Μαρσέλο Μπρινιόνι : «Η κυβέρνηση της Αργεντινής δεν είναι υπάλληλος των τραπεζών»

Συνέντευξη στη Χριστίνα Πάντζου

Ο Μαρσέλο Μπρινιόνι επισκέφθηκε την Ελλάδα ως επικεφαλής αντιπροσωπείας γερουσιαστών της Αργεντινής που συναντήθηκε με τον ΣΥΡΙΖΑ και επέδωσε πρόσκληση για να επισκεφθεί επίσημα ο Αλέξης Τσίπρας τη χώρα.

Σύμβουλος σε θέματα διεθνών σχέσεων του προεδρείου της αργεντίνικης Γερουσίας, ο Μαρσέλο Μπρινιόνι μίλησε στην «Εφημερίδα των Συντακτών» για τις τελευταίες εξελίξεις στην Αργεντινή, τις διαδηλώσεις των προνομιούχων, τον ρόλο των ΜΜΕ, που λειτουργούν ως κόμματα της αντιπολίτευσης, τη σοσιαλδημοκρατία που παραδόθηκε στη Δεξιά, τον ληστρικό ρόλο του ΔΝΤ που με κάθε μέσο προσπαθεί να εμποδίσει τους λαούς να χειραφετηθούν ακολουθώντας τον δικό τους δρόμο και την απαράβατη απόφαση της Αργεντινής «να πληρώσει τα χρέη της σύμφωνα με τους νόμους και τις αποφάσεις της εκλεγμένης από τον λαό κυβέρνησης».

Το τελευταίο διάστημα το ΔΝΤ επικρίνει συστηματικά την κυβέρνηση της Αργεντινής, ενώ διεθνείς οικονομικοί θεσμοί εκτιμούν ότι η χώρα βρίσκεται ανάμεσα στις επτά με τη μεγαλύτερη πιθανότητα χρεοκοπίας στον κόσμο…

Το ΔΝΤ μόνο πείνα και λεηλασία έχει προκαλέσει στον κόσμο. Ελάχιστοι θεσμοί είναι τόσο αναξιόπιστοι όσο το ΔΝΤ. Η χώρα μας απαλλάχτηκε από αυτό αποπληρώνοντάς του όλο το χρέος της, ακόμη και εκείνο που ήταν αμφισβητούμενης προέλευσης.

Με την πάροδο των χρόνων, το ΔΝΤ μεταμορφώθηκε σε εργαλείο της διεθνούς τοκογλυφίας, βασισμένο σε μια απόλυτα αντιδημοκρατική αντίληψη: ότι οι Κεντρικές Τράπεζες πρέπει να είναι αυτόνομες από τις κυβερνήσεις και τους λαούς τους.

Αυτό είναι μια βαρβαρότητα που η Νότια Αμερική έχει αρχίσει να εγκαταλείπει. Κι όμως είναι το βασικό σύνθημα της Κεντρικής Ευρωπαϊκής Τράπεζας, που σήμερα δεν προσφέρει παρά λιτότητα και ύφεση.

Κατά παράδοξο τρόπο, στη Νότιο Αμερική το ΔΝΤ έχει μεταμορφωθεί σε βαρόμετρο των λαϊκών πολιτικών. Οσες επικρίνει το ΔΝΤ είναι σίγουρα αυτές που βελτιώνουν τη ζωή των λαών. Και όσες εγκωμιάζει στην πράξη δεν έχουν φέρει παρά πείνα και ανεργία στους λαούς.

Ωστόσο, η πρόσφατη απόφαση δικαστηρίου της Νέας Υόρκης, που απαιτεί να αποπληρώσει η Αργεντινή hedge funds που δεν μετείχαν στην αναδιάρθρωση του χρέους, θα μπορούσε να οδηγήσει σε τεχνητή χρεοκοπία. Πώς απαντά η κυβέρνηση;

Η απόφαση αυτού του Αμερικανού κυρίου είναι προφανώς παράνομη, αφού ο Γκριέζα δεν έχει διεθνή δικαιοδοσία, γεγονός που πιθανόν να καθορίσει και το να εγκαταλείψει η Αργεντινή το Χρηματιστήριο Αξιών της Νέας Υόρκης ως έδρα πληρωμών των ομολογιούχων που εντάχθηκαν στις αναδιαρθρώσεις του χρέους, δηλαδή του 90% των κατόχων ομολόγων χρέους της Αργεντινής.

Οπως είπε η πρόεδρός μας, αυτή η απόφαση εκφράζει την απόγνωση της Διεθνούς Χρηματοπιστωτικής Δικαστικής Αποικιοκρατίας, που επιδιώκει να εμποδίσει να υπάρξουν άλλοι πολιτικοί δρόμοι στον κόσμο, διαφορετικοί από την υποταγή στο χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο. Η Αργεντινή είναι εθνικά κυρίαρχη και θα πληρώσει τα χρέη της σύμφωνα με τους νόμους και τις αποφάσεις της εκλεγμένης από τον λαό κυβέρνησής της.

Το διεθνές χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο είναι διατεθειμένο να φέρει την πείνα, να καταπιέσει, ακόμα και να σκοτώσει για να υπερασπιστεί τα συμφέροντά του. Κανένας αισχρός δικαστής, που ψάχνει στους σκουπιδοτενεκέδες της Ιστορίας προκαλώντας την αποστροφή του λαού μας, δεν θα μπορέσει να επαναφέρει στην Αργεντινή τις πιο σκοτεινές μορφές του χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού.

Η Unasur θα συζητήσει το θέμα της Αργεντινής αυτή την εβδομάδα και η χώρα μας μόλις κατέθεσε έφεση κατά της απόφασης του Γκριέζα, μαζί με όλους τους ομολογιούχους που αποδέχτηκαν την αναδιάρθρωση που πρότεινε η Αργεντινή. Η χρηματοπιστωτική και πολιτική κυριαρχία των χωρών δεν μπορεί να ποδοπατιέται από τις τράπεζες ή τις επιχειρήσεις. Δεν θα αλλάξουν την πορεία μας.

Η Αργεντινή δεν θα δεχτεί σε καμία περίπτωση να της επιβάλουν ξένες και ανεφάρμοστες δικαστικές αποφάσεις. Δεν θα το κάνει πάνω στην πείνα του λαού της και ενάντια στην πεποίθηση της δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησής του. Ευτυχώς η κυβέρνηση της Αργεντινής δεν είναι υπάλληλος των τραπεζών, όπως φαίνεται να είναι κάποιες κυβερνήσεις στην Ευρώπη.

Η Αργεντινή τους τελευταίους μήνες γνώρισε μαζικές κινητοποιήσεις και διαδηλώσεις. Πώς ξεκίνησαν και ποια είναι η βάση της δυσαρέσκειας των διαδηλωτών;

Τα τελευταία δέκα χρόνια η Αργεντινή πέτυχε να βελτιώσει αισθητά την κοινωνική και οικονομική της κατάσταση, γεγονός που ωφέλησε όχι μόνο τους εργαζόμενους αλλά και τους επαγγελματίες, τους φοιτητές, τους επιχειρηματίες. Από φέτος, και με τη νέα θητεία που πρόσφερε ο λαός μας στην πρόεδρο Κίρσνερ στις εκλογές του Οκτώβρη του 2011, ξεκίνησε μια μεγάλη προσπάθεια αναδιανομής του πλούτου.

Η κυβέρνηση εφαρμόζει ενεργές πολιτικές για όσους έχουν λιγότερες ευκαιρίες και δυνατότητες. Εγκαινίασε ένα νέο μαζικό πρόγραμμα λαϊκών κατοικιών. Υποχρέωσε τις τράπεζες να διαθέσουν «ρευστό» σε παραγωγικές επενδύσεις μικρών επιχειρήσεων και να μειώσουν τα επιτόκια των πιστωτικών καρτών.

Επιβλήθηκε έλεγχος κεφαλαίων και ιδίως ως προς το «πόθεν έσχες» των πόρων για αγορά ξένου συναλλάγματος. Η τελευταία κινητοποίηση της 8ης Νοέμβρη ήταν έκφραση της προσπάθειας των πιο προνομιούχων στρωμάτων της κοινωνίας να διατηρήσουν τα προνόμιά τους.

Βάση της ήταν τα μεσαία στρώματα των αστικών κέντρων, αποτελούμενα κυρίως από καλοπληρωμένους υπαλλήλους επιχειρήσεων παροχής υπηρεσιών και εξαγωγών και από επαγγελματίες και μάνατζερ, που διαμαρτύρονται για τις μεταρρυθμίσεις προς ένα πιο προοδευτικό φορολογικό σύστημα και για τον έλεγχο κεφαλαίων και τραπεζικού συστήματος.

Αυτά τα στρώματα επωφελήθηκαν πολύ από την ανάπτυξη, αλλά αντί να επιδεικνύουν αλληλεγγύη σήμερα υποτάσσονται στη στάση των επιχειρηματιών, δηλαδή αυτών που καθορίζουν τις πολιτικές τους αντιλήψεις.

Τα ΜΜΕ εντείνουν τις καταγγελίες τους για έλλειψη ελευθερίας της έκφρασης και κατηγορούν την κυβέρνηση για άρνηση συναίνεσης.

Ο νόμος για τις υπηρεσίες οπτικοακουστικής επικοινωνίας στην Αργεντινή υπήρξε προφητικός, γιατί έθεσε προς συζήτηση το γεγονός ότι τα ΜΜΕ σήμερα αποτελούν οργανικό κομμάτι πολυεθνικών οικονομικών ομίλων και συνεπώς υπερασπίζονται τα συμφέροντα και τις αξίες τους μαζί με τις σύμμαχες πολιτικές τους δυνάμεις.

Ο Μάλκολμ Χ πριν από πολλά χρόνια, πριν από την παγκοσμιοποίηση και το Ιντερνετ, έλεγε «αν δεν είσαι υποψιασμένος απέναντι στα μέσα επικοινωνίας, θα αγαπήσεις τον καταπιεστή και θα μισήσεις τον καταπιεσμένο».

Οταν, όπως συμβαίνει στην Αργεντινή και τη Βενεζουέλα, αυτές οι σύμμαχες πολιτικές δυνάμεις των μονοπωλιακών ΜΜΕ αποτυγχάνουν να απομακρύνουν από την εξουσία λαϊκές κυβερνήσεις, τα ίδια τα ΜΜΕ καταλήγουν να γίνουν πολιτικά κόμματα της αντιπολίτευσης και οι δημοσιογράφοι τους εκπρόσωποι Τύπου των αντικυβερνητικών πολιτικών.

Μιλούν για συναίνεση κυβέρνησης και αντιπολίτευσης και για συναινετικές «κρατικές πολιτικές». Δεν μπορεί να υπάρξουν τέτοιες πολιτικές γιατί Δεξιά και Αριστερά δεν δίνουν τις ίδιες λύσεις στο ίδιο πρόβλημα. Αυτό μπορεί να συμβαίνει στη σημερινή Ευρώπη, γιατί η σοσιαλδημοκρατική -κακώς αποκαλούμενη- Αριστερά παραδόθηκε στη Δεξιά και υπερασπίζεται την ατζέντα της με ανεξήγητο ζήλο.

Ποτέ η Αριστερά δεν θα μπορούσε να σκεφτεί το ίδιο φορολογικό σύστημα με τη Δεξιά ούτε μοιράζονται κοινές προτεραιότητες στις δαπάνες του προϋπολογισμού. Γι” αυτό και οι συναινετικές πολιτικές που διακηρύσσουν αυτά τα ΜΜΕ αποτελούν απλώς μια απόπειρα ώστε η ατζέντα της Δεξιάς, που είναι και δική τους, να γίνει και η μοναδική του πολιτικού συστήματος.

Ευτυχώς, στην Αργεντινή συζητάμε πολιτικά και πλουραλιστικά, κατανοώντας ότι λίγα πράγματα είναι πιο αντιδημοκρατικά από τη συναίνεση. Η συναίνεση υπονοεί εγγενώς την άρνηση της διαφωνίας. Αλλά η διαφωνία συνιστά το θεμελιώδες πνεύμα της δημοκρατίας.

 Ο κ. Μαρσέλο Μπρινιόνι είναι σύμβουλος Γερουσίας