Πέμπτη 18 Απριλίου 2013

Ανακοίνωση της Νεολαίας Συνασπισμού για τα αποτελέσματα των φοιτητικών εκλογών


Τα αποτελέσματα των φετινών φοιτητικών εκλογών επιβεβαιώνουν την αποδοκιμασία των κυβερνητικών παρατάξεων, των πολιτικών τους θέσεων αλλά και των πρακτικών τους από μεγάλο μέρος της σπουδάζουσας νεολαίας, τονίζει στην ανακοίνωσή της η Νεολαία του Συνασπισμού.
Η ΔΑΠ και η ΠΑΣΠ που όλα αυτά τα χρόνια στερεώνουν την επιρροή τους με τη χυδαία προπαγάνδα, τα πελατειακά δίκτυα, την συστηματικη προσπάθεια απαξίωσης και αποπολιτικοποίησης των συλλογικών διαδικασιών και σε ορισμένες περιπτώσεις ακόμη και μέσω της τρομοκράτησης και της καλλιέργειας κλίματος φόβου, σήμερα χάνουν την αξιοπιστία τους ως προνομιακοί εκφραστές της μνημονιακής πολιτικής στα πανεπιστήμια . Μπροστά σ αυτή την εξέλιξη, προέβησαν σε κατά τόπους γελοίες απόπειρες ανάσχεσης του κύματος αμφισβήτησης της μνημονιακής πολιτικής που αναπτύσσεται στα πανεπιστήμια, όπως για παράδειγμα έκανε η ΠΑΣΠ όπου προσπάθησε να εμποδίσει τη δυνατοτήτα συμμετοχής των σχημάτων της ΑΡΕΝ στις εκλογές σε τέσσερις συλλόγους.

Η αποδοκιμασία των μνημονιακών πολιτικών μεταφράζεται σε άνοδο της Αριστεράς μέσα στις σχολές, αναδεικνύοντας την ανάγκη για ενωτική δράση, ώστε το Πανεπιστήμιο των μνημονίων να γίνει παρελθόν και τη θέση του να πάρει το πανεπιστήμιο των αναγκών, μέσα από αγώνες που θα επιδιώκουν τη συνολική ανατροπή των πολιτικών της λιτότητας και του αυταρχισμού.

Μέσα σ αυτό το κλίμα, η ενίσχυση των δυνάμεων της αριστερής ενότητας έρχεται ως αναγνώριση του σημαντικού ρόλου που αυτές έχουν επιτελέσει στην οργάνωση των αντιστάσεων ενάντια στο σχέδιο Αθηνά αλλά και στην αναζοπύρωση του φοιτητικού κινήματος. Ειδικότερα, η τάση αυτή αποτυπώθηκε έντονα σε ΤΕΙ σε όλη την Ελλάδα, τα οποία απειλούνται με συγχωνεύσεις ή οριστικό κλείσιμο. Σε κάθε περίπτωση, σε μια συνθήκη κατά την οποία το δημόσιο πανεπιστήμιο απειλείται από μια βαθύτατα αντιδραστική μεταρρύθμιση το κεντρικό διακύβευμα είναι η ανατροπή του μνημονίου. Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο, προϋποτίθεται σαφώς η ενεργοποίηση των συλλογικών διαδικασιών που θα επιτρέψει την ισότιμη συμμετοχή όλο και περισσότερων φοιτητών και φοιτητριών σ αυτές.
Διαβάστε περισσότερα »

Δ. Παπαδημούλης: Τα φακελώματα Μουρούτη θέτουν θέμα Δημοκρατίας


Διαβάστε περισσότερα »

Βουτιά 68% στην κατανάλωση πετρελαίου θέρμανσης μετά την εξίσωση του φόρου


Η αύξηση του φόρου οδήγησε στα ύψη τις τιμές, με αποτέλεσμα οι καταναλωτές να στραφούν σε άλλες μορφές θέρμανσης

Μείωση στην κατανάλωση του πετρελαίου θέρμανσης σε ποσοστό 68,7%, στο πεντάμηνο Οκτωβρίου 2012 - Φεβρουαρίου 2013, δείχνουν τα στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών που διαβιβάστηκαν στη Βουλή από τον αρμόδιο υπουργό Γιάννη Στουρνάρα και τον υφυπουργό Γιώργο Μαυραγάνη.

Τα στοιχεία τηρούνται στη βάση δεδομένων της Διεύθυνσης Ειδικών Φόρων Κατανάλωσης της Γενικής Διεύθυνσης Τελωνείων και ΕΦΚ και αποτυπώνουν τις αναλώσεις στην περίοδο από Οκτώβριο έως και Φεβρουάριο και για το 2011 - 2012 και για το 2012 - 2013.

Όπως ειδικότερα αναφέρεται οι αναλώσεις:

• τον Οκτώβριο του 2011 ανήλθαν σε 307.218.000 λίτρα και τον Οκτώβριο του 2012 σε 36.265.000 λίτρα (-88,2%).

• Το Νοέμβριο του 2011 οι αναλώσεις ανήλθαν σε 406.048.000 λίτρα και το Νοέμβριο του 2012 σε 95.152.000 λίτρα (-76,6%)

• Τον Δεκέμβριο του 2011 οι αναλώσεις ήταν 502.090.000 λίτρα και το Δεκέμβριο του 2012 ήταν 232.908.000 λίτρα (-53,6%)

• Τον Ιανουάριο του 2012 οι αναλώσεις ήταν 618.443.000 λίτρα και τον Ιανουάριο του 2013 ήταν 171.392.000 λίτρα (-67,1%)

• Το Φεβρουάριο του 2012 οι αναλώσεις ήταν 524.766.000 λίτρα και το Φεβρουάριο του 2013 ήταν 171.392.000 λίτρα (-67,3%).

Συνολικά το πεντάμηνο της περιόδου 2011 - 2012, οι αναλώσεις είχαν ανέλθει σε 1.833.800.000 λίτρα και το πεντάμηνο της περιόδου 2012 - 2013 ανήλθαν σε μόλις 567.634.000 λίτρα (-68,7%).

Αύξηση εσόδων

Παρά τη μείωση που αποτυπώνεται ωστόσο στα στοιχεία της αρμόδιας Διεύθυνσης του υπουργείου Οικονομικών, τα έσοδα από τον Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης του πετρελαίου θέρμανσης, όπως προκύπτουν από έρευνα στο πληροφοριακό σύστημα τελωνείων για το χρονικό διάστημα από 15.10.2012 (έναρξη χειμερινής περιόδου) έως 28.02.2013 ανέρχονται περίπου σε 244.000.000 ευρώ ενώ για το αντίστοιχο χρονικό διάστημα από 15.10.2011 έως 28.02.2012 ήταν 141.495.000 ευρώ.

«Είναι προφανές ότι κατά την τρέχουσα χειμερινή περίοδο υπάρχει αύξηση στα έσοδα του πετρελαίου θέρμανσης από τον ΕΦΚ, σε σχέση με την περσινή χειμερινή περίοδο παρά τη μείωση της κατανάλωσης του συγκεκριμένου προϊόντος, η οποία αφενός σχετίζεται με τη μειωμένη ζήτηση λόγω κλιματολογικών συνθηκών, αποθεματοποίησης και υψηλής τιμής διάθεσής του, αφετέρου όμως με τον περιορισμό του λαθρεμπορίου λόγω στροφής στη χρήση του πετρελαίου κίνησης αντί θέρμανσης», αναφέρουν στο έγγραφό τους οι κ.κ. Στουρνάρας και Μαυραγάνης.

Επισημαίνουν δε, ότι το πρώτο δίμηνο του 2013 και όσον αφορά στις ποσότητες του πετρελαίου κίνησης που τελωνίστηκαν υπήρξε μια αύξηση αυτών σε ποσοστό 7% σε σχέση με το 2012, «γεγονός που καταδεικνύει ότι το συγκεκριμένο μέτρο λειτούργησε ως θετικός παράγοντας στον περιορισμό του λαθρεμπορίου».

Η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Οικονομικών παραθέτει επίσης στοιχεία που δείχνουν ότι κατά το 2012, στον τομέα των ενεργειακών προϊόντων, πραγματοποιήθηκαν 3.661 έλεγχοι, βρέθηκαν 544 παραβάτες, βεβαιώθηκαν 5.658 φορολογικές και απλές τελωνειακές παραβάσεις και 221 λαθρεμπορίες ενώ εντοπίστηκαν 34 παράνομες υπόγειες και υπέργειες δεξαμενές καυσίμων και τα επιβληθέντα πρόστιμα διαβιβάζονται για καταλογισμό και είσπραξη στις αρμόδιες Δ.Ο.Υ. και τελωνεία.

Εξήντα εκατ. ευρώ για επίδομα θέρμανσης

Στο έγγραφο που διαβιβάστηκε στη Βουλή στις 15 Απριλίου και υπογράφεται από τους κ.κ. Στουρνάρα και Μαυραγάνη, αναφέρεται για το επίδομα πετρελαίου θέρμανσης ότι, βάσει των διασταυρώσεων και των εκκαθαρίσεων δικαιούχων και τιμολογίων πώλησης πετρελαίου θέρμανσης, μέχρι την 15.03.2013 είχαν καταβληθεί 59.250.026,95 ευρώ σε 346.687 διακριτούς δικαιούχους.

Το έγγραφο διοαβιβάστηκε στη Βουλή μετά από ερώτηση του βουλευτή της ΝΔ Μάξιμου Σενετάκη με την οποία έθετε θέμα για την αποτελεσματικότητα του μέτρου της εξίσωσης του ειδικού φόρου κατανάλωσης πετρελαίου θέρμανσης με το πετρέλαιο κίνησης με δεδομένο το γεγονός ότι καταγράφεται πολύ μεγάλη μείωση της κατανάλωσης εξαιτίας της αυξημένης τιμής του πετρελαίου θέρμανσης.

Μόλις την περασμένη Τρίτη, πάντως ,ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Χρήστος Σταϊκούρας, ενημερώνοντας την κοινοβουλευτική επιτροπή που είναι αρμόδια για την πορεία εκτέλεσης του προϋπολογισμού, προανήγγειλε ότι η κυβέρνηση προτίθεται να θέσει τον προσεχή Ιούνιο στους «εταίρους» την αναγκαιότητα αλλαγών σε πολιτικές που «φαίνεται να μην αποδίδουν».

Στους τομείς αυτούς, ο κ. Σταϊκούρας συμπεριέλαβε τόσο τον ΦΠΑ στην εστίαση όσο και την εξίσωση του φόρου στο πετρέλαιο κίνησης και θέρμανσης.

Πηγή: in.gr
Διαβάστε περισσότερα »

«Γιατί Σοσιαλισμός»


Του Ν. ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ*

Σαν σήμερα, στις 18 Απρίλη 1955, πέθανε ο Αλμπερτ Αϊνστάιν. Με αυτήν την ομολογουμένως όχι και τόσο «ευχάριστη» αφορμή, χρήσιμο είναι να παρακολουθήσουμε την - τόσο επίκαιρη - σκέψη του μεγάλου επιστήμονα.
Τα αποσπάσματα που παραθέτουμε είναι από το άρθρο του Αϊνστάιν με τίτλο «ΓΙΑΤΙ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ» που δημοσιεύτηκε πρώτη φορά στο 1o τεύχος του αμερικανικού περιοδικού Monthly Review, το 1949.
«Υπάρχει διέξοδος;

Είναι εύκολο να θέτεις τέτοια ερωτήματα, αλλά είναι δύσκολο να τα απαντήσεις με κάποιο βαθμό βεβαιότητας. Εντούτοις, πρέπει να προσπαθήσω όσο καλύτερα μπορώ, αν και είναι εν γνώσει μου το γεγονός ότι τα συναισθήματα και οι επιδιώξεις μας βρίσκονται πολύ συχνά σε αντίθεση και δεν μπορούν να εκφραστούν με εύκολες και απλές φόρμουλες.
Ο άνθρωπος είναι ταυτόχρονα μοναχικό και κοινωνικό ον.
Σαν μοναχικό ον προσπαθεί να προστατέψει την ύπαρξή του καθώς και την ύπαρξη αυτών που είναι κοντά του, να ικανοποιήσει τις προσωπικές του επιθυμίες και να αναπτύξει τις έμφυτες ικανότητές του.
Σαν κοινωνικό ον προσπαθεί να κερδίσει την αναγνώριση και τη στοργή των συνανθρώπων του, να μοιραστεί τις χαρές τους, να τους παρηγορήσει στη θλίψη τους και να βελτιώσει τις συνθήκες διαβίωσής τους.
(...) Η αφηρημένη έννοια "κοινωνία" για ένα άτομο σημαίνει το σύνολο των άμεσων και των έμμεσων σχέσεών του με τους συγχρόνους του, αλλά και με όλους τους ανθρώπους προηγούμενων γενεών.
Το άτομο είναι σε θέση να σκεφτεί, να αισθανθεί, να παλέψει και να εργαστεί για τον εαυτό του.Εξαρτάται τόσο πολύ όμως από την κοινωνία - στη φυσική, διανοητική και συναισθηματική του ύπαρξη - που είναι αδύνατο να διανοηθεί ή να κατανοήσει τον εαυτό του έξω από το πλαίσιο της κοινωνίας.
Είναι η "κοινωνία" που προμηθεύει στον άνθρωπο το φαγητό, την ένδυση, το σπίτι, τα εργαλεία της δουλειάς, τη γλώσσα, τους τύπους σκέψεως και το μεγαλύτερο μέρος των σκέψεών του. Η ζωή του επιτυγχάνεται μέσα από την εργασία και τα επιτεύγματα πολλών εκατομμυρίων και του παρελθόντος και του παρόντος, τα οποία είναι κρυμμένα πίσω από τη λέξη "κοινωνία" (...) η ανθρωπότητα αποτελεί σήμερα μια πλανητική κοινότητα παραγωγής και κατανάλωσης.
Εχω τώρα φτάσει σε εκείνο το σημείο, που μπορώ να υποδείξω σύντομα τι κατά τη γνώμη μου αποτελεί την ουσία της κρίσης που αντιμετωπίζει η εποχή μας. Αφορά τη σχέση του ατόμου με την κοινωνία(...).
Ο άνθρωπος μπορεί να βρει νόημα στη ζωή - που είναι σύντομη και επικίνδυνη - μόνο αφιερώνοντας τον εαυτό του στην κοινωνία.
Η κύρια πηγή του κακού, κατά τη γνώμη μου, είναι η οικονομική αναρχία της καπιταλιστικής κοινωνίας (...).
Εχουμε μπροστά μας μια τεράστια κοινότητα παραγωγών, τα μέλη της οποίας ακατάπαυστα προσπαθούν να στερήσουν ο ένας από τον άλλο τα φρούτα της ομαδικής εργασίας - όχι διά της βίας, αλλά μέσω μιας πιστής συμμόρφωσης σε ένα σύστημα νομικών κανόνων.
Είναι σημαντικό να αντιληφθούμε ότι τα μέσα παραγωγής - δηλαδή ολόκληρη η παραγωγική ικανότητα, η οποία είναι αναγκαία για την παραγωγή καταναλωτικών αγαθών, αλλά και επιπρόσθετα απαραίτητα αγαθά - μπορεί νομικώς, και κατά μεγάλο μέρος έτσι είναι, να είναι η ατομική ιδιωτική περιουσία.
(...) Ο κάτοχος των μέσων παραγωγής είναι σε θέση να κυνηγήσει την ικανότητα για εργασία που κατέχει ο εργάτης. Χρησιμοποιώντας τα μέσα παραγωγής ο εργάτης δημιουργεί νέα προϊόντα, τα οποία και θα αποτελέσουν περιουσία του κεφαλαιούχου.
Το ουσιαστικό σημείο της διαδικασίας αυτής είναι η σχέση μεταξύ των προϊόντων που παράγει ο εργάτης και της αμοιβής του, που και τα δύο μετρούνται σε πραγματική αξία (...).
Είναι πολύ σημαντικό να καταλάβουμε ότι ακόμα και θεωρητικά η αμοιβή του εργάτη δεν καθορίζεται από την αξία των προϊόντων που έχει παραγάγει.
Το ιδιωτικό κεφάλαιο τείνει να συγκεντρώνεται σε λίγα χέρια (...).
Το αποτέλεσμα αυτών των εξελίξεων είναι μια ολιγαρχία του ιδιωτικού κεφαλαίου με τεράστια δύναμη, που δεν είναι δυνατό να ελεγχθεί αποδοτικά, ακόμα και από μια δημοκρατικά πολιτικά οργανωμένη κοινωνία.
Αυτό είναι αλήθεια, αφού τα μέλη των νομοθετικών Σωμάτων εκλέγονται μέσω πολιτικών κομμάτων, τα οποία χρηματοδοτούνται ή επηρεάζονται από το ιδιωτικό κεφάλαιο, το οποίο για πολύ πρακτικούς λόγους διαχωρίζει τους ψηφοφόρους από τους νομοθέτες.
Το αποτέλεσμα είναι οι αντιπρόσωποι του λαού να μην προστατεύουν επαρκώς τα συμφέροντα των λιγότερο προνομιούχων τμημάτων του λαού. Επιπρόσθετα, υπό τις υπάρχουσες συνθήκες το ιδιωτικό κεφάλαιο ελέγχει - άμεσα ή έμμεσα - τις κύριες πηγές πληροφόρησης (Τύπο, ραδιόφωνο, εκπαίδευση).
Για το λόγο αυτό, είναι εξαιρετικά δύσκολο και τις περισσότερες φορές τελείως αδύνατο για έναν πολίτη να εξάγει αντικειμενικά συμπεράσματα και να κάνει έξυπνη χρήση των πολιτικών του δικαιωμάτων.
»(...) σε μια οικονομία που βασίζεται στην ιδιωτική ιδιοκτησία του κεφαλαίου (...) τα μέσα παραγωγής (κεφάλαιο) είναι προσωπική ιδιοκτησία και οι κάτοχοί τους τα διαθέτουν όπως οι ίδιοι θέλουν (...).
Η παραγωγή γίνεται για το κέρδος και όχι για το όφελος.
Δεν υπάρχει καμιά βεβαιότητα ότι όλοι όσοι είναι σε θέση και έχουν τη θέληση να δουλέψουν, θα μπορούν πάντοτε να βρουν μια δουλειά.
Ενας "στρατός" από ανέργους υπάρχει σχεδόν πάντοτε. Ο εργάτης διακατέχεται από το συνεχή φόβο ότι μπορεί να χάσει τη δουλειά του. Αφού οι άνεργοι και οι χαμηλά αμειβόμενοι εργαζόμενοι δεν αποτελούν μια κερδοφόρα αγορά, η παραγωγή καταναλωτικών αγαθών υποχρεωτικά περιορίζεται και η συνέπεια είναι οι μεγάλες δυσκολίες.
Η τεχνολογική ανάπτυξη πολύ συχνά έχει σαν αποτέλεσμα την αύξηση των ανέργων, παρά τη διευκόλυνση της εργασίας για όλους.
Το κίνητρο του κέρδους, σε συνδυασμό με τον ανταγωνισμό μεταξύ των κεφαλαιοκρατών, είναι υπεύθυνο για μια αποσταθεροποίηση στη συσσώρευση και χρησιμοποίηση του κεφαλαίου, η οποία οδηγεί σε συνεχώς αυξανόμενες και σοβαρές υφέσεις.
Ο χωρίς όρια ανταγωνισμός οδηγεί σε τεράστια απώλεια εργασίας, ενώ ταυτόχρονα παρατηρείται και ένας ακρωτηριασμός της κοινωνικής συνείδησης των ατόμων.
Θεωρώ ότι αυτός ο ακρωτηριασμός των ατόμων είναι το χειρότερο κακό του καπιταλισμού (...). Είμαι πεπεισμένος ότι υπάρχει μονάχα ένας δρόμος για την εξάλειψη αυτών των θανατηφόρων κακών.
Είναι η δημιουργία μιας σοσιαλιστικής οικονομίας σε συνδυασμό με ένα εκπαιδευτικό σύστημα, που θαείναι προσανατολισμένο προς την επίτευξη κοινωνικών στόχων.
Σε μια τέτοια οικονομία, τα μέσα παραγωγής ανήκουν στην ίδια την κοινωνία και χρησιμοποιούνται σε μια σχεδιασμένη φόρμα.
Μια σχεδιασμένη οικονομία, η οποία προσαρμόζει την παραγωγή στις ανάγκες της κοινότητας, θα διένειμε τη δουλειά που πρέπει να γίνει σε όλους όσοι έχουν την ικανότητα για εργασία και θα εγγυόταν τα προς το ζην σε όλους τους ανθρώπους στις γυναίκες και στα παιδιά.
Η εκπαίδευση του ατόμου, σε συνδυασμό με την προώθηση των ιδιαίτερων ικανοτήτων του, θα προσπαθήσει να αναπτύξει στο άτομο αυτό ένα αίσθημα ευθύνης απέναντι στον συνάνθρωπό του, αντί του αισθήματος εξύμνησης της δύναμης (...).
Ο σοσιαλισμός κατευθύνεται σ' ένα κοινωνικό ηθικό άκρο.
Η επιστήμη όμως δεν μπορεί να δημιουργήσει άκρα και ακόμα λιγότερο, να τα ενσταλάξει στα ανθρώπινα όντα. Το περισσότερο που μπορεί να κάνει η επιστήμη, είναι να παρέχει τα μέσα με τα οποία μπορούν να επιτευχθούν τα άκρα αυτά.
Πρέπει να προσέξουμε, ώστε να μην υπερεκτιμήσουμε την επιστήμη και τις επιστημονικές μεθόδους, όταν το ζήτημα αφορά ανθρώπινα προβλήματα.
Και δεν πρέπει να υποθέτουμε ότι οι ειδικοί είναι και οι μόνοι που έχουν το δικαίωμα να εκφέρουν γνώμη σε ζητήματα που επηρεάζουν την οργάνωση της κοινωνίας».

*Δημοσιεύθηκε στο "ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ" την Πέμπτη 18 Απριλίου 2013
Διαβάστε περισσότερα »