έλληνες.
ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ
ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ
Πέμπτη 8 Νοεμβρίου 2012
Δελτίο Τύπου Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ Κορινθίας (8-11-2012)
Δελτίο Τύπου:
Το τελευταίο
διάστημα παρακολουθούμε τις φασιστικές πρακτικές της Χρυσής Αυγής να πληθαίνουν
ολοένα και περισσότερο. Την ημέρα της 28ης Οκτωβρίου στην πόλη της Κορίνθου
εγκαινιάστηκαν τα γραφεία της, τα οποία συνοδεύτηκαν με επιθέσεις σε
μετανάστες και σε άτομα από αριστερές οργανώσεις στο λιμάνι της Κορίνθου. Τα
εγκαίνια συνεχίστηκαν με οργανωμένη επίθεση την Παρασκευή 2 Νοεμβρίου σε παρέα
που βρισκόταν στο κέντρο και έμοιαζε με εκείνους που τα παλικάρια με τις “μαύρες
μπλούζες” δεν συμπαθούν....Δηλαδή μετανάστες ,αριστερούς, γυναίκες και όλους
και όλες που αποτελούν τον εύκολο στόχο τους. Οι συγκεκριμένες πρακτικές
οφείλουν να προκαλούν τα δημοκρατικά αντανακλαστικά της κοινωνίας, θέτουν
ζητήματα νομιμότητας και ουσιαστικά φέρνουν την τοπική κοινωνία και την τοπική
αρχή προ των ευθυνών της.
Εμείς ως νέοι και
νέες ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ καλούμε σε δυναμικές κινητοποιήσεις και συλλογική αντίδραση
στην όλο και αυξανόμενη απάθεια και συντηρητικοποίηση των πολιτών. Επισημαίνοντας ότι τα
μέτρα φτωχοποίησης της ελληνικής κοινωνίας, τα οποία εφαρμόζονται πιστά από την
τρικομματική κυβέρνηση της “αναδιαπραγμάτευσης” και της “απαγκίστρωσης”, είναι αυτά που
συμβάλλουν στην άνοδο της Χρυσής Αυγής. Πολλές φορές μάλιστα υπό την σιωπηρή
ανοχή των σωμάτων ασφαλείας.
Κόρινθος, 8/11/2012
H ΛΙΤΟΤΗΤΑ ΣΚΟΤΩΝΕΙ!
ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΟΜΑΔΑΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΦΙΞΗ ΤΗΣ ΚΑΓΚΕΛΑΡΙΟΥ ΜΕΡΚΕΛ ΣΤΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ
Η ομάδα της Ενωτικής Αριστεράς στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, σε ένδειξη αλληλεγγύης με όλους του λαούς της Ευρώπης που παλεύουν ενάντια στη λιτότητα, υποδέχτηκε σήμερα την Καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ με πλακάτ που είχαν το σύνθημα «η λιτότητα σκοτώνει». Οι 50 περίπου ευρωβουλευτές και εργαζόμενοι της ομάδας της Ενωτικής Αριστεράς, κρατώντας τα πλακάτ, είχαν παραταχθεί στα αριστερά και τα δεξιά του διαδρόμου, κατά την είσοδό της Άνγκελας Μέρκελ στην αίθουσα συνεδρίασης, η οποία συνοδευόταν από αρκετούς άντρες της προσωπικής της ασφάλειας καθώς και της ασφάλειας του ευρωκοινοβουλίου. Στη συνέχεια, μετά το τέλος της ομιλίας της κυρίας Μέρκελ, βουλευτές, εκ των οποίων και ο Νίκος Χουντής και ο Willy Meyer από την Ενωμένη Αριστερά της Ισπανίας, σήκωσαν και πάλι τα πλακάτ τους.
Μιλώντας για την πρωτοβουλία της ευρωομάδας της Ενωτικής Αριστεράς, ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκος Χουντής, έκανε την εξής δήλωση:
«Προσπαθούμε να εκφράσουμε εδώ σήμερα την οργή και τη διαμαρτυρία του ελληνικού και των άλλων λαών ενάντια στις πολιτικές λιτότητας, την αγανάκτησή τους ενάντια στις προσβολές που δέχονται καθημερινά είτε σε επίπεδο διαβίωσης είτε σε επίπεδο εθνικής αξιοπρέπειας. Αρνούμαστε να αποδεχτούμε τις πολιτικές που δημιουργούν κοινωνικές και περιφερειακές ανισότητες και που οδηγούν τους λαούς των χωρών μας σε εξαθλίωση και ανθρωπιστική κρίση.
Η ευρωπαϊκή Αριστερά, όπως και ο ΣΥΡΙΖΑ, συμμετέχει και ενισχύει τους κοινωνικούς αγώνες με αίσθημα αλληλεγγύης ανάμεσα στους εργαζόμενους όλων των χωρών. Με τη συνέχεια και την ενδυνάμωση των αγώνων θα μπορέσουν οι λαοί να σταματήσουν τις πολιτικές λιτότητας και να αντιστρέψουν την κατάσταση. Η κυρία Μέρκελ και οι πολιτικές της θα γίνουν ένα παρελθόν που κανείς δεν θα θέλει να θυμάται».
Πηγή:
Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ λέει όχι στα μέτρα
Άρθρο της βουλευτού Τρικάλων του ΣΥΡΙΖΑ, Παναγιώτας Δριτσέλη
Την ώρα της έσχατης κρίσης για το μέλλον της ελληνικής κοινωνίας, η Βουλή των Ελλήνων κλήθηκε να αποφασίσει για την ζωή των εκατομμυρίων πολιτών που ζουν σε αυτή την χώρα. Ο κάθε βουλευτής με την ψήφο του όφειλε εχθές να τοποθετηθεί απέναντι στην κοινωνία και στην συνείδησή του για το αν επιθυμεί την αφαίμαξη του ελληνικού λαού για την πληρωμή των ληστρικών πανωτοκίων των δανειστών. Το διακύβευμα αυτού του δαιδαλώδους πολυνομοσχεδίου ήταν ένα και απολύτως ξεκάθαρο. Συμφωνούμε στην καταρράκωση του επιπέδου ζωής των ανθρώπων αυτού του τόπου για να πληρωθεί το κατασκευασμένο χρέος και να σωθούν για ακόμη μία φορά οι τράπεζες ή όχι;
Το ΟΧΙ του ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ είναι ένα ΟΧΙ στο νεοφιλελεύθερο παραλήρημα αυτών των άδικων και ανούσιων μέτρων. Δεν υπάρχει καμία αυταπάτη επί του θέματος. Τα μέτρα αυτά σχεδιάστηκαν για να είναι μόνιμα. Μόνιμες θα είναι, αν δεν ανατραπεί άμεσα αυτή η κυβέρνηση, οι απολύσεις εργαζομένων σε όλο το φάσμα του δημοσίου τομέα. Σύμφωνα με τα σχέδια δανειστών και τοπικών λογιστών τους, η τοπική αυτοδιοίκηση σχεδιάζεται να ανοίξει πρώτη τον τραγικό χορό. Κατά τα άλλα, οι εργαζόμενοι θα δουλεύουν περισσότερο για μισθούς πείνας, οι συνταξιούχοι, με συντάξεις τριτοκοσμικής χώρας θα στοιβάζονται στις ουρές του ΕΟΠΥΥ, πληρώνοντας ακριβά το φάρμακό τους. Οι αγρότες θα φορολογούνται μέχρι να αναγκαστούν να αλλάξουν επάγγελμα, οι μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις θα κλείσουν γιατί δεν θα μπορούν να εξοφλήσουν την εφορία, τα νοικοκυριά θα κρυώσουν, τα παιδιά θα πάνε νηστικά στο σχολείο, η τοπική αυτοδιοίκηση θα μεταβληθεί σε τοπικό φορολήσταρχο και η Βουλή θα έχει διακοσμητικό ρόλο. Αυτό είναι το μοντέλο που σχεδιάζει για εμάς η Ευρωπαϊκή Ένωση, το ΔΝΤ και το μεγάλο χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο. Άλλωστε αυτό είναι το μέλλον που σχεδιάζουν για όλους τους λαούς της Ευρώπης, ανεξάρτητα αν ζουν στην Ελλάδα ή στην Γερμανία.
Σε αυτό το δίλλημα οι βουλευτές κληθήκαμε να απαντήσουμε στην κοινωνία και στην συνείδησή μας. Θέλουμε μία τέτοια Ελλάδα ή όχι; Δυστυχώς 153 βουλευτές δέχτηκαν την κομματική γραμμή τους και ψήφισαν ναι, άλλοι με το παρών στα μέτρα, αλλά το ναι στον προϋπολογισμό (η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος) προσπαθούν να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις. Ένα είναι σίγουρο, η κοινωνία δεν πιστεύει πια τις πολιτικές πιρουέτες τους. Το ναι τους στα μέτρα θα γραφτεί με τα πιο μελανά χρώματα στις σελίδες της κοινοβουλευτικής ιστορίας αυτού του τόπου. Ο ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ αγωνίζεται για την ανατροπή της νεοφιλελεύθερης λαίλαπας λέγοντας ένα μεγάλο ΌΧΙ στα μέτρα και ένα μεγάλο ΝΑΙ στον άνθρωπο και στις ανάγκες της κοινωνίας.
Ο ΑΣΦΑΛΙΤΗΣ ΔΕΝΔΙΑΣ
Οι χρυσαυγίτες σακατεύουν κόσμο, σπάνε μαγαζιά, προπηλακίζουν τη Μαρία Κανελλοπούλου, μέλος του κοινοβουλίου, δέρνουν δημοσιογράφους, τρομοκρατούν όχι μόνο μετανάστες, αλλά και Έλληνες που δεν συμφωνούν μαζί τους. Όλα αυτά έχουν καταντήσει μαύρη και ντροπιαστική καθημερινότητα. Και όλα διαδραματίζονται κάτω από το αδιάφορο, αν όχι στοργικό, βλέμμα της Ελληνικής Αστυνομίας. Η οποία μπορεί να απέτυχε να συλλάβει τον Κασιδιάρη όσο ίσχυε το αυτόφωρο, αλλά πέρασε σε λίγες ώρες χειροπέδες στον Βαξεβάνη. Και μπορεί να μην καταφέρνει να πιάσει κανέναν από τους μελανοχίτωνες που διαλύουν μαγαζιά, αλλά καταφέρνει να συλλαμβάνει τους μετανάστες ιδιοκτήτες τους.
Ορίστε τι
λένε στην ανακοίνωσή τους για τον ξυλοδαρμό συναδέλφου τους οι
εργαζόμενοι του Σκάι –του Σκάι, λέμε, όχι της Αυγής: Στην κατάπτυστη
επίθεση, σημαντικό ρόλο έπαιξε και η 'χαλαρή' παρουσία των αστυνομικών,
οι οποίοι κατά τη διάρκεια των επιθέσεων εναντίον των κατοίκων της
περιοχής, δεν έκαναν καμία προσαγωγή μελών της Χρυσής Αυγής που
κατέστρεψαν τα καταστήματα και τις περιουσίες πολιτών. Όπως ακριβώς δεν
επιχείρησαν να σταματήσουν και την χειροδικία των φασιστών εναντίον του
δημοσιογράφου, η οποία έγινε μπροστά στα μάτια τους. Τα πράγματα δηλαδή
για το παρακράτος των μπάτσων μέσα στην ΕΛ-ΑΣ είναι απλά: Βλέπε, άκου,
σώπαινε –και άστους να δέρνουν. Αν δέρνουν μελαψούς, να αγιάσουν τα
χέρια τους. Αν δέρνουν αριστερούς, γκέι, δημοσιογράφους, να αγιάσουν και
τα πόδια τους.
Αλλά ο πρύτανης της δημόσιας τάξης, ο καθ' ύλην αρμόδιος της προστασίας μας δεν ανησυχεί. Καμιά ανακοίνωση δεν έβγαλε για το όργιο στον Άγιο Παντελεήμονα, για τον προπηλακισμό βουλευτών, για τον ξυλοδαρμό δημοσιογράφου. Ο ίδιος όμως έβγαλε πόρισμα ότι δεν έγιναν οι βασανισμοί στη ΓΑΔΑ και απείλησε με μήνυση τον Guardian, που τους αποκάλυψε. Βρίσκεται πίσω από διωγμούς δημοσιογράφων της ΕΡΤ γιατί ανέφεραν επί ματαίω το όνομά του. Βγάζει ανακοινώσεις βλακείας και εμπάθειας, γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ έστειλε βουλευτές του να ελέγξουν τους αστυνομικούς με τα μαύρα μπλουζάκια και τις κουκούλες κατά τη διάρκεια διαδήλωσης. Ασυγκράτητα ασφαλίτης όταν κοιτάζει προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Ασυγκράτητα συγκαταβατικός όταν κοιτάζει προς τους μελανοχίτωνες. Και το όνομα αυτού Δένδιας.
Είναι ανάγκη να το ψάξουμε κι άλλο για το ποιος καλύπτει το μαύρο παρακράτος; Και τι εννοεί ο κάθε Δένδιας όταν καταδικάζει τα άκρα;;;;
Αλλά ο πρύτανης της δημόσιας τάξης, ο καθ' ύλην αρμόδιος της προστασίας μας δεν ανησυχεί. Καμιά ανακοίνωση δεν έβγαλε για το όργιο στον Άγιο Παντελεήμονα, για τον προπηλακισμό βουλευτών, για τον ξυλοδαρμό δημοσιογράφου. Ο ίδιος όμως έβγαλε πόρισμα ότι δεν έγιναν οι βασανισμοί στη ΓΑΔΑ και απείλησε με μήνυση τον Guardian, που τους αποκάλυψε. Βρίσκεται πίσω από διωγμούς δημοσιογράφων της ΕΡΤ γιατί ανέφεραν επί ματαίω το όνομά του. Βγάζει ανακοινώσεις βλακείας και εμπάθειας, γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ έστειλε βουλευτές του να ελέγξουν τους αστυνομικούς με τα μαύρα μπλουζάκια και τις κουκούλες κατά τη διάρκεια διαδήλωσης. Ασυγκράτητα ασφαλίτης όταν κοιτάζει προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Ασυγκράτητα συγκαταβατικός όταν κοιτάζει προς τους μελανοχίτωνες. Και το όνομα αυτού Δένδιας.
Είναι ανάγκη να το ψάξουμε κι άλλο για το ποιος καλύπτει το μαύρο παρακράτος; Και τι εννοεί ο κάθε Δένδιας όταν καταδικάζει τα άκρα;;;;
*Δημοσιεύθηκε στην "ΑΥΓΗ" την Πέμπτη 8 Νοεμβρίου 2012
Η συγκλονιστική παρουσία των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ στη συγκέντρωση του λαού (βίντεο)
Με ένα πανό που έγραφε «Καταστρέφετε τη χώρα - Φύγετε τώρα» τα μέλη της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ εμφανίστηκαν έξω από τη Βουλή...
Τα χειροκροτήματα και η συγκίνηση των συγκεντρωμένων αυτή την ιδιαίτερη στιγμής της Αριστεράς και της Δημοκρατίας θα μείνουν για πολλούς ανεξίτηλα στη μνήμη, σε μια δύσκολη στιγμή, τη στιγμή της μάχης του κόσμου της εργασίας με τα μνημόνια και τους εκπροσώπους των δανειστών... Εμάς, πάντως, μας άρεσε. Σε άλλους, τώρα, δεν ξέρουμε...
Δευτέρα 5 Νοεμβρίου 2012
Ανατροπή τώρα! Aνακοίνωση Νεολαίας ΣΥΝ για το απεργιακό διήμερο
Η κυβέρνηση ετοιμάζεται με ένα διαρκές κοινοβουλευτικό πραξικόπημα να περάσει τα νέα βάρβαρα μέτρα,το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα και τον προϋπολογισμό.
Τα μέτρα ύψους 19 δις για την επόμενη τετραετία και το όργιο ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας είναι το επόμενο μεγάλο έργο της ελληνικής αστικής τάξης.
Δεν χρειάζεται πλέον,να περιγράφουμε την κατάσταση.Τη βιώνουμε όλοι και όλες.
Έχουμε ένα και μοναδικό καθήκον:Να τους ανατρέψουμε.
Στους δρόμους,στις πλατείες,στις γειτονιές να βρεθούμε μαζικά και ανυποχώρητα,στις μέρες των απεργιακών συγκεντρώσεων.
Να επιβάλλουμε με τον αγώνα μας,εδώ και τώρα,να σταματήσει η πολιτική του φόβου και της εξαθλίωσης.
Να τους ανατρέψουμε άμεσα και να ανοίξουμε το δρόμο μαζί με την κυβέρνηση της Αριστεράς για να ξαναστήσουμε την κοινωνία στα πόδια της.
Όλοι και όλες στους δρόμους!
Το Γραφείο Τύπου
ΣΕΙΕΤΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΠΕΡΓΙΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ
Ο ΛΑΟΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΥ ΑΚΥΡΩΝΕΙ ΤΟ "ΜΑΥΡΟ" ΠΑΚΕΤΟ
Σε πυρετό απεργιών, διαδηλώσεων και κινητοποιήσεων εισέρχεται η χώρα από τη Δευτέρα ( 5/11), με κορύφωση τη μεγάλη Γενική Απεργία την Τρίτη (6/11) και Τετάρτη (7/11) των μισθωτών του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα αλλά και του επαγγελματοβιοτεχνικού και εμπορικού κόσμου.
Πολιτικοί και συνδικαλιστικοί κύκλοι τόνιζαν ότι αναμένουν Τρίτη(6/11) και Τετάρτη (7/11) να υπάρξει μια πραγματική ενωτική, μαχητική και ειρηνική λαοθάλασσα που θα βουλιάξει στην κυριολεξία την Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και τις άλλες μεγάλες πόλεις της χώρας.
Οι ίδιοι κύκλοι τόνιζαν ότι η καθολική συμμετοχή στην απεργία και η πραγματική λαοθάλασσα στους δρόμους θα συνιστά ένα βροντερό λαϊκό μήνυμα, που μπορεί να βάλει φρένο στη συγκυβέρνηση και να ματαιώσει το κοινοβουλευτικό πραξικόπημα για το εκβιαστικό πέρασμα εξπρές των μέτρων από τη Βουλή.
Σε κάθε περίπτωση πολιτικοί κύκλοι της Αριστεράς τόνιζαν ότι η κυβέρνηση δεν έχει κανένα δικαίωμα ούτε δημοκρατική και λαϊκή νομιμοποίηση να πάρει τέτοια κατεδαφιστικά μέτρα, εκβιάζοντας μια οριακή, μάλλον, πλειοψηφία της Βουλής.
Εφ'όσον η κυβέρνηση πάει να περάσει το πακέτο και τον προϋπολογισμό της καταστροφής, δεν υπάρχει άλλη απάντηση από την πρόκληση να προσφύγει στις κάλπες!
Οι τρόικες εξωτερικού κι εσωτερικού φέρνουν προς ψήφιση το τρίτο Μνημόνιο, δηλαδή την πλέον σκληρή εκδοχή αντικοινωνικών μέτρων. Οι εργαζόμενοι απαντούν με απεργίες και κινητοποιήσεις, με αποκορύφωμα τη 48ωρη γενική απεργία στις 6 και 7 Νοεμβρίου.
Την Τρίτη θα πραγματοποιηθεί απεργιακή συγκέντρωση στις 11:00 στο Πεδίο του Άρεως, ενώ για την Τετάρτη έχει προγραμματιστεί συλλαλητήριο στις 17:00 στο Σύνταγμα.
Την Τρίτη στις 10:30 το πρωί έχει προγραμματιστεί η συγκέντρωση του
ΠΑΜΕ. Την Τετάρτη η συγκέντρωση του ΠΑΜΕ θα γίνει στις 17:00. Και οι δύο
συγκεντρώσεις έχουν προγραμματιστεί στην Ομόνοια. Συγκεντρώσεις θα
πραγματοποιηθούν και στη Θεσσαλονίκη, το Βόλο, τα Ιωάννινα, το Ηράκλειο και την Πάτρα.
Τη Δευτέρα οι δημοσιογράφοι θα πραγματοποιήσουν 24ωρη απεργία.
Σε ανακοίνωσή της η ΠΟΕΣΥ αναφέρει μεταξύ άλλων πως «οι εργαζόμενοι στα
ΜΜΕ αντιτάσσονται στα κατ' επιταγή της Τρόικας κυβερνητικά σχέδια, που
θα αποτελέσουν ταφόπετρα της Ενημέρωσης, με καίριο πλήγμα κατά της
δημοκρατίας μας».
Σε 48ωρη απεργία, Δευτέρα (5/11) και Τρίτη (6/11) προχωρούν και οι εργαζόμενοι στα Μέσα Σταθερής Τροχιάς,
Ηλεκτρικός, Μετρό και Τράμ. Σε 48ωρη απεργία και οι εργαζόμενοι στον
ΟΣΕ και τον Προαστιακό την Τρίτη 6 Νοεμβρίου και Τετάρτη 7 Νοεμβρίου. Ως
εκ τούτου, όπως σημειώνεται στη σχετική ανακοίνωση, προβλέπεται ότι
λόγω της απεργίας θα ματαιωθούν τα βραδινά δρομολόγια την Δευτέρα
5/11/2012 και όλα τα σιδηροδρομικά δρομολόγια την Τρίτη 6/11/2012 και
Τετάρτη 7/11/2012.
Εικοσιτετράωρη
απεργία την προσεχή Τρίτη (6 Νοεμβρίου) και στάση εργασίας την Τετάρτη
(7 Νοεμβρίου), από τις 11 το πρωί έως τις 4 το απόγευμα, θα
πραγματοποιήσουν οι εργαζόμενοι στον Οργανισμό Αστικών Συγκοινωνιών
Θεσσαλονίκης ΟΑΣΘ.
Για την Τρίτη 6 Νοεμβρίου ανακοίνωσαν 24ωρη απεργία και οι οδηγοί ταξί.
Τα Ταξί θα μείνουν ακινητοποιημένα από τις 5 το πρωί της Τρίτης 6
Νοεμβρίου έως της 5 το πρωί της Τετάρτης 7 Νοεμβρίου. Την Τρίτη στις
10:30 το μεσημέρι έχει προγραμματιστεί συγκέντρωση των αυτοκινητιστών
Ταξί στα γραφεία του Σ.Α.Τ.Α. και πορεία προς την Βουλή. Στάση θα
πραγματοποιήσουν την Τρίτη από τις 10:00 έως τις 13:00 οι ελεγκτές
εναέριας κυκλοφορίας.
Δεμένα θα είναι και τα πλοία
επίσης την Τρίτη (6/11) και Τετάρτη (7/11) καθώς το γενικό συμβούλιο
της Πανελλήνιας Ναυτικής Ομοσπονδίας (ΠΝΟ), αποφάσισε τη συμμετοχή των
ναυτεργατών στη 48ωρη γενική απεργία ενάντια στα νέα μέτρα.
Μεταξύ άλλων 48ωρη απεργία, Τρίτη και Τετάρτη, έχουν ανακοινώσει οι Μηχανικοί, οι Τραπεζοϋπάλληλοι, οι καθηγητές (ΟΛΜΕ) και οι εργαζόμενοι στα ελληνικά ταχυδρομεία.
Με προσωπικό ασφαλείας θα λειτουργήσουν τα νοσοκομεία,
τα κέντρα υγείας, τα θεραπευτήρια χρονίων παθήσεων και το ΕΚΑΒ, από τη
Δευτέρα έως και την Τετάρτη. Κλειστά θα μείνουν τα φαρμακεία σε όλη τη
χώρα την Τετάρτη μετά από απόφαση του Πανελληνίου Φαρμακευτικού
Συλλόγου. Στη γενική απεργία θα συμμετάσχουν και οι οδοντίατροι.
Στις προαναγγελθείσες κινητοποιήσεις για τις 6 και 7 Νοεμβρίου ανακοίνωσαν πως θα συμμετάσχουν και ΕΣΕΕ και η ΓΣΕΒΕΕ.
Ειδικότερα για την Τρίτη 6 Νοεμβρίου στις 12.00 έχουν προγραμματίσει
συγκέντρωση στην πλατεία Συντάγματος (στοά υπουργείου Οικονομικών), ενώ
θα συμμετάσχουν και στο συλλαλητήριο την Τετάρτη 7 Νοεμβρίου στις 17.00.
Παράλληλα
καλούν σε στάση λειτουργίας τα εμπορικά καταστήματα την Τρίτη 6
Νοεμβρίου κατά τη διάρκεια των κινητοποιήσεων και των συγκεντρώσεων
κατόπιν σχετικής απόφασης των Ομοσπονδιών και των τοπικών Εμπορικών
Συλλόγων, ενώ η ΓΣΕΒΕΕ συστήνει στα μέλη της τη μη λειτουργία των
καταστημάτων και των επιχειρήσεων τις ημέρες των κινητοποιήσεων.
Εν τω μεταξύ την παράταση των κινητοποιήσεών τους μέχρι τις 18 Νοεμβρίου ανακοίνωσαν οι εισαγγελείς, με απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου της Ένωσης Εισαγγελέων Ελλάδος. Οι εισαγγελείς ανεβαίνουν στις έδρες έως τις 10:00 το πρωί.
Σε κινητοποιήσεις διαρκείας προχωρούν οι δικηγόροι με απόφαση της Ολομέλειας των προέδρων των Δικηγορικών Συλλόγων.
Συγκεκριμένα, οι δικηγόροι κατέρχονται πανελλαδικώς σε απεργιακές κινητοποιήσεις από την ερχόμενη Δευτέρα έως Παρασκευή.
Διαμαρτύρονται,
μεταξύ άλλων, για τις υπό ψήφιση διατάξεις περί Επικουρικού Κεφαλαίου,
την επιχειρούμενη ένταξη του Τομέα Υγείας του ΕΤΑΑ στον ΕΟΠΥΥ και για τα
προωθούμενα φορολογικά μέτρα που αναμένεται να πλήξουν τον κλάδο των
ελευθέρων επαγγελματιών.
Ο κύκλος των κινητοποιήσεων θα συνεχιστεί με την πανευρωπαϊκή απεργία της 14ης Νοεμβρίου, ενώ τα συνδικάτα αφήνουν ανοιχτό το ενδεχόμενο να προχωρήσουν και σε άλλες μορφές κινητοποιήσεων.
ΠΩΣ ΤΙΘΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ Η ΕΤΟΙΜΟΤΗΤΑ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΠΑΝΑΓ. ΛΑΦΑΖΑΝΗ ΣΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ (4/11) ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΑΓΓΕΛΟ ΚΩΒΑΙΟ
ΕΡ:Κύριε Λαφαζάνη, οι δηλώσεις σας της προηγούμενης Πέμπτης ενόχλησαν την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Θεωρείτε ότι κάποιοι στην Κουμουνδούρου βιάζονται να κυβερνήσουν;
Π.ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ:Δεν θεωρώ ότι υπήρξε ενόχληση σε όσους άκουσαν ή διάβασαν το πλήρες κείμενο της τοποθέτησής μου και των εξηγήσεων που έδωσα, διότι αντελήφθησαν πολύ καλά το πνεύμα και την ουσία τους. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι μια αστική αξιωματική αντιπολίτευση. Όταν το ΠΑΣΟΚ ή η ΝΔ βρίσκονταν στην αντιπολίτευση, ήταν πάντα πανέτοιμοι για την εξουσία. Είχαν «λύσεις» για όλα, είχαν πρόγραμμα 100 ημερών, λεφτά υπήρχαν ή και ήταν έτοιμοι να καταργήσουν ή να επαναδιαπραγματευθούν το μνημόνιο. Μόλις, όμως, ανέβαιναν στην κυβέρνηση ανακάλυπταν «καμένη γη» και άρχιζαν τις «κωλοτούμπες» και την καταστροφή. Για την Αριστερά ο αναγκαίος στόχος της διακυβέρνησης τίθεται πολύ διαφορετικά. Για εμάς είναι σκληρός δρόμος που προϋποθέτει την ενίσχυση και ανάπτυξη μεγάλων κοινωνικών ταξικών αγώνων, που απαιτεί συνεχή πολιτική, οργανωτική και προγραμματική προετοιμασία καθώς και προετοιμασία του κοινωνικού εδάφους. Και αυτά πολύ περισσότερο που μια κυβέρνηση της Αριστεράς δεν θα κάνει απλώς μια ανώδυνη διαχείριση του συστήματος αλλά μεγάλες τομές, ρήξεις και μεγάλες ανατροπές.
ΕΡ:Αυτό που έκανε εντύπωση σε πολλούς ήταν πάντως ότι τα όσα είπατε συνέπεσαν με το σημαντικό κλονισμό που υπέστη η κυβέρνηση στις ψηφοφορίες της Τετάρτης...
Θα τόνιζα, επίσης, ότι το κυριότερο αυτήν την ώρα είναι να συμβάλλει ο ΣΥΡΙΖΑ για να κερδηθεί η μητέρα όλων των μαχών,
που είναι να ματαιωθεί και να μην περάσει το «μαύρο» πακέτο των 14 δις
και να καταψηφισθεί ένας προϋπολογισμός καταστροφής που κατέθεσε η
κυβέρνηση για το 2013, μαζί με το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα.
Θέλουμε να παίξουμε ένα πρωτοπόρο ρόλο ώστε
αυτήν την βδομάδα να δοθεί σκληρή μάχη στη Βουλή και κυρίως για να
αναπτυχθούν γιγαντιαίες εργατικές – λαϊκές κινητοποιήσεις που θα βάλλουν
στο περιθώριο και στον κάλαθο των αχρήστων το μνημονιακό πακέτο και ένα
προϋπολογισμό λεηλασίας που το εμπεριέχει.
ΕΡ:Από
την άλλη πλευρά, υπάρχουν εκείνοι που επιμένουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλει
την εξουσία αυτή τη στιγμή, φοβούμενος μην του «σκάσει» μία μη
διαχειρίσιμη κατάσταση (χρεοκοπία, έξοδος από το ευρώ) στα χέρια.
Συμμερίζεστε αυτήν την άποψη;
Π.ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ:Εμείς
δεν πάσχουμε από τα σύνδρομα της «εξουσιολαγνείας» και του
κυβερνητισμού. Δεν δημαγωγούμε. Προσωπικά όλη η πολιτική μου πορεία
υπήρξε σε πολιτικές δυνάμεις (ΚΚΕ, ΣΥΝ, ΣΥΡΙΖΑ) με σχετικά μικρή και
πολύ μικρή δύναμη και μια περίοδο βρεθήκαμε εκτός Βουλής. Δεν υπάρχει,
λοιπόν, τίποτα το πιο ξένο σε μένα από την επιδίωξη της «πάση θυσία»
διακυβέρνησης.
Από εκεί
και πέρα, όμως, όσοι φοβούνται να αναλάβουν κυβερνητικές ευθύνες είναι
όσοι δεν θέλουν να αλλάξουν την κοινωνία και οι κοινωνίες αλλάζουν πάντα
με «ρίσκο» και σε ώρες μεγάλων κρίσεων και δοκιμασίας σαν και αυτές που
διανύουμε σήμερα.
ΕΡ:Εσείς
μιλάτε για προετοιμασία ακόμη και για ενδεχόμενο εξόδου της Ελλάδας από
το ευρώ, ο κ. Τσίπρας υποστηρίζει την παραμονή στο ευρώ με κατάργηση
του Μνημονίου. Πού συμπίπτουν αυτές οι δύο θέσεις;
Π.ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ:Ο
ΣΥΝ και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πολιτικές δυνάμεις στις οποίες είναι
κατοχυρωμένο Καταστατικά το δικαίωμα στη διαφορετικότητα των απόψεων,
με σεβασμό πάντα στη θέση της πλειοψηφίας, η οποία δεν θέτει θέμα εξόδου
της χώρας από την ευρωζώνη. Το κύριο όμως και το καθοριστικό για όλους
μας στο ΣΥΡΙΖΑ, στη φάση που διανύουμε, είναι η κατάργηση - ακύρωση
των μνημονίων και η αντικατάσταση τους με ένα προοδευτικό ανορθωτικό
πρόγραμμα παραγωγικής κοινωνικής ανασυγκρότησης και διεξόδου από την
κρίση. Και αυτή η κατεύθυνση είναι για το ΣΥΡΙΖΑ αδιαπραγμάτευτη και
βρίσκεται πάνω από όποιους εκβιασμούς και όποια εκβιαστικά διλήμματα του
εγχώριου και ευρωπαϊκού κατεστημένου.
ΕΡ:Μήπως
εν τέλει όλα αυτά επαναφέρουν και αναδεικνύουν το διαχρονικό πρόβλημα
της Αριστεράς μπροστά στην εξουσία και το πώς θα την διαχειριστεί;
Π.ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ:Εμείς
στον ΣΥΡΙΖΑ δεν εμπαίζουμε το λαό και δεν εξωραΐζουμε, δεν κάνουμε
εμπόριο υποσχέσεων, δεν τάζουμε σε όλους και όλα και δεν πουλάμε «φύκια
για μεταξωτές κορδέλες». Όπως σας είπα η κυβερνητική εξουσία για εμάς δεν είναι αυτοσκοπός.
Αντίθετα ο
κυβερνητικός ρόλος για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι μια πολύ μεγάλη ευθύνη και όχι
υπουργικές καρέκλες, προνόμια και λάφυρα. Είναι μια μεγάλη ευθύνη
προκειμένου να αναλάβουμε, στηριγμένοι στους ενωτικούς κοινωνικούς
αγώνες, μια ανατρεπτική προσπάθεια για να ανακόψουμε τον κατήφορο και να προωθήσουμε τη ριζική αλλαγή του κράτους, της οικονομίας και της κοινωνίας με σοσιαλιστική προοπτική.
ΕΡ:Η
θέση σας ακούγεται περισσότερο συγγενής με εκείνη της κυρίας Παπαρήγα
προεκλογικά, ότι δηλαδή το ΚΚΕ δεν θέλει αυτή τη στιγμή και σε αυτό το
πλαίσιο να κυβερνήσει. Αυτό όμως είχε δραματικό εκλογικό κόστος για το
ΚΚΕ. Αποκλείετε το ενδεχόμενο η θέση σας θα πλήξει τον ΣΥΡΙΖΑ
δημοσκοπικά ή εκλογικά;
Π.ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ:Δεν
νομίζω ότι η θέση μου είναι ιδιαίτερα συγγενής με τη γραμμή που
ακολουθεί σήμερα το ΚΚΕ στο θέμα της διακυβέρνησης της χώρας. Το
αντίθετο θα έλεγα! Προσωπικά θεωρώ άμεση προτεραιότητα και απόλυτα
αναγκαία μια κυβέρνηση της Αριστεράς. Αυτή η κυβέρνηση της Αριστεράς
ασφαλώς, θα αναλάβει να κυβερνήσει μέσα στο υφιστάμενο πλαίσιο, όχι όμως
για να το διαχειριστεί αλλά για να το ανατρέψει, για να αλλάξει τις
νεοφιλελεύθερες επιλογές και να εφαρμόσει ένα προοδευτικό ανορθωτικό
πρόγραμμα διεξόδου και ανασυγκρότησης.
Αυτό το
οποίο τόνισα με έμφαση είναι ότι προς αυτή την κατεύθυνση χρειάζεται
συνεχής και σε βάθος προετοιμασία και καμία επανάπαυση και πολύ
περισσότερο καμία διάθεση αυτάρκειας και αυταρέσκειας, πράγμα που όλοι
γνωρίζουμε στο ΣΥΡΙΖΑ.
ΕΡ:Θεωρείτε
ότι υπάρχουν κάποιοι σύντροφοί σας που θα ήταν πρόθυμοι να
συγκυβερνήσουν με δυνάμεις και σχηματισμούς μη συγγενείς με την Αριστερά
(πχ. ένα «μεταμελημένο» ΠαΣοΚ ή έναν διάδοχο σχηματισμό της ΔΗΜ.ΑΡ);
Π.ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ:Επιλογή
μας είναι η συμπόρευση – συνεργασία όλων των αριστερών και συνεπών
προοδευτικών δυνάμεων, όπως επιλογή μας είναι, όχι μια οποιαδήποτε
κυβέρνηση αλλά μια κυβέρνηση δεσμευμένη σε ένα ανατρεπτικό, συνεκτικό, αξιόπιστο και αποτελεσματικό προοδευτικό πρόγραμμα. Αυτό είναι το συμβόλαιο στο οποίο είμαστε δεσμευμένοι και πρόθυμοι στον ΣΥΡΙΖΑ.
ΕΡ:Τελικά
η ενοποίηση της Αριστεράς είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την ανάληψη
της εξουσίας; Ποιους περιλαμβάνει εν τέλει αυτή η ενοποίηση;
Π.ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ:Η κοινή δράση, η συνεργασία και
συμπόρευση όλων των δυνάμεων της ριζοσπαστικής Αριστεράς στη χώρα μας,
πρώτα απ’ όλα η συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αποτελεί θεμελιώδη
άξονα της στρατηγικής μας.
Μια
τέτοια συνεργασία, στη βάση ενός κοινού προγράμματος θα έδινε μεγάλη
αξιοπιστία, αγωνιστική ώθηση, φερεγγυότητα και ευρεία κοινωνική –ταξική
στήριξη σε μια κυβέρνηση της Αριστεράς, προκειμένου να φέρει σε πέρας το
έργο της.
Νομίζω ότι θα ήταν χρήσιμο σε αυτή ιδιαίτερα τη φάση, παρά τις αντιξοότητες, τις αρνήσεις και τις περιχαρακώσεις,
ο ΣΥΡΙΖΑ να αναλάβει συγκεκριμένες πρωτοβουλίες συνεργασίας στο χώρο
της ριζοσπαστικής Αριστεράς, με προτάσεις για ένα ελάχιστο συνεκτικό
κοινό πρόγραμμα που θα μπορούσε να προκύψει μέσα από αμοιβαίες υποχωρήσεις και με σεβασμό στις διαφορετικές θεωρήσεις.
Κυριακή 4 Νοεμβρίου 2012
ΚΑΛΕΣΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ 48ΩΡΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ 6 & 7 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ
ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ!
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΩΝ ΜΕΤΡΩΝ!
ΟΙ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΧΩΡΑΝΕ ΣΤΑ ΜΕΤΡΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΥΣ ΤΟΥΣ!
ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ ΜΑΖΙΚΑ ΣΤΑ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗ 48ΩΡΗ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ
ΠΟΥ ΚΗΡΥΞΑΝ ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ ΣΤΙΣ 6 ΚΑΙ 7 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ!
Έφτασε η ώρα της ανατροπής! Ο,
άγρια ταξικός, προϋπολογισμός του 2013 και το νέο πακέτο μέτρων δεν
θα περάσουν. Δεν πρέπει να περάσουν, διότι μετατρέπουν τη χώρα σε οικονομική
και κοινωνική «έρημο», «βιάζουν» τη δημοκρατία και την αξιοπρέπεια των πολιτών
και αφαιρούν την ελπίδα από το λαό. Μας οδηγούν πολλές δεκαετίες πίσω, χωρίς
φάρμακα και δημόσια περίθαλψη, χωρίς σχολεία και πανεπιστήμια, χωρίς μέλλον, με
ατελείωτες στρατιές ανέργων, αυτοχείρων και
απελπισμένων.
Τα μέτρα των 11 δις του προϋπολογισμού του
2013 και το συνολικό «πακέτο» του μεσοπρόθεσμου προγράμματος για την περίοδο
2013-2016, ύψους
18,9 δισ. ευρώ, «στάζουν αίμα»: «ακρωτηριάζουν» μισθούς και συντάξεις,
κοινωνικά επιδόματα και εργασιακά δικαιώματα, κατεδαφίζουν το δημόσιο σύστημα
υγείας και κορυφώνουν την κοινωνικά βάρβαρη φοροεπιδρομή σε βάρος του ελληνικού
λαού, την ίδια στιγμή που αφήνουν στο απυρόβλητο τους «έχοντες και κατέχοντες».
Η τρικομματική, μνημονιακή συγκυβέρνηση, σε αγαστή συνεργασία με
την τρόϊκα, ετοιμάζεται να δώσει το τελειωτικό χτύπημα στην ελληνική κοινωνία.
Στο χέρι μας είναι να τους σταματήσουμε. Να ανατρέψουμε τις πολιτικές τους!
Γι’ αυτό και καλούμε τους εργαζόμενους του ιδιωτικού και δημόσιου
τομέα, να συμμετάσχουν
μαζικά στα συλλαλητήρια και στη 48ωρη γενική απεργία, που κήρυξαν η ΓΣΕΕ και η
ΑΔΕΔΥ στις 6 και 7 Νοεμβρίου.
·
Την Τρίτη 6/11 συμμετέχουμε
στην προσυγκέντρωση των σωματείων στο νοσοκομείο Κορίνθου στις 09:30πμ και στη
συγκέντρωση στο Εργατικό κέντρο στις 10:30πμ
·
Την Τετάρτη συμμετέχουμε στη
συγκέντρωση του ΕΚΚ και των πρωτοβάθμιων σωματείων του νομού στον πεζόδρομο,
μπροστά στην Εθνική τράπεζα Κορίνθου στις 11:00πμ
·
Στις 15:00μμ θα αναχωρήσουν
λεωφορεία του ΕΚΚ και των σωματείων για τη συγκέντρωση στο Σύνταγμα.
Καλούμε
τους πολίτες να παραμείνουν στο Σύνταγμα κατά τη διάρκεια της συζήτησης
και ψήφισης των μέτρων στη Βουλή, περικυκλώνοντάς την.
Η ανατροπή των μέτρων και των μνημονίων, καθώς
και της τρικομματικής κυβέρνησης που τα προωθεί, είναι όχι μόνο θέμα
πρώτης προτεραιότητας αλλά και όρος επιβίωσης για όλους και όλες μας.
Τώρα που η βαρβαρότητα μάς έχει περικυκλώσει δεν έχουμε άλλη επιλογή από τη
ρήξη.
Ή ΕΜΕΙΣ Η ΑΥΤΟΙ
ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ!
ΟΤΑΝ ΑΠΟΜΟΝΩΝΟΥΝ… ΟΙ ΑΠΟΜΟΝΩΜΕΝΟΙ
Ο ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΠΟΜΟΝΩΣΗΣ…
Αντιγράφοντας από το διαδικτυακό λεξικό «Βικιλεξικό», ως «απομόνωση» αναφέρεται
Είτε η ενέργεια με την οποία απομονώνω κάτι ή κάποιον
Είτε η κατάσταση κατά την οποία κάποιος ζει απομονωμένος, μακριά από τον κόσμο, ή είναι απομονωμένος από κάποιο κοινωνικό περιβάλλον
Είτε ο ειδικός χώρος σε φυλακή όπου οδηγούνται οι κρατούμενοι σε περίπτωση πειθαρχικού παραπτώματος και μένουν εκεί μόνοι, χωρίς να έρχονται σε επαφή με συγκρατούμενους ή επισκέπτες
…ΚΑΙ Η ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΗΣ ΑΠΟΜΟΝΩΣΗΣ
Από το πρωί της Πέμπτης 1 Νοεμβρίου, υποτιθέμενος συναγερμός σήμανε στα μήκη και πλάτη της ελληνικής επικράτειας, με τη δήλωση του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ Π. Λαφαζάνη, ο οποίος είπε, ανάμεσα στα άλλα, ότι «δεν είμαστε έτοιμοι να κυβερνήσουμε».
Μάλλον εκείνη την ώρα ρίγη τρόμου διαπέρασε τους στρατούς των ανέργων (οι οποίοι έχασαν τις βάσιμες ελπίδες που τους καλλιεργεί το Μνημόνιο και ο νεοφιλελευθερισμός), των απεγνωσμένων αυτόχειρων (οι οποίοι αναθεώρησαν τις σκέψεις τους για αυτοκτονία, μπροστά στην ακόμα μεγαλύτερη τραγωδία μιας αριστερής κυβερνητικής προοπτικής), των μαθητών που λιποθυμούν στα σχολεία (όχι από ασιτία, αλλά σε ένδειξη διαμαρτυρίας για το ζοφερό μέλλον που τους ετοιμάζει η Αριστερά), των άστεγων (που μακαρίζουν την τύχη τους που δεν έχουν σπίτια που μπορεί να αρπάξει πραξικοπηματικά ο ΣΥΡΙΖΑ) και μερικών ακόμα εκατομμυρίων ανθρώπων.
Ακαριαία και άμεσα δε αναμεταδόθηκε και αναπαράχθηκε η είδηση, η οποία είναι βέβαιο ότι θα πάρει περίοπτη θέση στα αστικά ΜΜΕ, μπροστά από το χτεσινό Eurogroup, την κατάθεση του προϋπολογισμού και την νέα φάση ονόματι «Μνημόνιο ΙΙΙ», στην οποία εισέρχεται ο ελληνικός λαός. Η τραγική ειρωνεία του πράγματος κρύβει, βεβαίως, μια μεγάλη αλήθεια, την οποία ο ήχος «όλων των σφυριών που χτυπούν» στον ρυθμό της κατασυκοφάντησης του ΣΥΡΙΖΑ, προσπαθεί να υπερκαλύψει: η δεύτερη έκδοση της μνημονιακής «Τρόικας εσωτερικού» ετοιμάζεται, κατ’ εντολή, να στραγγαλίσει ακόμα περισσότερο την ελληνική κοινωνία, μέσα σε μόλις δέκα ημέρες – κάνοντας βεβαίως πραξικοπηματική κατάχρηση της νομιμοποιητικής ισχύος του κοινοβουλίου. Αυτή είναι πραγματική είδηση και η μοναδική αλήθεια!
Βεβαίως, δεν θα ήθελε κανείς να υποδείξει στους δημοσιογράφους των αστικών ΜΜΕ τεχνικές διάκρισης και ανάδειξης πραγματικών ειδήσεων – αλίμονο! Είναι σίγουρο ότι τα κέντρα που υπέβαλαν τις δηλώσεις Λαφαζάνη (και όχι μόνο αυτές) σε… ταχύτατη δίαιτα έχουν καλή γνώση της δουλειάς τους. Επιπλέον, η πολύ καλή γνώση του επαγγέλματος τους σίγουρα δεν στοιχειοθετείται μόνο από το αίσθημα εμπιστοσύνης που αποπνέει η ελληνική δημοσιογραφία στις μέρες μας, αλλά και από τα πεπραγμένα τους.
Η ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΜΟΝΩΣΗΣ
Για να μιλήσουμε σοβαρά: εδώ και πολύ καιρό και ιδιαίτερα κατά τη μνημονιακή περίοδο (στην οποία τα αστικά ΜΜΕ έχουν αφειδώς χτίσει εγκληματικούς μύθους), η παρουσίαση των πολιτικών θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ γίνεται αντικείμενο αποδόμησης και διαστρέβλωσης, σε σημείο που «γεμάτες» και σοβαρές επεξεργασίες θα μπορούσαν να χωρέσουν σε… σημείωμα στο ψυγείο ή σε σχόλιο στο twitter! Θύματα τέτοιου είδους διαχείρισης (ή μάλλον μεταχείρισης) έχουν πέσει σχεδόν όλα τα κεντρικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ για διάφορα θέματα: Τσίπρας (πολλάκις), Λαφαζάνης (πολλάκις), Παπαδημούλης, Στρατούλης, Δρίτσας, Κουράκης, Γλέζος, κτλ.
Ας παραδεχτούμε ότι η ποικιλία των επεξεργασιών και η διαδικασίες σύνθεσης των απόψεων εντός του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι, καλώς ή κακώς, η πρώτη έγνοια του ελληνικού λαού, όσο κι αν θέλουν, με υστερική εμμονή, να τον πείσουν για το αντίθετο. Όμως, η μεθοδολογία της απομόνωσης έχει επικρατήσει άλλων μεθόδων (όπως π.χ. η ανάλυση λόγου) και έχει αναχθεί σε ναυαρχίδα της αντιπολιτευτικής ρητορείας – θεσμικής και εξωθεσμικής. Σχηματικά, θα μπορούσε να ειπωθεί ως εξής: κάθε φορά που εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ αναπτύσσει αντισυστημική (δηλαδή αντίθετη με την κυβερνητική πολιτική) οπτική για ένα θέμα, ο μηχανισμός «απομόνωση – αναμετάδοση – αναπαραγωγή» κινητοποιείται, μέχρι να προλάβει να πει κανείς «Μνημόνιο»! Σημασία δεν έχουν τα πρόσωπα, αλλά οι θέσεις που θα δείξουν τον ΣΥΡΙΖΑ επικίνδυνο και σε σύγχυση, «από όπου κι αν αυτές προέρχονται»: «το ευρώ δεν είναι φετίχ», «λαϊκές παρελάσεις», «σόου επίδειξης αυταρχισμού», «μακάρι να ήμασταν Αργεντινή», «δημοσιονομική φυλακή», κτλ. [1] Πάντως, η αλήθεια είναι ότι οι πολιτικοί τυγχάνουν ηπιότερης αντιμετώπισης από το κράτος, συγκριτικά με δημοσιογράφους που κινούνται «εκτός κάδρου», όπως έδειξαν οι περιπτώσεις Βαξεβάνη, Αρβανίτη, Κατσίμη, που καρατομήθηκαν επαγγελματικά εν μια νυκτί (ή και λιγότερο).
Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΟΥ ΑΠΟΜΟΝΩΜΕΝΟΥ
Βεβαίως, πίσω από τις ευθύνες των ΜΜΕ, υπάρχει ένα συστηματικό πολιτικό σχέδιο διάσωσης του υπάρχοντος πολιτικού δυναμικού ή ανάδειξης των εφεδρειών του συστήματος. Στο εν λόγω περιστατικό, η σιωπή – και ειδικά τα βλέμματα – ικανοποίησης των υπόλοιπων εκπροσώπων των αστικών κομμάτων (Μ. Βορίδης – Θ. Μαργαρίτης) ήταν, κατά το κοινώς λεγόμενο, «όλα τα λεφτά». Έχω την αίσθηση ότι το περιβόητο «κοινό αίσθημα» θα έπρεπε να νιώσει ιδιαίτερα θιγμένο, αν κατάφερνε να αντισταθεί στο επιλεκτικό βομβαρδισμό πληροφοριών, για τον εξής απλό λόγο: τέτοιο μειδίαμα ολοκλήρωσης - που επαναλαμβάνεται ενίοτε και όταν κυρώνεται στη Βουλή η κοινωνική ισοπέδωση - είναι πλήρως αντιπαραθετικό με το τεράστιο δράμα του ελληνικού λαού. Είναι απορίας άξιο τι επίτευγμα ακριβώς σημειώθηκε σήμερα το πρωί, που να δικαιολογούσε το αίσθημα επιτυχίας των εκπροσώπων της τρικομματικής κυβέρνησης.
Σημείωσαν μήπως οι εκλεγμένοι βουλευτές των ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ κάποια επιτυχία προς όφελος του ελληνικού λαού; Επέβαλαν πολιτικούς όρους στη «σκηνοθεσία διαπραγματεύσεων» με την τρόικα; Ανέκοψε το δήθεν «δημοκρατικό αίσθημα» τους την επώαση του νεοφασισμού; Σώζεται η χώρα από τον κυκεώνα της λιτότητας, της ύφεσης και της ανεργίας; Μήπως ο λαός θέλει να συνεχίσει να κυβερνάται από τους «πάντα έτοιμους να κυβερνήσουν»; Και εν τέλει, δεν είναι σίγουρο ότι στην περίπτωση που ο ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ γίνει κυβέρνηση, οι βουλευτές του αστικού μπλοκ θα συσπειρωθούν να ζητήσουν εκλογές, με τον πιο επιπόλαιο και ανώδυνο τρόπο, σχεδόν πριν ακόμα κάτσουν στα έδρανα της αντιπολίτευσης;
Η συλλογιστική αυτή προϋποθέτει ανθρώπους, που είτε πάσχουν από σύνδρομο «Νέρωνα» («παίζω ευτυχισμένος λύρα, ενώ η πόλη καίγεται») είτε εντεταλμένους σε διατεταγμένη υπηρεσία – σε κάθε περίπτωση, ωστόσο, ΑΠΟΜΟΝΩΜΕΝΟΥΣ από την κοινωνία. Όσο οι κοινωνικές και παραγωγικές δυνάμεις θα βρίσκονται κατακερματισμένες και σε σχετικό λήθαργο στην Ελλάδα, τόσο οι εγχώριοι εκπρόσωποι των δανειστών θα έχουν λόγους να χαμογελούν. Όσο για το ταυτόχρονο χαμόγελο πρώην τσεκουροφόρων και αυτοαποκαλούμενων «συνεχιστών της ιταλικής Αριστεράς», αυτό δεν αποτελούσε μόνο μικροπολιτική εκδήλωση, αλλά και τη στρεβλή πεποίθηση ότι δόθηκαν οι απαραίτητες ανάσες οξυγόνου, ώστε μια ημιθανής κυβέρνηση να θανατώσει μια μισοπεθαμένη κοινωνία!
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
[1] Είναι γνωστό στο παρελθόν ότι η CIA υπέκλεπτε τηλεφωνικές συνομιλίες και τις παρακολουθούσε συστηματικά, αν ακούγονταν κάποιες λέξεις – κλειδιά, όπως «πρόεδρος», «τρομοκρατία», κτλ. Προφανώς, φοβούμενος μήπως κατηγορηθώ για συνομωσιολογία (!), παρακάμπτω αυτές τις θεωρίες. Ωστόσο, οι μηχανισμοί ελέγχου στο καπιταλιστικό σύστημα παρουσιάζουν εκπληκτικές ομοιότητες.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)