Η κοινωνία καθημερινά δίνει σκληρές μάχες επιβίωσης. Μάχη για το άδειο πιάτο στο τραπέζι της, για το κλειστό καλοριφέρ στο κρύο σπίτι της, για τα εξαφανισμένα φάρμακα , για την εργασία που χάνεται, την αγροτική παραγωγή που χτυπιέται, για την επιχείρηση που κλείνει. Η κοινωνία δίνει καθημερινή μάχη να επιβιώσει, να σώσει ό,τι σώζεται.
Υπάρχει όμως μία ακόμα μάχη την οποία ο ελληνικός λαός δίνει, και πολύ σύντομα θα κληθεί να δώσει, με όλη του την ψυχική δύναμη. Τη μάχη εναντίον του φόβου.
Ο φόβος είναι ένα συναίσθημα που δυστυχώς όταν μας κυριεύσει, μας φέρνει ακριβώς αυτό που φοβόμαστε. Τρανή απόδειξη η κατάσταση στην οποία βρεθήκαμε, ελάχιστους μήνες, μετά τις εκλογές.
Οι εκτελεστές του μνημονίου και οι υπηρέτες του, δεν αυτοσχεδίασαν την επικοινωνιακή τους πολιτική. Τη σχεδίασαν και την εφάρμοσαν με μεγάλη σπουδή. Δεν είναι της παρούσης να την αναπτύξω, αλλά πιστεύω ότι ήταν υποδειγματική και άξια να μελετηθεί. Θα αναφέρω όμως πώς ξεκίνησε. Ξεκίνησε απαξιώνοντας τον Έλληνα πολίτη. Διαλάλησαν σε όλους τους τόνους και σε όλα τα μήκη και πλάτη ότι είναι τεμπέλης. Και στη συνέχεια τον ενοχοποίησαν με το περιβόητο «μαζί τα φάγαμε».
Από τότε μέχρι σήμερα ειπώθηκαν τα πάντα, τόσο από την κυβέρνηση όσο και από τα ΜΜΕ (αυτά τα δύο πλέον συγκατοικούν στα ίδια κέντρα αποφάσεων). Θεωρώ όμως, ότι η κορύφωση της επικοινωνιακής τους πολιτικής, εκεί όπου επένδυσαν όλη τους την ενέργεια, ήταν στο συναίσθημα του φόβου.
Εκτίμησή μου είναι ότι στις πρόσφατες εκλογές, ένας από τους σημαντικούς λόγους που αθροίζεται μαζί με συγκεκριμένους άλλους, που στέρησαν από τον ΣΥΡΙΖΑ να συγκροτήσει Κυβέρνηση της Αριστεράς, ήταν ο φόβος που νιώσαμε μπροστά στο άγνωστο. Διότι κι εμείς νιώσαμε φόβο. Όμως δεν αφήσαμε να μας κάνει κουμάντο. Του επιτρέψαμε απλώς να μας κάνει πιο υπεύθυνους. Τίποτα περισσότερο. Πολλοί, όμως, ψηφοφόροι συμπολίτες μας υπέκυψαν στην ανεκδιήγητη χρήση φόβου που έκανε η μνημονιακή κυβέρνηση.
Κι όμως, η καταστροφή που επαγγέλονταν ότι θα τους βρει αν έρθει στην κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ, όχι μόνο τη ζούσαν ήδη, αλλά την έφεραν μετά τις εκλογές, σε όλο της το τραγικό μεγαλείο, αυτοί που εμπιστεύτηκε.
Είμαι βέβαιος ότι παράλληλα με τη βίαιη πάταξη κάθε είδους αντίστασης, η κυβέρνηση του κυρίου Σαμαρά και όσων τη στηρίζουν, στη διάρκεια της επόμενης προεκλογικής περιόδου, θα επιστρατεύσουν εκ νέου, εκτός από τη λάσπη εναντίον μας, και το φόβο. Θα τον επαναφέρουν στην ημερήσια επικοινωνιακή τους διάταξη, επιδιώκοντας να χειραγωγήσουν τους ψηφοφόρους.
Γνώμη μου είναι ότι αυτή τη φορά οι συμπολίτες μας θα κρατήσουν την ψυχραιμία τους. Διότι αυτή η «άγνωστη καταστροφή» με την οποία θα συνεχίσουν να τους απειλούν, τους είναι πλέον γνωστή. Αυτή η καταστροφή που ευαγγελίζονται ότι θα φέρει ο ΣΥΡΙΖΑ όταν γίνει κυβέρνηση, την έχουν φέρει ήδη, οι ίδιοι.
Γνώμη μου είναι ότι αυτή τη φορά οι συμπολίτες μας θα κρατήσουν την ψυχραιμία τους. Διότι αυτή η «άγνωστη καταστροφή» με την οποία θα συνεχίσουν να τους απειλούν, τους είναι πλέον γνωστή. Αυτή η καταστροφή που ευαγγελίζονται ότι θα φέρει ο ΣΥΡΙΖΑ όταν γίνει κυβέρνηση, την έχουν φέρει ήδη, οι ίδιοι.
Φοβόμαστε αυτό που δεν ξέρουμε. Η ελληνική κοινωνία όμως πλέον ξέρει. Έμαθε από τους εκατοντάδες ανθρώπους που εξωθήθηκαν στην αυτοκτονία, έμαθε από τους πεινασμένους που απλώνουν τα χέρια για την ελάχιστη δωρεά, έμαθε από τους νέους που 60% είναι άνεργοι, από τις μανάδες που δεν μπόρεσαν να ταΐσουν τα παιδιά τους. Άρα δεν έχει τίποτα να φοβηθεί από εμάς, παρά μόνο να κερδίσει.
